WSA. Wydatki na branżową imprezę nie mogą być kosztem podatkowym

Z uzasadnienia: Wydatki - związane z udziałem w spotkaniach integracyjnych doradców podatkowych, jak i prawników, w czasie których odbywać się będą, np. wspólne zwiedzanie określonego obiektu, czy miejscowości, zajęcia sportowe, wspólne posiłki, gry i konkursy, aukcje charytatywne, wspólne dyskusje - nie będą mogły stanowić kosztów uzyskania przychodów (...) Działania Wnioskodawcy skierowane będą do wąskiego, wyspecjalizowanego grona osób ze środowiska prawniczego i będą miały na celu tworzenie określonego wizerunku Wnioskodawcy na zewnątrz, co jednoznacznie wskazuje na reprezentacyjny charakter tych wydatków.

SENTENCJA

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Kwiecińska Sędziowie Sędzia WSA Marzena Kowalewska Sędzia WSA Ewa Wojtysiak (spr.) Protokolant starszy sekretarz sądowy Anna Furtak-Biernat po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 10 kwietnia 2019 r. sprawy ze skargi G. G. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zastosowania przepisów prawa podatkowego oddala skargę.

UZASADNIENIE

Zaskarżoną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie interpretacją indywidualną z dnia 15.10.2018 r., znak: [...] – wydaną na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm. – dalej "O.p") - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, że stanowisko wnioskodawcy G. G., przedstawione we wniosku z dnia 09.08.2018 r. (data wpływu 17.08.2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych co do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu udziału w spotkaniach integracyjnych - jest nieprawidłowe.

W ww. wniosku z dnia 17.08.2018 r. wnioskodawca G. G. (dalej także: "Wnioskodawca", "Skarżący") przedstawił następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie doradztwa podatkowego i prawnego. Posiada wpis na listę doradców podatkowych i przynależy do samorządu zawodowego doradców podatkowych na zasadach wskazanych w ramach ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 2018 r., poz. 377 ze zm. – w skrócie "ustawa o doradztwie"). Na podstawie przepisów wskazanych regulacji i aktów wewnątrzkorporacyjnych Wnioskodawca jest zobowiązany stale podnosić swoje kwalifikacje zawodowe. Dzieje się to m.in. poprzez uczestnictwo w szkoleniach. Jednocześnie w celu:

  • zwiększenia rozpoznawalności swojej osoby pośród innych doradców/prawników,
  • wymiany doświadczeń zawodowych,
  • poznania doradców podatkowych/prawników z innych regionów kraju w celu nawiązania z nimi współpracy zawodowej,

Wnioskodawca ma zamiar uczestniczyć w spotkaniach integracyjnych doradców podatkowych, jak i prawników (radców prawnych i adwokatów). Spotkania organizowane będą zarówno przez samorząd zawodowy doradców podatkowych, jak i przez inne podmioty. W ramach spotkań przewidziany będzie program np. wspólnego zwiedzania określonego obiektu, czy miejscowości, zajęcia sportowe, wspólne posiłki, gry i konkursy, aukcje charytatywne, gry miejskie, zawody sportowe, wspólne dyskusje, etc. Z tytułu uczestniczenia we wskazanym wydarzeniu Wnioskodawca będzie zobowiązany do opłacenia kosztów swojego udziału. Na tej podstawie będzie uzyskiwał od organizatora fakturę potwierdzającą dokonaną przez Niego płatność.

Na tle tak przedstawionego zdarzenia przyszłego Wnioskodawca sformułował pytanie, a mianowicie, czy wydatki poniesione z tytułu uczestnictwa w ramach ww. spotkań stanowią koszty uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej?

Przedstawiając własne stanowisko w sprawie oceny przedstawionego zdarzenia przyszłego Wnioskodawca wskazał, że wydatki poniesione z tytułu uczestnictwa w ramach ww. spotkań stanowią koszty uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Uzasadniając swoje stanowisko Wnioskodawca, w pierwszej kolejności przytoczył przepis art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509 ze zm. - dalej "u.p.d.o.f."), zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy. Następnie wskazał, że na tej podstawie przyjmuje się, że aby dany wydatek stanowił koszt podatkowy, powinien (wszystkie przesłanki powinny być spełnione łącznie):

  • być poniesiony przez podatnika,
  • posiadać charakter definitywny,
  • być związany z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika,
  • być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
  • być należycie udokumentowany,
  • znajdować się poza katalogiem z art. 23 u.p.d.o.f.

