Jeżeli istnienie budowli, w postaci tymczasowego obiektu budowlanego, stanowiące okoliczność, od której uzależniony jest obowiązek podatkowy, ustanie, zanim mógł w jej przedmiocie powstać obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości, obowiązek ten, na podstawie normujących w tym zakresie przepisów art. 6 ust. 2 i art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych, nie powstanie.

SENTENCJA

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Włodzimierz Kubiak, Sędziowie: NSA Jacek Brolik (sprawozdawca), NSA del. Anna Maria Świderska, Protokolant Paweł Koluch, po rozpoznaniu w dniu 13 stycznia 2009 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 20 czerwca 2007 r. sygn. akt I SA/Sz 722/06 w sprawie ze skargi A. B. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 4 września 2006 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2006 r.:

1) uchyla zaskarżony wyrok w całości,
2) oddala skargę,
3) zasądza od A. B. na rzecz Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. kwotę 280 (dwieście osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 20 czerwca 2007 r., sygn. akt I SA/Sz 722/06, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie uchylił zaskarżone przez A.B. postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 4 września 2006 r. oraz poprzedzające je postanowienie Wójta Gminy K. z dnia 30 czerwca 2006 r., w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania podatkowego w sprawie podatku od nieruchomości za 2006 r.

Sąd pierwszej instancji przedstawił następujący stan faktyczny i prawny rozpoznawanej sprawy administracyjnej.

W dniu 31 maja 2006 r. A.B. złożył Wójtowi Gminy K. informację w sprawie podatku od nieruchomości za rok 2006 r., w której wykazał do opodatkowania w okresie od 1 czerwca 2006 r. do 28 września 2006 r. budowlę o wartości 7.500 zł.

Organ pierwszej instancji, na podstawie art.165 a § 1 i art.216 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm., zwanej dalej: Ordynacja podatkowa), art.1a ust. 1 pkt 1 i 2, art. 2 ust. 1 i art. 3 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 84 ze zm., nazywanej następnie: u.p.o.l.) odmówił wszczęcia postępowania w sprawie ustalenia podatku od nieruchomości za 2006 r.

W uzasadnieniu powołanego postanowienia podniesiono, że z pisma Starostwa Powiatowego w K. z dnia 17 maja 2006 r. wynika, iż skarżący uzyskał pozwolenie na postawienie pawilonu z przeznaczeniem na sprzedaż w nim artykułów przemysłowych, z czasem trwania lokalizacji ustalonym na okres od 20 maja 2006 r. do 16 września 2006 r.; zezwolenie to zawierało jednocześnie nakaz niezwłocznego usunięcia obiektu po upływie powyższego terminu. Obiekt ten posadowiony był na dzierżawionym gruncie i stanowił pawilon namiotowy albo namiot pawilonowy, niezwiązany trwale z gruntem, nadający się do przemieszczania i łatwego zdemontowania. W ocenie organu pierwszej instancji, przedstawione okoliczności wskazują, że w świetle art. 3 pkt 5 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016 ze zm.- w dalszym tekście: Prawo budowlane) pawilon sprzedaży ulicznej stanowi "tymczasowy obiekt budowlany", a w konsekwencji nie podlega opodatkowaniu na podstawie art. 1a ust. 1 pkt 1 i 2 u.p.o.l., bowiem nie mieści się w definicji ani budynku, ani budowli.

Zaskarżonym do Sądu administracyjnego postanowieniem organ odwoławczy, na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 w zw. z art.239 Ordynacji podatkowej, utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji, podzielając pogląd w nim wyrażony i argumentację na jego poparcie przytoczoną.

W skardze skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia, wywodząc, że posadowiony przez niego pawilon z przeznaczeniem na działalność handlową, jako tymczasowy obiekt budowlany stanowi budowlę w rozumieniu art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o jej oddalenie, podtrzymując dotychczasowe stanowisko w sprawie.

