Zakwaterowanie i dowóz pracowników w kosztach działalności

Pytanie podatnika: Czy Wnioskodawca ma prawo zaliczenia w koszty uzyskania przychodów wydatków z tytułu zakwaterowania i dowozu pracowników do miejsca pracy, które są bezpłatnie udostępniane pracownikom, zgodnie z art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 631 ze zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 28 stycznia 2016 r. (data wpływu do tut. Biura 3 lutego 2016 r.), uzupełnionym 20 kwietnia 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków z tytułu zakwaterowania i dowozu pracowników - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 lutego 2016 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków z tytułu zakwaterowania i dowozu pracowników. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 1 kwietnia 2016 r., wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 20 kwietnia 2016 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie jednoosobowej działalności wpisanej do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (dalej jako: „jednostka”). Głównym przedmiotem działalności jest świadczenie usług w zakresie produkcji wyrobów z mięsa (włączając wyroby z mięsa drobiowego) sklasyfikowana wg PKD pod symbolem 10.13.Z. z wykorzystaniem narzędzi i maszyn będących własnością Wnioskodawcy, jak i powierzonego mienia będącego własnością zleceniodawcy usług. Usługi są realizowane na terenie Polski, poza siedzibą jednostki i mają zróżnicowany charakter, zarówno pod względem okresu ich trwania, liczby zaangażowanych pracowników jednostki, jak też lokalizacji. Wnioskodawca nie posiada w miejscu siedziby jednostki zakładu produkcyjnego jak i nie prowadzi zakładu przetwórstwa i produkcji mięsa, wędlin w potocznym znaczeniu językowym. Działalność jednostki polega na świadczeniu usług dla zakładów mięsnych w zakresie rozbioru mięsa, produkcji wędlin itp. usług. Czynności świadczone są przez zatrudnionych przez Wnioskodawcę pracowników, przy wykorzystaniu w zależności od zawartej z Usługobiorcą umowy własnych, tj. Wnioskodawcy narzędzi i maszyn produkcyjnych lub przy użyciu obcego mienia, przy czym usługa jest zawsze wykonywana w siedzibie lub w zakładzie Usługobiorcy.

W celu realizacji usług jednostka zatrudnia pracowników, których po krótce można sklasyfikować następująco: Grupa I - pracownicy - obywatele Polski - zatrudnieni głównie na umowę o pracę, oraz pojedyncze osoby na umowę zlecenie. W umowach o zatrudnienie jako miejsce pracy wskazana jest siedziba jednostki; zatrudnieni pracują w zakładach produkcyjnych na terenie całej Polski, w zależności od zapotrzebowania Wnioskodawcy, wynikającego z zawartych przez Wnioskodawcę umów na świadczenie usług. Pracownicy ci są delegowani do pracy i z tego tytułu maja wypłacane diety, Wnioskodawca nie wypłaca ryczałtu za noclegi gdyż pracownicy mają bezpłatnie zapewnione noclegi w wynajętych przez jednostkę hotelach pracowniczych oraz kwaterach prywatnych. Noclegi są płacone na podstawie faktury, czy rachunku za nocleg wystawionego na Wnioskodawcę. Pracownicy z tej grupy nie są powiązani z konkretnym zakładem produkcyjnym. Grupę II i III - stanowią pracownicy - obcokrajowcy, głównie pracownicy z terytorium Ukrainy, posiadający tzw. „wizy robocze” tj. wizy, o których mowa w art. 60 ust. 1 pkt 5 lub 6 ustawy o cudzoziemcach, czyli wydawane w celu wykonywania pracy na podstawie zezwolenia (kategoria II) lub oświadczenia (kategoria III). Zezwolenia wydaje wojewoda na wniosek pracodawcy. Oświadczenia są wydawane za pośrednictwem Powiatowego Urzędu Pracy. Zezwolenia muszą zawierać miejsce wykonywania pracy przez cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Ponadto zatrudniony obcokrajowiec musi posiadać na terenie Polski miejsce zamieszkania. Zatrudniony obcokrajowiec otrzymuje od pracodawcy egzemplarz oświadczenia o zarejestrowaniu w Powiatowym Urzędzie Pracy, zezwolenie na pracę (ewentualnie innego dokumentu uprawniającego do wykonywania pracy). Ten podstawowy dokument pracownik (obcokrajowiec), przedkłada konsulowi w kraju z którego pochodzi. Konieczne jest również dołączenie innych dokumentów wymaganych przepisami prawa, w tym wskazanie ewentualnego adresu zamieszkania.

Osoby z Ukrainy, które mają zezwolenia na pracę wydane przez Wojewodę (grupa II) zatrudnieni są na umowę o pracę i umowę zlecenia. Osoby te w umowie mają wskazane miejsce pracy takie jak we wniosku o zezwolenie, czyli wskazany jest przeważnie jeden główny zakład pracy i w zakładzie tym osoby te powinny praktycznie przez cały okres zatrudnienia pracować. Osobom tym Wnioskodawca zobowiązany jest zapewnić zakwaterowanie (wskazując je już we wniosku). Dla zatrudnionych w okolicy zakładów produkcyjnych, z którymi Wnioskodawca ma podpisane umowy, wynajmuje on domy mieszkalne oraz zapewnia dowóz do pracy, gdyż zasięg zakwaterowania może wahać się między 20-40 km. Większość zakładów z którymi Wnioskodawca ma podpisane umowy położone są w niewielkich miejscowościach. Ilość skierowanych pracowników jest znaczna (w niektórych miejscowościach nawet powyżej 50 osób). Osoby z Ukrainy, które mają oświadczenia (grupa III) zatrudnieni są na umowę o p...