Koszty przypisane do działalności zwolnionej i opodatkowanej to koszty, które na podstawie dokumentów źródłowych można w całości przypisać odpowiednio tym działalnościom. Wyjątkowo, tylko w odniesieniu do kosztów, co do których podatnik nie jest w stanie dokonać takiego podziału, ponieważ są to koszty wspólne, można zastosować zasadę proporcjonalnego ich rozliczenia.

Potwierdza to Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 10 marca 2016 r., nr IBPB-1-3/4510-118/16/AB. O wydanie interpretacji wystąpił podatnik, który prowadzi działalność gospodarczą w specjalnej strefie ekonomicznej i poza nią. Część dochodów (z działalności na terenie strefy) jest więc zwolniona z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. Działalność poza strefą nie korzysta z żadnych ulg i podatnik opodatkowuje ją zgodnie z przepisami.

Przedsiębiorca miał wątpliwości dotyczące rozliczania kosztów uzyskania przychodów.

Dochody uzyskane w strefie ekonomicznej bez CIT?

W pierwszej kolejności Dyrektor Izby Skarbowej wyjaśnił, że warunkiem korzystania ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym działalności prowadzonej w specjalnych strefach ekonomicznych jest uzyskanie dochodu z działalności gospodarczej, prowadzonej w zakresie przedmiotowym określonym w zezwoleniu, przy czym działalność gospodarcza ma być prowadzona na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Zwolnienie od podatku przysługuje zatem wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z prowadzonej na terenie strefy działalności gospodarczej, określonej w zezwoleniu. Jeżeli dany rodzaj (przedmiot) działalności gospodarczej nie jest wymieniony w zezwoleniu, to dochód z takiej działalności nie podlega zwolnieniu.

Podobnie, w przypadku gdy dany rodzaj działalności jest prowadzony poza terenem strefy, dochód z takiej działalności również nie będzie podlegał zwolnieniu.

Ewidencja rachunkowa jest konieczna

Organ podatkowy podkreślił, że w myśl art. 9 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz.U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.) podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych.

Odrębnymi przepisami, do których odsyła przytoczony wyżej artykuł, są przepisy ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn. Dz.U. z 2013 r., poz. 330, z późn. zm.).

Rozliczenia przedsiębiorcy strefowego