Wybór formy opodatkowania: Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych

Do 20 stycznia 2014 r. podatnicy kontynuujący działalność gospodarczą, a także ci, którzy osiągają przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, mogą zmienić dotychczas obowiązującą ich formę opodatkowania. Dla niektórych z nich korzystnym rozwiązaniem może być wybór opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Tę formę opodatkowania reguluje ustawa z 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930, z późn. zm., dalej: ustawa o ryczałcie).

Kto może wybrać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych

Co do zasady tę formę opodatkowania może wybrać każdy podatnik prowadzący działalność gospodarczą. Możliwość ta nie dotyczy jednak tych podatników, którzy osiągnęli przychody z działalności gospodarczej prowadzonej wyłącznie samodzielnie w roku poprzedzającym rok podatkowy w wysokości przekraczającej 150 000 euro, lub uzyskali przychody wyłącznie z działalności prowadzonej w formie spółki, a suma przychodów wspólników spółki z tej działalności przekroczyła kwotę 150 000 euro (art. 6 ust. 4 ustawy o ryczałcie). Jeżeli zaś podatnik prowadził w poprzednim roku zarówno działalność indywidualną, jak i w formie spółki, wówczas – dla celów obliczenia limitu – przychody te nie są sumowane (art. 6 ust. 5 ustawy o ryczałcie).

Przeliczenia kwoty 150 000 euro na złote dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, obowiązującego w dniu 1 października roku poprzedzającego rok podatkowy. W dniu 1 października 2013 r. kurs ten wyniósł 4,2230 zł , co oznacza, że na 2014 r. limit 150 000 euro jest równy 633 450 zł.

Podatnik zamierzający wybrać ryczałt musi przeanalizować również treść art. 8 ustawy o ryczałcie, w którym enumeratywnie są wymienione sytuacje, w których podatnik nie ma prawa do wyboru opodatkowania w formie ryczałtu. Na szczególną uwagę zasługuje art. 8 ust. 1 pkt 3 lit e ustawy o ryczałcie, zgodnie z którym z ryczałtu wyłącza fakt świadczenia usług wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy.

Warto podkreślić, że każdy podatnik osiągający przychody z tzw. prywatnego najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze może wybrać opodatkowanie ryczałtem – i to bez względu na wysokość osiąganych przychodów oraz to, czy i w jakim zakresie prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą.

Co można odliczyć od przychodu

Podstawą opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym od przychodów ewidencjonowanych jest przychód. Przychód ten można jednak obniżyć, poprzez odliczenie od niego:

• straty, o której mowa w art. 9 ust. 3 i 3a ustawy o podatku dochodowym (czyli straty z pozarolniczej działalności gospodarczej, poniesionej w ostatnich pięciu latach podatkowych),
• wydatków określonych w art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym, jeżeli nie zostały odliczone od dochodu lub nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym.

Wśród tych wydatków warto wskazać przede wszystkim: zapłacone składki na ubezpieczenie społeczne, wydatki na cele rehabilitacyjne, darowizny dokonane na określone w ustawie cele.

Co można odliczyć od podatku w formie ryczałtu

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o ryczałcie, ryczałt od przychodów ewidencjonowanych w pierwszej kolejności ulega obniżeniu o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne opłaconej przez podatnika, o ...