Zastrzeżenie własności rzeczy sprzedanej

Strony mogą zamieścić w umowie zastrzeżenie własności sprzedanego przedmiotu na rzecz sprzedawcy aż do chwili zapłaty ceny. Skutkiem takiego zastrzeżenia własności jest m.in. zabezpieczenie wierzytelności sprzedawcy wobec kupującego o zapłatę ceny, jak również zabezpieczenie przed utratą rzeczy przed uiszczeniem ceny, gdyż nabywca nie może zgodnie z prawem przenieść prawa własności do rzeczy na rzecz dalszych osób.

W razie wprowadzenia takiego zastrzeżenia do umowy sprzedaży poczytuje się w razie wątpliwości, iż przeniesienie własności rzeczy sprzedanej nastąpiło pod warunkiem zawieszającym, tj. pod warunkiem zapłaty ceny przez kupującego (art. 589 Kodeksu cywilnego). Ziszczenie się tego warunku oznacza przejście prawa własności na rzecz kupującego, bez potrzeby składania dodatkowych oświadczeń. Przed spełnieniem warunku nabywca jest uprawniony jedynie do korzystania z rzeczy i czerpania z niej korzyści, nie jest natomiast uprawniony do rozporządzenia rzeczą lub jej obciążania (np. prawem zastawu). Z chwilą wydania rzeczy kupującemu przechodzi na niego ryzyko przypadkowej utraty i uszkodzenia rzeczy, jak również korzyści i ciężary związane z rzeczą.

Zgodnie z zasadą swobody umów (art. 353 ze zn. 1 Kc) strony mogą uzgodnić w umowie, że przeniesienie własności nastąpi po spełnieniu przez kupującego innych zastrzeżonych w umowie warunków, np. ubezpieczenia przedmiotu sprzedaży. Zastrzeżenie przejścia praw do rzeczy można w równym stopniu stosować do przeniesienia praw, w tym np. cesji wierzytelności.

Odpowiednia forma ochroną praw sprzedającego

W przypadku wydania rzeczy kupującemu, zastrzeżenie własności na rzecz sprzedawcy winno być stwierdzone pismem, np. w umowie sprzedaży (art. 590 Kc), czy też innym dokumencie, który spełnia funkcje potwierdzenia zawarcia umowy (faktura z zastrzeżeniem prawa własności). Forma pisemna...