Jeśli podatnik zamierza wnieść aport do spółki komandytowej w postaci używanego przez niego od lat znaku towarowego, a jest on niezarejestrowany, znak ten nie może być amortyzowany przez spółkę komandytową. Dopiero z chwilą wydania decyzji przez Urząd Patentowy będzie można mówić, że prawo ochronne na znak towarowy uzyska spółka komandytowa. Nie można do wartości niematerialnych i prawnych zaliczyć niematerialnych składników majątkowych nabytych pierwotnie („wytworzonych") przez podatnika we własnym zakresie - orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku.

O co toczył się spór?

Podatnik złożył wniosek o wydanie interpretacji podatkowej. We wniosku wskazał, że prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Przedsiębiorstwo stanowi współwłasność podatnika i jego żony, przy czym z uwagi na umowę majątkową małżeńską jest to współwłasność ułamkowa, nie zaś wspólność majątkowa małżeńska. Podatnik wraz z małżonką zamierzają wnieść przedsiębiorstwo (ewentualnie przedsiębiorstwo z wyłączeniami, które nie pozbawią jednak wnoszonego zespołu składników majątkowych charakteru przedsiębiorstwa), jako wkład niepieniężny do spółki komandytowej, w której zostaną komandytariuszami. W skład przedsiębiorstwa będą wchodzić takie składniki majątkowe jak: nazwa przedsiębiorstwa, prawo własności rzeczy ruchomych, w tym środków trwałych (np. pojazdy mechaniczne, sprzęt RTV i AGD, meble), prawo używania określonych składników majątkowych na podstawie umów cywilnoprawnych, zapasy, wierzytelności i środki pieniężne, licencje, a także prawo do znaku, którym przedsiębiorca posługuje się od wielu lat i dzięki któremu jest identyfikowalny na rynku przez kontrahentów i konsumentów (w Urzędzie Patentowym został już złożony wniosek o rejestrację ww. znaku towarowego, jednak nie jest znany jeszcze sposób jego rozpatrzenia) i prawo pierwszeństwa do uzyskania znaku towarowego. Oznaczenie, którym posługuje się podatnik i które zamierza wnieść do spółki osobowej jako znak towarowy, jest znakiem graficznym zawierającym nazwę przedsiębiorstwa, charakteryzującym się określoną niezmienną kolorystyką stałym kształtem i układem graficznym i jest używane przez niego od wielu lat i od początku służy zapewnieniu rozpoznawalności jego przedsiębiorstwa. Znak towarowy nie był nigdy umieszczony w ewidencji środków trwałych ani amortyzowany. Znak towarowy, którym posługuje się podatnik, jest znany na terytorium Polski. Niezależnie od tego prowadzony jest również sklep internetowy, w którym oferowane towary nabywają klienci z całego kraju oraz zagranicy. Strona sklepu internetowego jest oznaczona znakiem towarowym podatnika. Na potrzeby wniesienia przedsiębiorstwa jako aportu znak towarowy zostanie wyceniony przez powołanego w tym celu rzeczoznawcę.

Podatnik chciał wiedzieć, czy niezarejestrowany na dzień wniesienia aportu znak towarowy, którym od wielu lat posługuje się w swojej działalności, może być amortyzowany przez spółkę komandytową, do której zostanie wniesiony aport, od wartości początkowej określonej jako wartość znaku ustalonej w wycenie rzeczoznawcy.

Zdaniem podatnika niezarejestrowany na dzień wniesienia aportu znak towarowy charakteryzujący się cechami, o których mowa we wniosku o wydanie interpretacji, może zostać wyceniony według wartości rynkowej i amortyzowany przez spółkę, a jego wartością początkową, od której będą dokonywane odpisy amortyzacyjne, będzie wartość rynkowa wynikająca z wyceny. Prawo do podatkowej amortyzacji ustawa przyznaje względem tych wartości niematerialnych i prawnych, które zapewniają podatnikowi określone uprawnienia do korzystania z dóbr niematerialnych w sposób przynoszący lub mogący przynieść przychody w jego działalności gospodarczej. W świetle powyższego brak jest podstaw do uzależniania prawa do amortyzacji podatkowej od uzyskania prawa ochronnego na znak towarowy.

Odnosząc się do przesłanki „nabycia" prawa podlegającego amortyzacji, podatnik stwierdził, że z istoty prawa, które nie jest w żaden sposób zmaterializowane, wynika, że nie może ono zostać wytworzone - wytworzeniu bowiem mogą podlegać wyłącznie rzeczy.

Minister finansów uznał stanowisko podatnika za nieprawidłowe. W uzasadnieniu wydanej interpretacji organ podatkowy podkreślił, że w przeciwieństwie do środków trwałych, ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz.U. z 2010 r., nr 51, ...