Dopiero, gdy dany wydatek spełnia łącznie wszystkie wskazane powyżej przesłanki, może stanowić koszt działalności. A contrario, brak spełnienia przez wydatek którejkolwiek z ww. przesłanek uniemożliwia uznanie go za koszt działalności podatnika.

Odnosząc się do stanu faktycznego, w ocenie Wnioskodawcy, wydatki na uczestnictwo w spotkaniach integracyjnych stanowią koszt jego działalności. Wydatek ten będzie bowiem ponoszony przez podatnika i to w sposób definitywny. Będzie także udokumentowany fakturą. Znajduje się poza katalogiem art. 23 u.p.d.o.f.

Związany jest także z działalnością gospodarczą podatnika i poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu.

Mianowicie zgodnie z art. 47 ust. 1 i następne ustawy o doradztwie, doradcy podatkowi tworzą samorząd doradców podatkowych. Jednocześnie przynależność doradców podatkowych do Krajowej Izby Doradców Podatkowych jest obowiązkowa i powstaje z chwilą wpisu na listę.

Już na tej podstawie, zdaniem Wnioskodawcy, można wywnioskować istnienie obowiązku tworzenia przez każdego doradcę podatkowego samorządu zawodowego. Tworzenie to odbywa się w różnych formach, tj. działaniach wynikających z wykonywania określonych czynność wynikających wprost z przepisów (np. poprzez uczestniczenie w organach samorządu), jak i faktycznych, np. tworzeniu wzajemnych relacji pomiędzy poszczególnymi członkami samorządu. Jednocześnie uczestnictwo podatnika w spotkaniach integracyjnych, o których mowa w przedmiotowym wniosku ma na celu:

  • zwiększenie rozpoznawalności jego osoby pośród innych doradców/prawników,
  • wymiany doświadczeń zawodowych,
  • poznania doradców podatkowych/prawników z innych regionów kraju w celu nawiązania z nimi współpracy zawodowej.

W oparciu o taki model działania faktycznie przychód podatnika będzie ulegał zwiększeniu. Nawiązanie kontaktów z innymi osobami z branży umożliwi podatnikowi, po pierwsze - uzyskiwanie zleceń spoza miejscowości, w której działa (na zasadzie uzyskiwania zleceń od poznanych na spotkaniach innych doradców/prawników) - zwiększy zatem Jego przychody. Po drugie - umożliwi zlecanie zadań do wykonania w innych miejscowościach (na zasadzie zlecania wykonania określonych czynności poznanym na spotkaniach innym doradcom/prawnikom; umożliwi to z kolei brak konieczności udawania się do odległych zakątków kraju i zlecanie określonych czynności innym znanym Wnioskodawcy profesjonalistom) - będzie to prowadziło do zabezpieczenia źródła przychodów podatnika i zminimalizuje ponoszone przez niego koszty (np. koszty podróży).

Jednocześnie, gdyby podatnik nie wykonywał działalności gospodarczej w zakresie doradztwa podatkowego, czy prawnego, z pewnością nie uczestniczyłby w tego rodzaju spotkaniach, co wskazuje, że to okoliczność prowadzenia działalności gospodarczej determinuje opisane działania. Prowadzi to także do wniosku, że uczestnictwo w ww. spotkaniach jest związane z prowadzoną działalnością.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione z tytułu uczestnictwa w ramach ww. spotkań stanowią koszty uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Wyżej opisaną zaskarżoną interpretacją indywidualną z dnia 15.10.2018 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (dalej "Organ interpretacyjny") stwierdził, że stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w świetle obowiązującego stanu prawnego jest nieprawidłowe.

Organ interpretacyjny wskazał, że stosownie do przepisu art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ust. 1.

Następnie wyjaśnił, że kosztami uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z tą działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tych kosztów.

Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Jak dalej wskazał Organ interpretacyjny, koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Organ interpretacyjny wskazał także, że kosztami podatkowymi są zarówno koszty, które pozostają w bezpośrednim związku przyczynowo - skutkowym z przychodami podatkowymi, jak również koszty pośrednie, których powiązanie z konkretnym przychodem nie jest możliwe, jednak dla prawidłowego funkcjonowania przedsiębiorstwa poniesienie ich jest uzasadnione.