Sąd uchylając, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a i c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., określanej następnie jako: p.p.s.a.), rozstrzygnięcia organów podatkowych obu instancji, uznał, że brak było podstaw do odmowy wszczęcia postępowania w sprawie opodatkowania podatkiem od nieruchomości tymczasowego obiektu budowlanego, ze względu na jego odrębne zdefiniowanie w art. 3 pkt 5 Prawa budowlanego. W ocenie Sądu, klasyfikowanie obiektu budowlanego (pawilon sprzedaży ulicznej) jako tymczasowego jest niewystarczające i zbędne, bowiem wszystkie obiekty budowlane mogą mieć charakter tymczasowy. Zasady opodatkowania podatkiem od nieruchomości wymagają zakwalifikowania obiektu jako budynku lub budowli. Jeśli mamy do czynienia z obiektem budowlanym w rozumienia przepisów Prawa budowlanego, a nie jest to budynek w rozumieniu art. 1a ust.1 pkt 1 u.p.o.l. (brak trwałego związku z gruntem i fundamentów), ani obiekt małej architektury, to, na podstawie definicji z art. 1a ust. 1 pkt 2 u.p.o.l., przedmiot ten stanowi budowlę (całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami).

Od powyższego wyroku Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło skargę kasacyjną, w której zarzuciło, na podstawie art. 174 pkt 1 p.p.s.a., naruszenie przepisów prawa materialnego przez błędną wykładnię:

- art. 1 a ust. 1 pkt 2 u.p.o.l. poprzez przyjęcie, że w pojęciu budowli jako obiektu budowlanego mieści się tymczasowy obiekt budowlany zdefiniowany w art. 3 pkt 5 Prawa budowlanego, przez co zaskarżony wyrok pozbawia budowlę cech obiektu trwale związanego z gruntem, i tym samym dopuszcza opodatkowanie podatkiem od nieruchomości obiektów niezwiązanych z gruntem,

- art. 2 ust. 1 u.p.o.l. poprzez błędne przyjęcie, że tymczasowy obiekt budowlany może być wymienioną w tym przepisie nieruchomością lub obiektem budowlanym podlegającym opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości,

- art. 3 pkt 1 Prawa budowlanego, poprzez błędne przyjęcie, że tymczasowy obiekt budowlany jest obiektem budowlanym wymienionym w tym przepisie,

- art. 3 pkt 1 lit. b. Prawa budowlanego, poprzez błędne przyjęcie, że tymczasowy obiekt budowlany może być budowlą wymienioną w tym przepisie, cechującą się tym, że wraz z instalacjami i urządzeniami stanowi całość techniczno-użytkową,

- art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego, poprzez błędne uznanie, że tymczasowy obiekt budowlany może mieścić się w niezamkniętym katalogu budowli,

- art. 3 pkt 5 Prawa budowlanego, poprzez błędne przyjęcie, że zdefiniowany w tym przepisie tymczasowy obiekt budowlany należy do kategorii obiektów budowlanych zdefiniowanych w art. 3 pkt 1 tej ustawy.

Podniesiono także zarzut naruszenia art. 6 ust. 2 i 4 u.p.o.l. - w obszarze możliwości zastosowania tych przepisów w odniesieniu do tymczasowych obiektów budowlanych zdefiniowanych w art. 3 pkt 5 Prawa budowlanego.

Wskazując na powyższe zarzuty kasacyjne wniesiono o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i rozpoznanie skargi; lub o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji, oraz o zasądzenie na rzecz Samorządowego Kolegium Odwoławczego kosztów postępowania kasacyjnego.

Autor skargi kasacyjnej wywodził, iż tymczasowy obiekt budowlany nie jest obiektem budowlanym w rozumieniu zarówno ustawy podatkowej, jak i art. 3 ust. 1 Prawa budowlanego. Przymiotnik "tymczasowy" nadaje nową treść pojęciu tego obiektu, tworzy inną kategorię obiektu niż wymienione zostały w ustępie 1 art. 3. Cechą tego obiektu jest nietrwałość, w przeciwieństwie do obiektów budowlanych zdefiniowanych w art. 3 ust. 1 Prawa budowlanego, których cechą jest, wprost przeciwnie - trwałość. Dotyczy to, wbrew stanowisku Sądu, również budowli - ona także jest obiektem trwale z gruntem powiązanym, jednoznacznie wynika to z analizy katalogu budowli zawartego w ust. 3 art. 3 Prawa budowlanego.

Zdaniem wnoszącego skargę kasacyjną, tymczasowy obiekt budowlany nie może być żadnym obiektem budowlanym, w tym budowlą, o czy świadczy również katalog tych obiektów zawarty w art. 3 pkt 5 Prawa budowlanego. Są to: strzelnice, kioski uliczne, pawilony sprzedaży ulicznej i wystawowe, przekrycia namiotowe i powłoki pneumatyczne, urządzenia rozrywkowe, barakowozy, obiekty kontenerowe. Takich budowli ustawodawca nie wymienia w art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego. Tymczasowe obiekty budowlane...