Amortyzacja: Wartość początkowa w przypadku zakupu samochodu nowego i używanego

Jednym ze sposobów, w jaki pojazd może pojawić się w majątku firmy jest jego zakup. Wystąpi tu kilka różnych przypadków – pojazd może zostać kupiony w kraju od innej firmy lub od osoby fizycznej, nie sprzedającej go w ramach działalności. Podobnie jest w przypadku zakupu za granicą – przy czym tu pojawiają się dodatkowe opłaty, mające znaczenie w kontekście ustalenia wartości początkowej. Zastanówmy się, jak ustalić wartość początkową tak nabytego pojazdu do celów amortyzacji.

Ustalenie wartości początkowej

Zacznę od ustalenia wartości początkowej samochodu dla celów późniejszej amortyzacji – zasady, które przedstawię odnoszą się do wszystkich nabyć odpłatnych, bez względu na osobę sprzedawcy czy kraj transakcji. Zmianie ulega jedynie katalog wydatków, które zaliczymy do wartości początkowej.

Ustalenie wartości początkowej samochodu będącego środkiem trwałym ma z punktu widzenia podatku dochodowego zasadnicze znaczenie. Zgodnie z art. 22h ust. 1 Ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (zwaną dalej ustawą o PIT) odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych wprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Wartość początkową należy ustalić na dzień przekazania do używania środka trwałego – postępując zgodnie z przepisami ustawy o PIT, która uzależnia sposób ustalenia wartości początkowej od sposobu nabycia środka trwałego. A sposobów tych może być kilka – może to być między innymi kupno, nabycie częściowo odpłatne, wytworzenie we własnym zakresie czy też nabycie nieodpłatne – w drodze spadku, darowizny czy w inny nieodpłatny sposób.

W tym artykule przyjrzymy się nabyciu odpłatnemu.

W tym przypadku wartość początkową stanowi cena ich nabycia, a jeżeli były używane przez podatnika przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i nie były wcześniej amortyzowane - cenę ich nabycia, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej.

Za cenę nabycia uważa się natomiast kwotę należną zbywcy, którą należy powiększyć o wskazane w ustawie elementy.

To koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania, w szczególności koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, a także odsetek i prowizji....