Interpretacje podatkowe: Organ nie może ingerować w stan faktyczny

Z uzasadnienia: Ustawodawca regulując instytucję interpretacji indywidualnej z jednej strony zobowiązał wnioskodawcę do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego, zaś z drugiej strony organ, w wydanej interpretacji, nie może ingerować w opis przedstawiony przez wnioskodawcę. Kwestia ta ma znaczenie, jeśli zważy się chociażby na ochronę prawną dla wnioskodawcy wynikającą z wydanej interpretacji i zastosowaniu się do niej.

SENTENCJA

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący S. NSA Jacek Surmacz /spr./ Sędziowie WSA Jarosław Szaro WSA Kazimierz Włoch Protokolant sekr. sąd. Eliza Kaplita-Wójcik po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 20 maja 2014 r. sprawy ze skargi "A" spółka z o.o. z siedzibą w R. na indywidualną interpretację Ministra Finansów z dnia [...] grudnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych:

1) uchyla zaskarżoną interpretację,
2) określa, że interpretacja wymieniona w pkt. 1) nie podlega wykonaniu do chwili uprawomocnienia się wyroku,
3) zasądza od Ministra Finansów na rzecz strony skarżącej "A" spółka z o.o. z siedzibą w R. kwotę 457 (słownie czterysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

UZASADNIENIE

1. A. - Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w R. (dalej: Spółka) zwróciła się do Ministra Finansów wnioskiem z dnia 3 września 2013 r. (data wpływu do Dyrektora Izby Skarbowej - jako organu upoważnionego do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego - 12 września 2013 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie zdarzenia przyszłego odnośnie do podatku dochodowego od osób fizycznych, a w szczególności art. 11 w zw. z art. 12 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2010 r., Nr 51, poz. 307 ze zm.; dalej: ustawa z 1991 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka zatrudnia kilkadziesiąt osób i czasem organizuje dla swoich pracowników imprezy integracyjne, podczas których dla pracowników przygotowywany jest drobny poczęstunek w formie szwedzkiego stołu, który opłacany jest ryczałtem, przy założeniu że wszyscy pracownicy będą uczestnikami imprezy integracyjnej. Udział w takich spotkaniach nie jest obowiązkowy i z reguły bierze w nim udział ok. 60-70% ogólnej liczby pracowników.

W tak przedstawionym zdarzeniu przyszłym Spółka sformułowała następujące pytanie: "czy w przypadku, gdy pracodawca nie posiada informacji o ilości osób uczestniczących w imprezie oraz gdy brak jest możliwości indywidualizacji świadczenia konkretnemu pracownikowi, poczęstunek w formie szwedzkiego stołu należy uznać jako przychód ze stosunku pracy i opodatkować podatkiem dochodowym od osób fizycznych?".

Spółka przedstawiła własne, następujące stanowisko w sprawie:

Uzyskane świadczenia przez pracownika w formie poczęstunku nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Z uwagi na fakt, że organizowane spotkania adresowane są do ogółu pracowników i obowiązuje zawsze dobrowolność uczestnictwa, to poczęstunek nie jest przypisany do konkretnej osoby (szwedzki stół), a opłata za poczęstunek ustalona będzie ryczałtowo bez względu na liczbę uczestników. Spółka nie posiada zatem wiedzy, jaka była faktyczna liczba pracowników uczestniczących w imprezie, zatem określenie wysokości konkretnego świadczenia przypadającego na jednego pracownika nie jest możliwe, wobec czego nie jest dopuszczalne dzielenie wydatków na wszystkich pracowników, zarówno uczestników, jak i tych którzy nie wezmą udziału w spotkaniu. W przypadku, gdy wartości świadczeń nie można przyporządkować do świadczeń uzyskiwanych przez konkretnego pracownika brak jest podstaw do ustalenia dla niego kwoty przychodu uzyskanego z tytułu finansowania przez pracodawcę kosztów organizowanej imprezy, gdyż nie można stwierdzić, czy pracownik rzeczywiście otrzymał owe świadczenie i jaka jest jego wartość, wskutek czego pracodawca nie jest zobowiązany do pobrania i odprowadzenia do właściwego urzędu skarbowego zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Spółka na poparcie swojego stanowiska przywołała wyrok NSA z dnia 17 maja 2013 r. II FSK 1812/11 i wyrok NSA z dnia 20 lutego 2013 r. II FSK 1256/11.

