COVID-19: Umorzenie czynszu a podstawa opodatkowania VAT

Warunki umowy najmu/dzierżawy, w tym wartość czynszu z tytułu zawartych pierwotnie umów z przedsiębiorcami, nie zmieniają się, a Gmina jedynie informuje o rezygnacji z należności z tytułu czynszu w odniesieniu do przedsiębiorców, których płynność finansowa uległa pogorszeniu z powodu COVID-19. Zatem cena najmu/dzierżawy nie zmienia się - nie ma więc do niej zastosowania rabat, opust a więc podstawa opodatkowania nie ulega zmianie i stanowi ją kwota wynikająca z zawartej umowy. Tak uznał Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej.

Z wnioskiem o interpretację zwróciła się Gmina która wystawiła przedsiębiorcom faktury zgodnie z zawartymi z dzierżawcami, najemcami lub użytkownikami nieruchomości umowami. Następnie na podstawie przepisów tarczy antykryzysowej, zgodnie z którymi na wniosek podmiotu, którego płynność finansowa uległa pogorszeniu w związku z ponoszeniem negatywnych konsekwencji ekonomicznych z powodu COVID-19 i po jego zweryfikowaniu przez pracownika gminy - odstąpiła od dochodzenia należności w postaci umorzenia czynszu za dzierżawę, najem, użytkowanie w kwocie netto wynoszącej 100%, 50% albo 30%, z obowiązkiem zapłaty przez przedsiębiorcę podatku VAT obliczonego od całej kwoty czynszu netto, zgodnie z przyjętymi stawkami.

Wątpliwości Gminy dotyczyły kwestii tego, czy umorzenie należności w całości lub części z tytułu najmu, dzierżawy, użytkowania, może uznać za rabat (opust) obniżający podstawę opodatkowania i tym samym podatek należny na podstawie art. 29a ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT. Zdaniem Gminy, umarzając czynsz/opłaty za dzierżawę, najem, użytkowanie w kwocie netto wynoszącej 100%, 50% albo 30% nie może ona jednocześnie dokonać umorzenia odpowiedniej części podatku VAT. Nadto podatek VAT, nie stanowi dochodu jednostki samorządu terytorialnego, ale jest dochodem Skarbu Państwa. Zatem podatek VAT wynikający z wystawionej na rzecz przedsiębiorcy faktury powinien być wykazywany w deklaracji VAT Gminy, pobierany i odprowadzany do organu skarbowego w całości.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał stanowisko Gminy za prawidłowe. W wydanej interpretacji wyjaśnił:

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 2 ustawy, w przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a gdy nie ma ceny nabycia - koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów.

Stosownie do art. 29a ust. 5 ustawy, w przypadku świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika.

Na podstawie art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatko...