Z uzasadnienia: Dla obciążenia strony skarżącej kosztami opinii biegłego na gruncie art. 4 ust. 7 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych należy spełnić wymagane przytoczonymi normami prawa przesłanki, przy czym nie wystarczy tylko stwierdzenie, że miała miejsce czynność w postaci sporządzenia opinii oraz, że "wartość ustalona przez biegłego jest wyższa co najmniej o 33% od wartości określonej przez podatnika." Z zestawienia cytowanych norm prawnych wynika bowiem, że są pozostałe wymogi związane z brzmieniem tychże przepisów, a do nich należy uprzednie ustalenie między innymi, czy przedmiot opodatkowania (jak w niniejszej sprawie - budynki i budowle po myśli art. 2 ust. 1 pkt 3 u.p.o.l.) jest związany z prowadzeniem działalności gospodarczej oraz czy jest i może być wykorzystywany do prowadzenia tej działalności ze względów technicznych.

SENTENCJA

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Magdalena Jankowska-Szostak, Sędziowie Sędzia WSA Bogumiła Kalinowska, (sprawozdawca), Sędzia WSA Marcin Miemiec, Protokolant Jolanta Ryndak, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 10 czerwca 2010 r. sprawy ze skargi "A" sp. z o.o. w K. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zwrotu kosztów wyceny nieruchomości dokonanej przez biegłego - rzeczoznawcę majątkowego:

I. uchyla zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Prezydenta W. z dnia [...] r. Nr [...];
II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. kwotę [...] (słownie: [...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania;
III. określa, że postanowienia wymienione w punkcie I nie podlegają wykonaniu.

UZASADNIENIE

Aktem notarialnym z dnia [...] r., repertorium [...] nr [...] J. M. L. E., działający w imieniu i na rzecz "A" Spółki z o.o. w K. (zwanej w dalszej części uzasadnienia "stroną skarżącą"), nabył nieruchomość położoną we W., przy ul. [...] (działka nr [...],[...], obręb M. W.), o wartości [...] zł. W dniu [...] r. "A" sp. z o.o. w K. złożyła deklarację na podatek od nieruchomości za [...] r., w której wykazała grunty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej o powierzchni [...] m2 i kwotę podatku [...] zł (skorygowaną przez organ podatkowy do kwoty [...] zł, z uwagi na błędne wyliczenie dokonane przez podatnika). Innych przedmiotów do opodatkowania w tej deklaracji nie wykazano.

W oświadczeniu z dnia [...] r. strona wyjaśniła, że nie posiada w ewidencji środków trwałych, gdyż posiadana działka jest inwestycją. Następnie wskazał, że łączna wartość znajdujących się na działce budowli wynosi [...]. W związku z rozbieżnościami odnośnie wartości nieruchomości podanych w akcie notarialnym i deklaracji podatkowej, Prezydent W. wszczął kontrolę podatkową i postanowieniem z dnia [...] r. poinformował stronę o powołaniu biegłego do określenia wartości rynkowej budowli, w celu ustalenia prawidłowej podstawy ich opodatkowania. Zgodnie z uzyskanym operatem szacunkowym nieruchomości, sporna nieruchomość posiada wartość [...] zł, w tym: drogi - [...] zł, sieć elektroenergetyczna - [...] zł, sieć telekomunikacyjna - [...] zł, sieć wodociągowa - [...] zł, sieć kanalizacji deszczowej - [...] zł oraz sieć kanalizacji lokalnej - [...] zł.

Organ pierwszej instancji, mając na uwadze wartość budowli określoną przez stronę oraz przez biegłego, stwierdził, że z uwagi na tak istotne rozbieżności zaistniały przesłanki do zastosowania art. art. 4 ust. 7 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 ze zm.) i w dniu [...] r. wydał postanowienie obciążające stronę kosztami biegłego rzeczoznawcy w wysokości [...] zł.