Podsumowując swoje stanowisko Spółka powtórzyła, że w przypadku gdy wartości świadczeń pracowniczych nie można przyporządkować do świadczeń uzyskiwanych przez konkretnego pracownika, brak jest podstaw do ustalenia dla niego kwoty przychodu uzyskanego z tytułu finansowania przez pracodawcę poczęstunku w ramach zorganizowanej imprezy integracyjnej.

2. Minister Finansów, interpretacją indywidualną z dnia [...] grudnia 2013 r. nr [...], stwierdził że stanowisko Spółki jest nieprawidłowe.

Minister Finansów, argumentując, przytoczył art. 9 ust. 1, art. 11 ust. 1 oraz art. 12 ust. 1 ustawy z 1991 r. i wywiódł że przychodami ze stosunku pracy lub stosunków pokrewnych są wszystkie świadczenia, które konkretny pracownik otrzymuje ze środków pracodawcy z tytułu pozostawania w stosunku pracy lub pokrewnym. Oznacza to, że do przychodów pracownika ustawodawca zaliczył nie tylko pieniądze, ale także wartość otrzymanych świadczeń w naturze czy świadczeń nieodpłatnych poniesionych za pracownika. Wobec niezdefiniowania w ustawie z 1991 r. pojęcia: "nieodpłatnego świadczenia" zasadnym jest odwołanie się do znaczenia tego pojęcia ukształtowanego w orzecznictwie sądowym, w tym zwłaszcza w uchwale NSA z 16 października 2006 r. II FPS 1/06, w której wskazano że ma ono szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Zgodnie zatem z utrwalonym w orzecznictwie poglądem, nieodpłatnym świadczeniem w rozumieniu przepisów ustawy z 1991 r. jest każde zdarzenie prawne i zjawisko gospodarcze, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub z inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku danej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Przysporzenie to może polegać na zwiększeniu majątku (aktywów), bądź uniknięciu jego pomniejszenia (zaoszczędzenia wydatków). Minister, powołując się na art. 12 ust. 3 w zw. z art. 11 ust. 2a ustawy z 1991 r., wskazał że przychód ze stosunku pracy powstaje zatem w każdym przypadku, w którym pracownik uzyskuje realną korzyść. Wyjątek stanowią jedynie rodzaje świadczeń wymienionych w katalogu zwolnień przedmiotowych, określonych w art. 21 ustawy z 1991 r., a przepis ten nie zwalnia od podatku świadczenia otrzymywanego przez pracownika w związku z jego uczestnictwem w imprezie integracyjnej.

Minister podkreślił, że ustawowe pojęcie nieodpłatnych świadczeń musi być zawsze interpretowane w konkretnym kontekście, a nie w oderwaniu od niego, z pominięciem okoliczności realizacji pewnych uprawnień, zjawisk gospodarczych i zdarzeń prawnych. Odnosząc się do przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego Minister zaznaczył, że organizowanie imprezy integracyjnej dla pracowników nie jest koniecznością wynikającą z przepisów powszechnie obowiązującego prawa. Cel takiej imprezy to polepszenie atmosfery w pracy, co jest korzystne dla pracowników i pracodawcy, ale jest to cel inny niż służbowy. Udział w imprezie jest dobrowolny i w związku z tym "dla rozpoznania" przychodu ze stosunku pracy z tytułu nieodpłatnego świadczenia w postaci imprezy integracyjnej istotne jest rozróżnienie, którzy pracownicy faktycznie brali u...