Sprzedaż firmowego samochodu używanego krócej niż rok

Pytanie podatnika: Wnioskodawca nabył samochód osobowy w 2006 roku. Następnie z dniem 1 grudnia 2010 r. samochód dotychczas używany do celów prywatnych wprowadził do ewidencji środków trwałych i dokonywał odpisów amortyzacyjnych. W dniu 15 kwietnia 2011 r. (przed upływem roku od wprowadzenia środka trwałego do ewidencji) Wnioskodawca sprzedał ww. samochód. Przeprowadzona operacja sprzedaży spowodowała umorzenie środka trwałego. Czy, sprzedając samochód używany faktycznie krócej niż tzw. przewidywany okres używania dłuższy niż rok, podatnik można wykazać jego niezamortyzowaną wartość jako koszt uzyskania przychodów?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 24.05.2011 r. (data wpływu 26.05.2011 r.) oraz uzupełnieniu wniosku (data nadania 19.08.2011 r., data wpływu 22.08.2011 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie Nr IPPB1/415-501/11-2/ES z dnia 04.08.2011 r. (data nadania 04.08.2011 r., data doręczenia - 12.08.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej oraz skutków podatkowych zbycia środka trwałego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26.05.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej oraz skutków podatkowych zbycia środka trwałego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca od dnia 1 grudnia 2010 roku jako osoba fizyczna rozpoczął pozarolniczą działalność gospodarczą (indywidualna praktyka lekarska). Nie jest płatnikiem VAT. Jako formę opodatkowania wybrał opodatkowanie według jednolitej 19% stawki podatku.

Na podstawie art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) z dniem 1 grudnia 2010 r. wprowadził do ewidencji środków trwałych, poprzez oświadczenie, samochód osobowy dotychczas używany do celów prywatnych. W konsekwencji w kolejnych miesiącach (styczeń - kwiecień 2011 r.) samochód osobowy podlegał odpisom amortyzacyjnym.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 oraz art. 22g ust. 3 ww. ustawy jako wartość początkową Wnioskodawca przyjął cenę nabycia samochodu osobowego - nabycie miało miejsce w 2006 roku (Wnioskodawca posiada fakturę VAT na kwotę brutto 35.000 zł). Od kolejnego miesiąca działalności gospodarczej (styczeń 2011 r.) Wnioskodawca ponosił w związku z tym odpisy amortyzacyjne (zgodnie z art. 22j ust. 1 pkt 2 ww. ustawy amortyzacja liniowa, stawka indywidualna 40 proc., każdorazowy odpis w kwocie 1.166,67 zł.

W kwietniu 2011 r. Wnioskodawca otrzymał ofertę od firmy leasingowej leasingu nowego samochodu osobowego. W konsekwencji podjął decyzję o zawarciu umowy na leasing samochodu osobowego, przy jednoczesnej decyzji o sprzedaży posiadanego przez niego samochodu osobowego wprowadzonego do ewidencji środków trwałych - sprzedaż ta miała miejsce w dniu 15 kwietnia 2011 r. za cenę 9.000 zł.

Przeprowadzona operacja sprzedaży samochodu osobowego spowodowała w kwietniu br. umorzenie środka trwałego na kwotę 30.333,32 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy dokonana w dniu 1 grudnia 2010 r. wycena samochodu osobowego wprowadzonego do ewidencji środków trwałych tj. określenie wartości początkowej samochodu osobowego zostało przeprowadzone w sposób prawidłowy?
2. Jak należy interpretować pojęcie „przewidywany okres używania dłuższy niż rok”, w oparciu o które to pojęcie dokonuje się kwalifikacji posiadanego środka transportu jako środka trwałego wykorzystywanego przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, co w konsekwencji pozwala mu na dokonanie odpisów amortyzacyjnych z tytułu posiadanego środka trwałego?
3. Czy podatnik samodzielnie decyduje o przewidywanym okresie używania... Jakie są skutki podatkowe sytuacji, w której podatnik błędnie oszacował przewidywany okres używania środka trwałego tj. rzeczywisty okres używania okaże się krótszy niż tzw. przewidywany okres używania określony zgodnie z przedmiotową ustawą jako dłuższy niż rok?
4. Czy, sprzedając samochód osobowy ujęty uprzednio w ewidencji środków trwałych, używany faktycznie krócej niż tzw. przewidywany okres używania dłuższy niż rok, podatnik można wykazać jego niezamortyzowaną wartość jako koszt uzyskania przychodów?

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) wartość początkowa posiadanego środka trwałego (samochód osobowy) została ustalona w oparciu ocenę nabycia samochodu osobowego zgodnie z posiadaną fakturą VAT wystawioną w dniu 19 grudnia 2006 r. na kwotę brutto 35.000 zł.

Na podstawie art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) podatnik zakwalifikował posiadany środek transportu (samochód osobowy) jako środek trwały i wprowadził go do ewidencji środków trwałych z uwagi na fakt, iż spełniał on wymienione w ustawie kryteria, m.in. przewidywany okres używania dłuższy niż rok. W rezultacie podatnik dokonywał następnie odpowiednich odpisów amortyzacyjnych. W wyniku sprzedaży samochodu, oprócz rejestracji odpowiedniego przychodu z tego tytułu, podatnik konsekwentnie dokonał odpisu ...