Działalność nierejestrowana - wszystko, co powinieneś wiedzieć

Działalność nierejestrowana to rozwiązanie skierowane do każdej osoby, która nie czuje się jeszcze gotowa na rozpoczęcie własnej działalności gospodarczej. Stanowi więc dobrą alternatywę dla ludzi, którzy mają jakiś pomysł na biznes i chcieliby spróbować swoich sił w danej dziedzinie. W tym artykule wyjaśniamy, kto może być przedsiębiorcą nierejestrowanym i jak długo można prowadzić działalność w takiej formie.

Kim jest przedsiębiorca prowadzący działalność nierejestrowaną?

Zazwyczaj jest to osoba, która chce rozpocząć prowadzenie działalności gospodarczej, ale z jakiejś przyczyny nie czuje się jeszcze na siłach, aby to zrobić. Powodem mogą być potencjalne koszty czy ryzyko niepowodzenia. Taka forma prowadzenia działalności jest też dobrą opcją dla tych osób, które mają już dochody z innego źródła, ale chciałyby jednocześnie i bez konieczności rezygnowania z niego – dorobić sobie lub powoli rozwijać swój biznes.

Podstawowe warunki, które trzeba spełnić, aby prowadzić działalność nierejestrowaną:

• Należy być osobą fizyczną. Działalności nierejestrowanej nie mogą prowadzić spółki, fundacje, stowarzyszenia, ani inne organizacji.
• Nie można przekroczyć limitu przychodów w miesiącu – aktualny limit wynosi 50% minimalnego miesięcznego wynagrodzenia za pracę. Ustawodawca ma tu na myśli przychód należy, czyli nie rzeczywiście otrzymaną zapłatę, tylko kwoty należne w konkretnym miesiącu.
• Poza tym działalności nieewidencjonowanej nie może prowadzić osoba, która w ciągu ostatnich 60 miesięcy wykonywała działalność gospodarczą.

Osoby uprawnione do prowadzenia takiej działalności gospodarczej są też osoby, które w okresie pomiędzy 30 kwietnia 2017 r. a 29 kwietnia 2018 r. nie były wpisane do CEIDG lub ich został wykreślony przed 30 kwietnia 2017 r., nawet jeżeli w okresie pomiędzy 30 kwietnia 2013 r. a 29 kwietnia 2018 r. wykonywały działalność gospodarczą.

Aby wyjaśnić zagadnienie w sposób szczegółowy, przedstawiamy kilka przykładów różnych grup osób oraz wyjaśniamy, czy skorzystają one prowadzeniu działalności nierejestrowanej oraz na co powinny zwrócić uwagę.

Zatrudniony na etacie

Pracownik związany ze swoim zakładem pracy umową o pracę może, bez obowiązku rezygnowania z zatrudnienia, podjąć działalność nieewidencjonowaną. Aby było to zgodne z prawem oraz dobrymi obyczajami, musi on przestrzegać kilku podstawowych reguł. Po pierwsze wykonywanie dodatkowej aktywności w ramach działalności nierejestrowanej nie może odbywać się kosztem obowiązków służbowych, czyli w godzinach, w których pracownik jest do dyspozycji pracodawcy. Po drugie pracownik zakładający działalność  nieewidencjonowaną musi powstrzymać się od działalności konkurencyjnej wobec pracodawcy i działań, które naruszałyby tajemnice przedsiębiorstwa. Nie może przede wszystkim przejmować klientów pracodawcy ani wykorzystywać know-how przedsiębiorstwa dla celów własnych.

Jednocześnie pracownik nie jest zobowiązany do zgłoszenia swojemu pracodawcy faktu prowadzenia działalności nierejestrowanej. To rozwiązanie dostępne zarówno dla osób zatrudnionych w pełnym wymiarze godzin, jak i tych wykonujących obowiązki w ramach części etatu (którzy mają też znacznie więcej czasu i sił na wykonywanie takiej formy działalności).

Dodatkowo prowadzenie działalności nierejestrowanej jest opcją nie tylko dla osób na etacie – mogą skorzystać z niej również wykonujący pracę w ramach umowy o dzieło czy umowy zlecenia. Jedyny wyjątek i przeciwwskazanie do rozpoczęcia takiej działalności to współpraca w ramach B2B. Wynika z faktu, iż osoby, które już prowadzą działalność gospodarczą, nie mają prawa do jednoczesnego prowadzenia działalności nierejestrowanej.

Osoba poniżej 18 roku życia

Działalność nieewidencjonowaną mogą prowadzić również osoby nieletnie. Trzeba jednak pamiętać, że osoba po 13. roku życia, ale poniżej 18. roku życia, jest ograniczona w zdolności do czynności prawnych. Ni...