09.12.2015WSA. Dzień poniesienia kosztu nie zależy od przyjętych zasad rachunkowości Z uzasadnienia: Wykładnia art. 15 ust. 4e ustawy o CIT nie wskazuje na odesłanie w kwestii ujęcia kosztu do prawa bilansowego. Przepis ten stanowi bowiem o dniu, "na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano)", a nie o dniu, "w którym uznano za koszt w księgach" bądź "zaksięgowano jako koszt w księgach". Poprzez regulację zawartą w tym przepisie ustawodawca zamierzał jedynie precyzyjnie uregulować dzień poniesienia kosztu podatkowego jako faktyczne ujęcie go w księgach. Nie uzależnił natomiast poniesienia kosztu od przyjętych przez podatnika zasad rachunkowości.
17.03.2011Orzecznictwo: Pozycje denominowane a różnice kursowe Tezy: W ocenie Sądu pojęcie różnic kursowych użyte w Rozporządzeniu Komisji (WE) Nr 1126/2008 z dnia 3 listopada 2008 r. jest tożsame z pojęciem występującym na gruncie ustawy o podatku dochodowym i w ustawie o rachunkowości. Przez użyty w ustępie 20 zwrot, iż transakcja może być " wyrażona w walucie obcej" dotyczy przewidywanej płatności zobowiązania nie zaś klauzul denominacyjnych. Potwierdza to ust. 29 Rozporządzenia o treści: "Gdy zawarcie transakcji w walucie obcej prowadzi do powstania pozycji pieniężnych i gdy zachodzi zmiana kursu wymiany w okresie między dniem zawarcia transakcji, a dniem jej rozliczenia, powstają różnice kursowe. Jeżeli transakcja jest rozliczana w tym samym okresie obrotowym, w którym ją zawarto, to wszystkie związane z nią różnice kursowe ujmuje się w tym okresie. Jeżeli jednak transakcja jest rozliczana w kolejnym okresie obrotowym, różnice kursowe ujęte w każdym z następujących okresów, aż do czasu rozliczenia transakcji, ustala się na podstawie zmian kursów wymiany, które miały miejsce w każdym kolejnym okresie."
26.04.2007ABC faktoringu (5) — Opodatkowanie faktoringu Obowiązek podatkowy u faktora z tytułu faktoringu powstaje z chwilą spłaty wierzytelności faktoringowych przez dłużnika faktoringowego. Natomiast przychodem faktora jest różnica między przychodem uzyskanym od dłużników faktoringowych (na który składają się wartość nominalna wierzytelności nabytych oraz ewentualnie rzeczywiście otrzymane odsetki karne, naliczone dłużnikom za zwłokę w spłacie należności) a kwotą wypłaconą faktorantowi za wierzytelności. Do przychodów faktor nie zalicza naliczonych, ale nieotrzymanych odsetek od należności faktoringowych, zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt. 2 updop (odpowiednio art. 14 ust. 3 pkt 2 updof).
27.09.2006Ewidencja księgowa i podatkowa kar umownych 1. Pojęcie i rodzaje kar umownych. Wierzyciel może zastrzec w umowie, celem wzmocnienia skuteczności umowy uchronienia się od skutków niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania niepieniężnego przez dłużnika (z reguły nieterminowego wykonania świadczenia nienależytego pod względem jakości), że naprawienie szkody, z powodu nienależytego wykonania zobowiązania niepieniężnego przez dłużnika następuje przez zapłatę przez niego określonej kwoty pieniężnej.
