należności nieściągalne protokół

  • 21.01.2016Nieściągalna wierzytelność jako koszt uzyskania przychodów 
    Ustawa z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm., dalej: ustawa o CIT) pozwala wierzycielowi na zaliczenie nieuregulowanych na jego rzecz należności do kosztów uzyskania przychodów po spełnieniu pewnych warunków. Zgodnie z generalną zasadą, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem m.in. wierzytelności, które uprzednio zostały zarachowane jako przychody należne oraz których nieściągalność została udokumentowana w określony sposób (art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a ustawy o CIT).
  • 20.01.2016Nieściągalna wierzytelność jako koszt uzyskania przychodów 
    Ustawa z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm., dalej: ustawa o CIT) pozwala wierzycielowi na zaliczenie nieuregulowanych na jego rzecz należności do kosztów uzyskania przychodów po spełnieniu pewnych warunków. Zgodnie z generalną zasadą, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem m.in. wierzytelności, które uprzednio zostały zarachowane jako przychody należne oraz których nieściągalność została udokumentowana w określony sposób (art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a ustawy o CIT).
  • 20.06.2006Wierzytelności nieściągalne w podatku dochodowym od osób prawnych
    Do przychodów z działalności gospodarczej zalicza się m.in. wymagalne wierzytelności, choćby nieotrzymane. Generalną zasadą jest, że do kosztów uzyskania przychodów nie można zaliczać wierzytelności odpisanych jako nieściągalne. Od tej reguły są pewne wyjątki (zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 25 Ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych; Dz. U. 00.54.654).
  • 28.12.2005Potwierdzenie sald
    Aby zapewnić rzetelne i jasne przedstawienie sytuacji majątkowej i finansowej oraz wyniku finansowego, Ustawa o rachunkowości (art. 4 ust. 3 pkt 3) między innymi zobowiązuje jednostki do okresowego ustalania lub sprawdzania drogą inwentaryzacji rzeczywistego stanu aktywów i pasywów. Jednostki, stosując art. 26 ust. 1 ustawy, przeprowadzają na ostatni dzień każdego roku obrotowego inwentaryzację aktywów i pasywów.