Zwrot nadpłaconego podatku nie do odzyskania? Zabawa w kotka i myszkę

Jeśli podatnik zapłaci podatek w wyższej kwocie lub zapłaci go niepotrzebnie, ma prawo do otrzymania zwrotu. Budżet państwa nie powinien przecież korzystać z nienależnych danin. „Nie powinien” nie oznacza niestety, że nie korzysta. Sprawy o zwrot nadpłaty ciągną się bowiem w nieskończoność.

Pewien mój znajomy – nazwijmy go tutaj W. – opowiedział mi niedawno o swoich zmaganiach z urzędem skarbowym. Sprawa dotyczy odzyskania nadpłaty w PIT.
Wszystko zaczęło się mniej więcej pięć lat temu, kiedy to właśnie W. kupił mieszkanie i postanowił je wynajmować. Chciał, żeby wszystko odbywało się zgodnie z prawem. Otrzymywane dochody z najmu W. postanowił więc opodatkować. Zdecydował się na zasady ogólne. Uzyskiwał przychody, ponosił jakieś – co prawda niewielkie, ale jakieś zawsze – koszty uzyskania przychodów. Od dochodu płacił podatek. Po pięciu latach rozliczania podatku od najmu w ten sposób, zorientował się, że mógł zoptymalizować swoje rozliczenia z fiskusem i uniknąć płacenia podatku w ogóle. Istnieje przecież przepis pozwalający amortyzować wynajmowane mieszkanie. Dziesięć procent wartości mieszkania może być rocznie zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Warunkiem jest, aby mieszkanie nie było nowe. Musi być co najmniej pięcioletnie. Mieszkanie W. ten warunek spełniało.  Postanowił on zatem złożyć korekty rozliczeń podatkowych za poprzednie lata i odzyskać niesłusznie zapłacony podatek. I tu się zaczęło…

Urząd skarbowy, z którym boryka się W., co rusz wymyśla kolejne problemy, zadaje kolejne pytania, prosi o dodatkowe dokumenty i przesuwa termin zakończenia sprawy. Najpierw W. musiał dosłać rozliczenia przedstawiające sposób naliczenia odpisów amortyzacyjnych. To akurat było uzasadnione. Logicznych uzasadnień kolejnych działań urzędników doszukać się raczej już trudniej. W kolejnym miesiącu, w kolejnym piśmie W. poproszony został bowiem o przedstawienie kopii pierwotnych...