Prowadzenie działalności gospodarczej w Specjalnej Strefie Ekonomicznej (dalej: SSE) może przysporzyć nie lada problemów w zakresie prawidłowości rozliczenia obciążeń publiczno-prawnych. Odpowiednie przypisanie kosztów, zwłaszcza gdy osiąga się dochody zarówno opodatkowane jak i zwolnione, stosowanie „klucza przychodów” to dotychczasowe bolączki. Nie można zapominać jednakże o problemie, który wystąpił z dniem 1 stycznia 2018 r. na skutek wprowadzenia do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: ustawa o CIT) art. 15e.

Ograniczenie w prawie do rozpoznania w kosztach uzyskania przychodów (dalej: KUP) wydatków na tzw. usługi niematerialne przez podatnika działającego w SSE może być poważnym wyzwaniem z uwagi na zakończenie roku (przy założeniu kompatybilności roku podatkowego z rokiem kalendarzowym) i końca pierwszego roku stosowania nowej regulacji.

W tym miejscu pojawia się zatem pytanie, jak limitować KUP na gruncie art. 15e powinien podmiot działający w strefie? Czy regulacja znajduje tutaj w ogóle zastosowanie?

Analizę wydaje się, że powinniśmy zacząć od regulacji stanowiącej kanon dla kosztów, tj. art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że teoretycznie wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w przepisach, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi (poprawniej – możliwym do osiągnięcia, bo mowa tutaj o działaniu „w celu” który przecież nie musi zostać osiągnięty) przez podatnika przychodami.

Przypominając nowelę ustawy o CIT, zgodnie z ustawą z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. z 2017 r., poz. 2175), ustawodawca wprowadził dodatkowe ograniczenie wysokości zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów wydatków na tzw. usługi niematerialne.

Konsekwentnie zatem, już cały rok podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty:

1. usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i...