Amortyzacja budynku po zmianie sposobu jego użytkowania

Pytanie podatnika: Wnioskodawca nabył budynek garażowy na gabinet lekarski. Budynek wymagał prac remontowych tj. wymiany stolarki okiennej i drzwiowej, grzejników, posadzki, malowania pomieszczeń, prac adaptacyjnych. Czy zasadne będzie naliczanie 10% stawki amortyzacyjnej jak dla budynków używanych? Jak ustalić wartość początkową po zmianie sposobu użytkowania zakupionego budynku?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 29 maja 2014 r. (data wpływu 2 czerwca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej nieruchomości wykorzystywanej w działalności gospodarczej oraz ustalenia stawki amortyzacji dla budynku - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 czerwca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej nieruchomości wykorzystywanej w działalności gospodarczej oraz ustalenia stawki amortyzacji dla budynku.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w dniu 22 sierpnia 2008 r. na podstawie aktu notarialnego nabył nieruchomość zabudowaną budynkiem mieszkalnym o powierzchni 110 m2 oraz wolnostojącym budynkiem garażowym o powierzchni 48,10 m2 (powierzchni użytkowej 38,07 m2 - budynek garażowy).

W akcie notarialnym wpisana jest jedna cena dla całej nieruchomości.

Budynek garażowy Wnioskodawca nabył na gabinet lekarski. Wymagał on prac remontowych tj. wymiany stolarki okiennej i drzwiowej, grzejników, posadzki, malowania pomieszczeń, prac adaptacyjnych. Ze względu na zły stan techniczny na przestrzeni kilku kolejnych lat Wnioskodawca wykonywał prace remontowe oraz naprawy bieżące, których nie rozliczał w kosztach uzyskania przychodu. Nieruchomość nie była amortyzowana. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 2007 r. oznaczoną symbolem PKD 86.21.Z. W 2011 r. Wnioskodawca wystąpił o stosowne pozwolenie na adaptację budynku, które otrzymał w 2012 r.

W wyniku dokonanych zmian sposobu użytkowania budynek garażowy o niskim standardzie został przekształcony w nowoczesny gabinet lekarski (nie wszystkie wydatki zostały udokumentowane). W dniu 8 stycznia 2013 r. Wnioskodawca otrzymał decyzję pozwolenia na użytkowanie gabinetu lekarskiego, który wprowadzi po raz pierwszy do ewidencji środków trwałych i będzie amortyzował.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy zasadne będzie naliczanie 10% stawki amortyzacyjnej jak dla budynków używanych?

Jak ustalić wartość początkową po zmianie sposobu użytkowania zakupionego budynku garażowego na gabinet lekarski?

Wnioskodawca wskazuje, że budynek według opisu rzeczoznawcy wybudowany został w 1970 r. Przez poprzednich właścicieli był używany 37 lat. Wnioskodawca dla gabinetu lekarskiego zamierza ustalić roczną stawkę amortyzacji według art. 22j ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.

Z uwagi na brak pełnego udokumentowania poniesionych wydatków na remont oraz z uwagi na to, iż akt notarialny jest sporządzony na grunty i budynki w jednej wartości na całą nieruchomość, ustalenie wartości początkowej środka trwałego możliwe jest tylko według zasad określonych w art. 22g ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Zatem aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.

Stosownie do treści z art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z kolei, zgodnie z art. 22c pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntu. Niemniej jednak, z treści art. 22d ust. 2 ww. ustawy wynika, że składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania.

Do grupy środków trwałych podlegających amortyzacji zalicza się więc m. in. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, o ile będą spełniały następujące warunki:

• zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie;
• stanowią własność lub współwłasność podatnika;
• są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania;
• przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok;...