Przepisy art. 10 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. Nr 90, poz. 844 ze zm.) mogą stanowić podstawę rozwiązania stosunku pracy z pracownikiem w okresie urlopu wychowawczego także w sytuacjach, gdy nie zachodzą przesłanki przewidziane w art. 186¹ § 1 zdaniu drugim k.p.

Przewodniczący SSN Zbigniew Myszka, Sędziowie SN: Herbert Szurgacz (sprawozdawca), Maria Tyszel.

Sąd Najwyższy, z udziałem prokuratora Prokuratury Krajowej Iwony Kaszczyszyn, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 lutego 2006 r sprawy z powództwa Danuty B. przeciwko Zakładowi Gospodarki Mieszkaniowej Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa w P. o uznanie wypowiedzenia za bezskuteczne, na skutek zagadnienia prawnego przekazanego postanowieniem Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 2 grudnia 2005 r. [...]

„Czy przepisy art. 10 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. Nr 90, poz. 844 ze zm.) mogą stanowić podstawę rozwiązania stosunku pracy z pracownicą w okresie urlopu wychowawczego, w przypadku gdy nie zachodzą przesłanki przewidziane w art. 186¹ § 1 zdanie drugie k.p. ?"

podjął uchwałę:

Przepisy art. 10 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. Nr 90, poz. 844 ze zm.) mogą stanowić podstawę rozwiązania stosunku pracy z pracownikiem w okresie urlopu wychowawczego także w sytuacjach, gdy nie zachodzą przesłanki przewidziane w art. 186¹ § 1 zdaniu drugim k.p.

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy w Poznaniu, rozpoznając apelację Zakładu Gospodarki Mieszkaniowej Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa w P. od wyroku Sądu Rejonowego-Sądu Pracy w Pile z dnia 20 czerwca 2005 r., uznającego za bezskuteczne wypowiedzenie umowy o pracę powódce Danucie B., stwierdził, iż w sprawie wystąpiło zagadnienie prawne budzące poważne wątpliwości i przedstawił Sądowi Najwyższemu pytanie prawne o treści: „Czy przepisy art. 10 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. Nr 90, poz. 844 ze zm.) mogą stanowić podstawę rozwiązania stosunku pracy z pracownica w okresie urlopu wychowawczego, w przypadku gdy nie zachodzą przesłanki przewidziane w art. 186¹ zdanie drugie k.p.?”

Stan faktyczny sprawy, w związku z którym powstało to pytanie, przedstawia się następująco. Powódka Danuta B. była zatrudniona w Zespole Pałacowo-Parkowym w P. na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony. W dniu 1 lutego 2004 r. Zespół Pałacowo-Parkowy w P. na zasadzie art. 23¹ k.p. wszedł w skład Zakładu Gospodarki Mieszkaniowej Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa w P. W październiku 2004 r. powódka wystąpiła z wnioskiem o udzielenie jej kolejnego urlopu wychowawczego. Strona pozwana wyraziła zgodę na urlop wychowawczy w okresie od 20 listopada 2004 do 19 listopada 2007 r. Dnia 1 marca 2005 r. pozwany rozwiązał z powódką umowę o pracę za trzymiesięcznym okresem wypowiedzenia z uzasadnieniem, że w związku ze zmianami organizacyjnymi istnieje konieczność zmniejszenia zatrudnienia. Jako podstawę prawna wypowiedzenia wskazał art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (w dalszym ciągu powołana jako: ustawa z 2003 r.). W związku ze zmianami organizacyjnymi u strony pozwanej doszło do ograniczenia zatrudnienia.

W uzasadnieniu wyroku uwzględniającego powództwo Sąd Rejonowy pokreślił, iż do czasu wprowadzenia do Kodeksu pracy art. 186¹ rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie urlopów wychowawczych i zasiłków wychowawczych (Dz. U. Nr 60, poz. 277) w § 4 przewidywało, że pracodawca nie może wypowiedzieć ani rozwiązać umowy o pracę w okresie od dnia złożenia przez pracownicę wniosku o udzielenie urlopu wychowawczego do dnia zakończen...