Po rozpoznaniu odwołania strony od powyższego orzeczenia, Samorządowe Kolegium Odwoławcze we W., w dniu [...] r. utrzymało zaskarżone postanowienie w mocy.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia, Kolegium wywodziło, że zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają nieruchomości lub obiekty budowlane: grunty; budynki lub ich części oraz budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Podstawę opodatkowania dla budowli lub ich części związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, stanowi wartość, o której mowa w przepisach o podatkach dochodowych, ustalona na dzień 1 stycznia roku podatkowego, stanowiąca podstawę obliczania amortyzacji w tym roku, niepomniejszona o odpisy amortyzacyjne, a w przypadku budowli całkowicie zamortyzowanych - ich wartość z dnia 1 stycznia roku, w którym dokonano ostatniego odpisu amortyzacyjnego. Jeżeli obowiązek podatkowy w zakresie podatku od nieruchomości od budowli, o których mowa w ust. 1 pkt 3, powstał w ciągu roku podatkowego - podstawą opodatkowania jest wartość stanowiąca podstawę obliczania amortyzacji na dzień powstania obowiązku podatkowego (art. 4 ust. 3). W myśl art. 4 ust. 5 omawianej ustawy, jeżeli od budowli lub ich części, o których mowa w ust. 1 pkt 3, nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych - podstawę opodatkowania stanowi ich wartość rynkowa, określona przez podatnika na dzień powstania obowiązku podatkowego. Jeżeli budowle lub ich części, o których mowa w ust. 5, zostały ulepszone lub zgodnie z przepisami o podatkach dochodowych nastąpiła aktualizacja wyceny środków trwałych - podstawę opodatkowania stanowi ich wartość rynkowa ustalona na dzień 1 stycznia roku podatkowego następującego po roku, w którym dokonano ulepszenia lub aktualizacji wyceny środków trwałych (art. 4 ust. 6). Stosownie do art. 4 ust. 7 ustawy jeżeli podatnik nie określił wartości budowli, o których mowa w ust. 1 pkt 3 oraz w ust. 5, lub podał wartość nieodpowiadającą wartości rynkowej, organ podatkowy powołuje biegłego, z zastrzeżeniem ust. 8, który ustala tę wartość. W przypadku gdy podatnik nie określił wartości budowli, o których mowa w ust. 1 pkt 3 oraz w ust. 5, lub wartość ustalona przez biegłego jest wyższa co najmniej o 33% od wartości określonej przez podatnika, koszty ustalenia wartości przez biegłego ponosi podatnik.

Kolegium wyjaśniło, że słusznie organ pierwszej instancji nie uznało argumentacji strony skarżącej odnośnie wartości nieruchomości za zasadną, ponieważ wycena podatnika nie została popartą jakimkolwiek dokumentem, a zatem jest tylko subiektywnym odczuciem strony odnośnie do wartości posiadanego przedmiotu majątku. Zdaniem Kolegium, strona w żaden sposób nie udowodniła, że posiadane budowle nie nadają się do wykorzystania w prowadzonej działalności gospodarczej ze względów technicznych. Wyraziła jedynie własną opinię, co jest niewystarczające do uznania, że zaistniała przesłanka z art. 1a ust. 1 pkt 3 tej ustawy. Także twierdzenie, że posiadane budowle nie są wpisane do ewidencji środków trwałych nie oznacza, że podatnik nie posiada budowli. Zresztą, jak podkreślił organ, strona nie kwestionowała, że posiada budowle przy ul. [...] we W., wyrażała jedynie opinię co do ich wartości, konsekwentnie nie ujmując ich w ewidencji środków trwałych, dążyła do udowodnienia, że nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości.

Odnosząc się do opinii technicznej przedłożonej wraz z zażaleniem na postanowienie, organ drugiej instancji podniósł, że autor opinii - C. S., legitymuje się uprawnieniami budowlanymi do projektowania i kierowania robotami budowlanymi bez ograniczeń w specjalności konstrukcyjno-budowlanej, nie posiada jednak uprawnień rzeczoznawcy majątkowego. Nie można zatem uwzględnić ustaleń zawartych w tej opinii, jako że opinia ta nie posiada cech operatu szacunkowego, sporządzonego przez biegłego rzeczoznawcę.

Dodatkowo Kolegium podniosło, że przebieg prac wykonanych przy opracowywaniu tej opinii miał miejsce w dniu [...] r. oraz w dniu [...] r., a sama opinia została sporządzona w dniu [...] r., to jest przed drugą wizją prowadzoną przez C. S....