Zwolnienia z PIT: Świadczenia z ZFŚŚ a koronawirus

Jeżeli przed 31 marca 2020 r. dokonywane były wypłaty świadczeń z uwzględnieniem dotychczas obowiązującego limitu 1000 zł, to płatnik nie koryguje zaliczek na podatek dochodowy pobranych od nadwyżki ponad 1000 zł. Natomiast wykazując przychody pracownika w informacji PIT-11 za 2020 r. płatnik powinien uwzględnić już nowy limit 2000 zł, zaś kwotę zaliczki od świadczeń przekraczających 1000 zł, pobraną w okresie od 1 stycznia do 30 marca 2020 r., wykazać w sumie zaliczek pobranych przez płatnika od przychodów ze stosunku pracy. Podatnik nadpłacony podatek odzyska poprzez zeznanie roczne.

Z wnioskiem o interpretację zwróciła się spółka, która miała wątpliwości co do prawidłowego ustalenia limitu zwolnienia z PIT w przypadku świadczeń dla pracowników z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych po zmianach wprowadzonych tzw. Tarczą antykryzysową.

W związku z nowelizacją art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 52l ustawy z dnia 31 marca 2020 roku o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19 (Dz. U. Nr 220, poz. 568) - wartość świadczeń pracownika w związku z działalnością socjalną, sfinansowanych w całości ze środków ZFŚS lub funduszy związków zawodowych - limit zwolnienia z podatku w 2020 r. i 2021 r. wynosi 2000 zł (dotychczasowy limit zwolnienia 1000 zł).

Spółka chciała wiedzieć w jaki sposób powinna potraktować okres od 01.01.2020 do 31.03.2020 r., jeżeli w tym okresie odprowadziła zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych od świadczeń przekraczających limit zwolnienia (1000 zł), czy właściwym będzie:

1. uznać, że zaliczka została pobrana zgodnie z ww. ustawą przed jej zmianą z dnia 31.03.2020 r. znowelizowana ustawa obowiązuje od 01.04.2020 r., więc nie obejmuje świadczeń otrzymanych przez pracownika w okresie od 01.01.2020 r. do 31.03.2020 r.
2. uznać, że zaliczka została pobrana zgodnie ww. ustawą przed jej zmianą z dnia 31.03.2020 r. lecz po wejściu nowelizacji obejmuje świadczenia w okresie od 01.01.2020 r. do 31.03.2020 r. i należy ją potraktować jako zaliczkę pobraną nienależnie i skorygować.

Zdaniem spółki, okres od 01.01.2020 r. do 31.03.2020 r. nie jest objęty nowym limitem i w związku z tym nie jest ona zobligowana do skorygowania pobranych zaliczek za okres 01.01.2020 r. do 31.03.2020 r.

Dyrektor KIS nie zgodził się ze spółką. W uzasadnieniu wydanej interpretacji wyjaśnił:

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 67 cytowanej ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 marca 2020 r., wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 1000 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Jak wynika ze wskazanego przepisu, skorzystanie ze zwolnienia możliwe jest, jeżeli są spełnione łącznie następujące przesłanki:

• świadczenie otrzymuje pracownik,
• świadczenie ma związek z finansowaniem działalności socjalnej określonej w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych,
• świadczenie ma charakter świadczenia rzeczowego lub świadczenia pieniężnego,
• źródłem finansowania są w całości środki z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych.

Zatem, w sytuacji, gdy spółka przyznaje pomoc materialną pracownikom w formie świadczenia pieniężnego, mieszczącą się w ramach finansowania działalności socjalnej, sfinansowaną w całości z funduszy związku zawodowego, to zostały spełnione warunki do zastosowania zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych.

Należy przy tym wskazać, że ustawą z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U., poz. 568, z późn. zm.) dodano do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych art. 52l pkt 3, zgodnie z którym w latach 2020 i 2021 podwyższony został do 2000 zł limit zwolnienia dla świadczeń, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powyższy przepis wszedł w życie w dniu 31 marca 2020 r.

W związku z powyższym, zakład pracy stawiający do dyspozycji pracownika świadczenia korzystające ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przed dniem wejścia w życie art. 52l ww. ustawy, w kwocie przekraczającej 1000 zł, zobowiązany był do poboru zaliczki na podatek dochodowy od nadwyżki ponad tę kwotę.

Natomiast od dnia wejścia w życie art. 52l, płatnik zobowiązany był do poboru zaliczki na podatek dochodowy od świadczenia, którego wysokość przekraczała 2000 zł (od nadwyżki ponad tę kwotę).

Zauważyć należy, że wprawdzie „nowy” limit zwolnienia wszedł w życie z dniem 31 marca 2020 r., jednak literalne brzmienie art. 52l wskazuje na obowiązywanie limitu w skali całego roku. Zatem limitem objęto również świadczenia wypłacone w okresie od 1 stycznia do 30 marca 2020 roku.

Tak więc, jeżeli przed wejściem w życie powyższego przepisu dokonywane były wypłaty świadczeń z uwzględnieniem dotychczas obowiązującego limitu 1000 zł, to płatnik nie koryguje zaliczek na podatek dochodowy pobranych od nadwyżki ponad 1000 zł. Natomiast wykazując przychody pracownika w informacji PIT-11 za 2020 r. płatnik powinien uwzględnić już nowy limit 2000 zł, zaś kwotę zaliczki od świadczeń przekraczających 1000 zł, pobraną w okresie od 1 stycznia do 30 marca 2020 r., wykazać w sumie zaliczek pobranych przez płatnika od przychodów ze stosunku pracy. Podatnik nadpłacony podatek odzyska poprzez zeznanie roczne.

Pomimo więc że spółka prawidłowo uznaje, iż nie jest zobowiązana do skorygowania pobranych zaliczek od wypłaconych świadczeń, to organ nie zgodził się ze stwierdzeniem spółki, że okres od 1 stycznia 2020 r. do 31 marca 2020 r. nie jest objęty nowym, zwiększonym limitem zwolnienia.

Interpretacja indywidualna z 18 czerwca 2020 r., sygn. 0112-KDWL.4011.7.2020.1.TW - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - pełna treść interpretacji

Redakcja podatki.biz