Dwie umowy o pracę z jednym pracodawcą a podwyższone koszty uzyskania przychodu

Jeżeli pracownika wiążą z pracodawcą dwa stosunki pracy, pracodawca potrącając zaliczkę na podatek ma obowiązek zastosować podwyższone koszty do przychodu uzyskanego z każdego z tych stosunków pracy, natomiast pracownik w zeznaniu rocznym uwzględnia koszty we właściwej wysokości, tzn. z ograniczeniem wynikającym z art. 22 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

We wniosku o interpretację pracodawca (urząd gminy) wyjaśnił, że zatrudnia pracownika na podstawie powołania w charakterze zastępcy wójta (2/10 etatu) oraz na podstawie umowy o pracę jako sekretarza (8/10 etatu). Pracownik złożył stosowne oświadczenie dotyczące zastosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodów, ponieważ mieszka poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy. Pracownik nie otrzymywał i nie otrzymuje zwrotu kosztów dojazdu do zakładu pracy, jedynie zryczałtowane koszty uzyskania przychodu, o których mowa w art. 22 ust. 2 pkt 3 i pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pracodawca chciał wiedzieć, czy należy uznać, że pracownika wiążą z pracodawcą dwa stosunki pracy i wobec powyższego powinien mieć zastosowane podwójne, podwyższone koszty uzyskania przychodu z dwóch stosunków pracy i czy naliczając wynagrodzenie stosuje ograniczenie wynikające z art. 22 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. 5400 zł, które wykazuje w PIT-11.

Zdaniem pracodawcy, pracownikowi na podstawie art. 22 ust. 2 pkt 3 i pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należą się podwyższone koszty uzyskania ze stosunku pracy, ponieważ mieszka poza miejscowością, w której jest siedziba zakładu pracy. Na listach płac, dotyczących dwóch stosunków pracy, należy zastosować dwa razy podwyższone koszty uzyskania przychodu w kwocie 300 zł miesięcznie, tj. łącznie 600 zł miesięcznie, bez względu na przekroczenie rocznego limitu kosztów przewidzianego w ustawie przez pracownika.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał stanowisko pracodawcy za nieprawidłowe. W wydanej interpretacji organ wskazał:

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłami przychodów są m.in. stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Z przepisu art. 12 ust. 1 ww. ustawy wynika, że za przychody ze stosunku słu...