Remont użyczonego lokalu

Pytanie podatnika: Czy koszty remontu lokalu użyczonego na działalność gospodarczą można uznać za koszty uzyskania przychodu?

DECYZJA

Na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 w zw. z art. 221 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 z późn. zm.), po rozpatrzeniu odwołania Pana ... od decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w Gdańsku z dnia 24 sierpnia 2007 r. nr BI/415-1073/06 zmieniającej z urzędu postanowienie Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdyni z dnia 12 września 2006 r. nr II-2/415/39/250/06 zawierającego pisemną interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego utrzymuje się w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 26 czerwca 2006 r. (uzupełnionym pismem z dnia 08.09.2006 r.) Podatnik zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Podatnik rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej w lokalu mieszkalnym użyczonym mu przez matkę. Stan lokalu pozwalał na czasowe zamieszkanie, lecz nie pozwalał na prowadzenie w nim działalności. W tej sytuacji Podatnik dokonał w nim remontu. Remont obejmował m.in. położenie kafli na podłodze w miejsce parkietu, wymianę okien oraz cekolowanie i malowanie ścian.

W związku z tym powstała wątpliwość, czy wydatki poniesione na remont lokalu mogą stanowić koszty uzyskania przychodu na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zdaniem Podatnika może on tę wartość zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu.

Postanowieniem z dnia 12 września 2006 r. nr II-2/415/39/250/06 Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdził, że stanowisko Podatnika jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego. W uzasadnieniu postanowienia organ podatkowy wskazał, że wszystkie działania przywracające pierwotny stan techniczny i użytkowy wraz z wymianą zużytych składników można uznać za remont, a wydatki z nim związane za koszt uzyskania przychodu.

Dyrektor Izby Skarbowej, postanowieniem z dnia 19 lipca 2007 r. nr BI/415-1073/06, wszczął z urzędu postępowanie w sprawie zmiany w/w postanowienia interpretacyjnego, a następnie decyzją z dnia 24 sierpnia 2007 r. nr BI/415-1073/06 zmienił postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego wskazując, że kosztem uzyskania przychodu w przypadku inwestycji w obcych środkach trwałych są odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z art. 22a do 22n ustawy z dnia 26.07.1991 r.

Nie zgadzając się ze stanowiskiem zawartym w powyższej decyzji Podatnik złożył odwołanie, w którym nie zgadza się z twierdzeniem, że korzystający z obcego składnika majątku musiał go zużyć w wyniku wcześniejszej własnej eksploatacji, by mówić o remoncie. W jego przekonaniu Dyrektor Izby Skarbowej dokonał wykładni przepisów prawa podatkowego na niekorzyść podatnika, bez zastosowania konkretnej podstawy prawnej, która wymagałaby zużycia składnika majątku – nieruchomości, w wyniku własnej eksploatacji, a nie również poprzedników władających nieruchomością.

Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku po rozpatrzeniu odwołania stwierdza, co następuje:

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca...