Zaliczenie kwoty zwrotu VAT na poczet zaległych podatków

Z uzasadnienia: Art. 239a Ordynacji podatkowej odnosi się do wszystkich sposobów realizacji obowiązków wynikających z wydanej decyzji nieostatecznej, a nie tylko wykonywanych w ramach egzekucji administracyjnej. Gdyby dopuścić możliwość dokonywania potrąceń na poczet zaległości wynikających z nieostatecznych decyzji, ochrona podatników, którą chciał wprowadzić ustawodawca okazałaby się iluzoryczna. Oznaczałoby to, że organ nie mógłby wprawdzie wdrożyć egzekucji, miałby jednak w rękach inne narzędzie, mogące doprowadzić do takiego samego rezultatu, jak każdy z trybów przewidzianych w postępowaniu egzekucyjnym, czyli do zapłaty podatku.

SENTENCJA

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Krzysztof Winiarski, Sędziowie NSA Zbigniew Kmieciak (sprawozdawca), WSA del. Bartosz Wojciechowski, Protokolant Barbara Mróz, po rozpoznaniu w dniu 5 marca 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej K. C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 4 stycznia 2011 r. sygn. akt I SA/Gd 1112/10 w sprawie ze skargi K. C. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w G. z dnia 27 września 2010 r. nr [...] w przedmiocie zaliczenia zwrotu podatku od towarów i usług za miesiąc kwiecień 2010 r. na poczet zaległości podatkowej z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych w formie ryczałtu od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodu za 2005 r.:

1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gdańsku,
2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w G. na rzecz K. C. kwotę 320 (słownie: trzysta dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

UZASADNIENIE

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wyrokiem z dnia 4 stycznia 2011 r., w sprawie o sygn. akt I SA/Gd 1112/10, oddalił skargę K. C. - nazywanej dalej "Skarżącą", na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w G. z dnia 27 września 2010 r. w przedmiocie zaliczenia zwrotu podatku od towarów i usług za kwiecień 2010 r. na poczet zaległości podatkowej z tytułu zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów za 2005 r.

Z uzasadnienia wyroku sądu pierwszej instancji wynika, że Skarżąca w deklaracji podatkowej w podatku od towarów i usług za kwiecień 2010 r. wykazała kwotę do zwrotu na jej rachunek oraz kwotę do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy. Naczelnik Urzędu Skarbowego w S. postanowieniem z dnia 21 czerwca 2010 r. zaliczył zwrot podatku na poczet zaległości podatkowej wynikłej z nieostatecznej decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w G. z dnia 26 marca 2009 r. ustalającej Skarżącej zobowiązanie podatkowe w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu przychodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów za 2005 r.

Dyrektor Izby Skarbowej w G., rozpoznawszy zażalenie Skarżącej, postanowieniem z dnia 27 września 2010 r. utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji. W ocenie organu, dyspozycja art. 239a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. 2005 r. Nr 8, poz. 60 z poźn. zm.) nie wyłącza możliwości stosowania art. 76 § 1, art. 76a i art. 76b Ordynacji podatkowej i wydania na ich podstawie postanowienia o zaliczeniu zwrotu podatku na poczet zaległych zobowiązań podatkowych. Brak rygoru natychmiastowej wykonalności oznacza jedynie, że należności wynikające z decyzji nieostatecznej nie mogą być dochodzone w drodze egzekucji. Organ odwoławczy nie znalazł również podstaw do uznania zarzutu naruszenia art. 217 w zw. z art. 219 Ordynacji podatkowej, ponieważ - wbrew temu co podniosła Skarżąca - w zaskarżonym postanowieniu przedstawiono zarówno podstawę prawną rozstrzygnięcia, jak i uzasadnienie faktyczne i prawne rozstrzygnięcia.

Skarżąca wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargę na postanowienie organu odwoławczego. Podniesiono w niej zarzut naruszenia art. 76 § 1, art. 76a, art. 76b, art. 55 § 2, art. 62 § 1 i art. 239a Ordynacji podatkowej, jak również art. 217 § 1 pkt 4 i 5, art. 217 § 2, art. 219 i art. 210 § 4 Ordynacji podatkowej poprzez niewłaściwe ich zastosowanie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny skargę oddalił jako niezasadną. W ocenie sądu pierwszej instancji, brzmienie art. 76 § 1, art. 76a, art. 76b oraz art. 55 § 2 i art. 62 § 1 w zw. z art. 239a Ordynacji podatkowej daje podstawę do zaliczenia przez organ podatkowy zwrotu podatku na poczet zaległości podatkowej. Podniesiony przez Skarżącą zarzut naruszenia art. 239a Ordynacji podatkowej jest o tyle chybiony, że przepis ten dotyczy jedynie wykonania decyzji nieostatecznej w trybie egzekucji administracyjnej - nie wyłącza natomiast możliwości zaliczenia zwrotu podatku na poczet zaległych zobowiązań podatkowych. Czym innym jest bowiem "obowiązek podlegający wykonaniu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji", o którym jest mowa w powyższym przepisie, czym innym natomiast zaliczanie nadpłaty i zwrotu podatku. Treść art. 239a Ordynacji podatkowej jasno wskazuje, że do wykonania decyzji nieostatecznej zastosowanie będą miały przepisy ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. 2005 r. Nr 229, poz. 1954 z późn. zm.), podczas gdy zaliczenia zwrotu podatku dokonuje się w oparciu o art. 76b § 1 w zw. z art. 76 § 1, art. 76b oraz art. 55 § 2 i art. 62 § 1 Ordynacji podatkowej. W ocenie sądu pierwszej instancji, nie bez znaczenia pozostaje również to, że w Ordynacji podatkowej nie wyłączono wprost możliwości zaliczenia nadpłaty bądź zwrotu podatku na poczet zaległości podatkow...