13.06.2006

Prawo do krygowania zeznań podatkowych jest jednym z podstawowych uprawnień podatnika. Może on skorygować zeznanie zarówno wtedy, gdy pomylił się na swoją korzyść, jak i na korzyść fiskusa. Generalnie korekty tej może podatnik dokonać do czasu przedawnienia zobowiązania podatkowego, czyli w praktyce prawie 6 lat (5 lat liczonych od końca roku, w którym upłynął termin płatności podatku bądź termin zwrotu nadpłaty).

Zasady korekty zostały określone w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60). Zgodnie z treścią art. 81 tej ustawy, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację (w tym również zeznanie), co następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty. Korekta ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu, i może dotyczyć każdej jej pozycji – o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Skorygowanie deklaracji polega więc na ponownym – poprawnym już – wypełnieniu jej formularza z zaznaczeniem, iż w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji, z wynikającym z przepisu prawa obowiązkiem dołączenia pisemnego uzasadnienia przyczyn korekty. Dodatkowo należy pamiętać, że gdy w złożonym pierwotnie zeznaniu podatkowym podatnik wykazał zobowiązanie podatkowe nienależnie lub w wysokości większej od należnej i wpłacił zadeklarowany podatek albo wykazał nadpłatę w wysokości mniejszej od należnej, korektę składa się wraz z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty (w którym to wniosku winna być określona kwoty nadpłaty) (Urząd Skarbowy w Biłgoraju, PO/415-21/05). Należy pamiętać, że gdy podatnik koryguje deklarację na korzyść fiskusa, musi uiścić w całości niezwłocznie lub w terminie wyznaczonym przez odpowiedni organ uszczuplony podatek wraz z odsetkami.

Nie w każdym przypadku podatnik, który złożył błędne zeznanie roczne, będzie mógł dokonać korekty. Uprawnienie do złożenia korekty ulega zawieszeniu na czas trwania postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej, oczywiście w zakresie objętym tą kontrolą lub postępowaniem podatkowym. Prawo do złożenia korekty ulega odwieszeniu po zakończeniu postępowania podatkowego lub kontroli w zakresie nieobjętym decyzją określającą wysokość zobowiązania podatkowego.

W przypadku stwierdzenia przez urząd skarbowy oczywistej omyłki bądź błędów rachunkowych organ podatkowy może z urzędu skorygować deklarację, dokonując stosownych poprawek lub uzupełnień, jeżeli zmiana wysokości kwoty zobowiązania podatkowego, kwoty nadpłaty, kwoty podatku lub wysokości straty w wyniku tej korekty nie przekroczy 1 000 zł, bądź zwrócić się do podatnika o jej skorygowanie oraz złożenie niezbędnych wyjaśnień, wskazując przyczyny, z powodu których informacje zwarte w zeznaniu urząd podaje w wątpliwość.

Jeżeli urząd skoryguje samodzielnie deklarację, to uwierzytelnioną kopię skorygowanej deklaracji doręcza podatnikowi wraz z informacją o związanej z korektą zmianie wysokości zobowiązania podatkowego, kwoty nadpłaty lub zwrotu podatku, lub wysokości straty bądź informację o braku takich zmian.

Na korektę sporządzoną przez urząd skarbowy podatnik może wnieść sprzeciw do organu, który dokonał korekty w terminie 14 dni od dnia doręczenia uwierzytelnionej kopii skorygowanej deklaracji. Wniesienie sprzeciwu automatycznie anuluje korektę. W przypadku niewniesienia przez podatnika sprzeciwu w przypisanym terminie korekta deklaracji sporządzona przez urząd wywołuje skutki prawne, tak jak by była sporządzona przez podatnika.

Nie wszystko można skorygować poprzez późniejsze złożenie korekty zeznania. Zgodnie bowiem z art. 6 ust. 10 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy, którzy złożą po terminie składania deklaracji wniosek o preferencyjne z...