Instytucja interpretacji indywidualnych zawarta jest w art. 14a-14p ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm., dalej: o.p.). Jej istotą jest uzyskanie przez wnioskodawcę odpowiedzi na pytanie, jak w zaistniałym stanie faktycznym lub w przypadku zaistnienia spodziewanego zdarzenia przyszłego należy zastosować konkretne przepisy prawa podatkowego.

We wniosku o wydanie interpretacji, zainteresowany ma obowiązek przedstawienia m.in. w sposób wyczerpujący zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

W wydanej interpretacji zawarta jest ocena stanowiska wnioskodawcy wraz z jej uzasadnieniem prawnym. Jeżeli stanowisko to jest prawidłowe w pełnym zakresie, organ może odstąpić od uzasadnienia. W razie negatywnej oceny stanowiska wnioskodawcy interpretacja indywidualna zawiera wskazanie prawidłowego stanowiska wraz z uzasadnieniem prawnym.

Podatnik, który otrzymał niekorzystną dla siebie interpretację indywidualną, ma do wyboru kilka rozwiązań:

• nie musi się do niej stosować, nie ma ona bowiem mocy wiążącej ani dla podatnika, ani dla organu podatkowego,
• po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację, do usunięcia naruszenia prawa – ma możliwość wniesienia skargi do sądu administracyjnego z powodu niezgodności z prawem wydanej interpretacji,
• ma prawo złożenia ponownego wniosku o wydanie interpretacji dotyczącej analizowanego już stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego.

Dopuszalność złożenia ponownego wniosku

Nie istnieją żadne przeszkody prawne, aby podatnik, którego stanowisko zostało negatywnie ocenione, za jakiś czas złożył ponowny wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w tej samej sprawie. Pomijając bowiem sytuacje, gdy wniosek nie zawiera określonych w przepisach elementów – co w konsekwencji może skutkować pozostawieniem go bez rozpatrzenia – zgodnie z brzmieniem art. 14b §...