Organ interpretacyjny podkreślił przy tym, że ciężar wykazania związku przyczynowo-skutkowego z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Zatem - jak wskazał Organ interpretacyjny - aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

  • wydatek został poniesiony przez podatnika,
  • poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
  • pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  • jest definitywny (rzeczywisty), czyli wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  • został właściwie udokumentowany,
  • wydatek nie może znajdować się w katalogu kosztów określonych w art. 23 ust. 1 ustawy.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 23 ust. 1 ustawy, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

  • przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz
  • potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.

Możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien wiedzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania przychodu, ewentualnie zachowania lub zabezpieczenia źródła tego przychodu. Wydatek musi być na ten cel ukierunkowany.

Następnie Organ interpretacyjny wskazał, że zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 23 u.p.d.o.f., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Organ interpretacyjny wskazał przy tym, że w wydanym w składzie 7 sędziów wyroku z dnia 17.06.2013 r., sygn. akt II FSK 702/11, Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że "reprezentacja", o której mowa w tym przepisie, stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W podanym znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu. Należy zaznaczyć, że celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego finny, działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami (klientami). Dla uznania wydatków za koszty poniesione na reprezentację nie jest koniecznie, by posiadały one takie cechy jak wystawność, wytworność, czy okazałość. Nie są to bowiem wartości wymierne, nie ma możliwości stworzenia jednakowego miernika dla określenia poziomu wystawności, wytworności, okazałości, czy przepychu dla wszystkich podmiotów gospodarczych. Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Jak wskazał Sąd, dokonując oceny kwalifikacji wydatków w okolicznościach konkretnej sprawy należy posłużyć się również dynamiczną wykładnią funkcjonalną, spowodowaną zmieniającą się rzeczywistością gospodarczą. To co dawniej mogło zostać uznane za reprezentację do takiej kategorii nie zostanie zaliczone obecnie ze względu na zmieniające się realia prowadzenia działalności gospodarczej, przyjęte w tym zakresie dobre praktyki i obyczaje. Dotyczy to akceptowanych i stosowanych powszechnie zachowań, bez których nie jest możliwe prowadzenie działalności gospodarczej. Każdy wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu lub jego zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. W innej sytuacji zbędne stają się rozważania dotyczące dalszej kwalifikacji konkretnego wydatku ze względu na dodatkowe kryteria wprowadzone w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ( w tym wypadku wynikające z omawianego pkt 23).

Z powyższego wynika – jak dalej wskazał Organ interpretacyjny - że o reprezentacji można mówić w odniesieniu do działań mających na celu stworzenie i utrwalenie jak najkorzystniejszego wizerunku przedsiębiorcy na zewnątrz, to jest w relacji z kontrahentami (ich przedstawicielami), gośćmi i potencjalnymi klientami, akcentowania jego renomy i poszanowania kontrahenta. Obejmuje ona zarówno działania zmierzające do:

  • stworzenia oczekiwanego wizerunku, pozycji podatnika jako podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, jak i
  • stworzenia korzystnych warunków w celu nawiązania nowych lub też podtrzymania (rozszerzenia) dotychczasowych kontaktów.

Zatem, celem wydatków na reprezentację jest m.in. stworzenie i utrwalenie właściwego wizerunku firmy. Właściwy wizerunek to taki, który może sprawić, że kształtowany dzięki reprezentacji "obraz przedsiębiorcy" przełoży się na nabywanie jego produktów lub usług. Świadome kształtowanie więc właściwego wizerunku przez podatników ma na celu ...

DOSTĘP DO PEŁNEJ TREŚCI SERWISU WWW.PODATKI.BIZ JEST BEZPŁATNY
WYMAGANE JEST JEDNAK ZALOGOWANIE DO SERWISU.
UŻYTKOWNICY ZALOGOWANI MOGĄ RÓWNIEŻ DODAWAĆ KOMENTARZE.

Jeżeli jeszcze nie jesteś zarejestrowany, zapraszamy do wypełnienia krótkiego formularza rejestracyjnego.

REJESTRACJA

dla nowych użytkowników

LOGOWANIE

dla użytkowników podatki.biz

Zapomniałem hasła | Problemy z logowaniem

DLACZEGO WARTO SIĘ ZAREJESTROWAĆ DO SERWISU PODATKI.BIZ?

Otrzymujesz całkowicie bezpłatny stały dostęp do wielu informacji, między innymi do:

  • ujednolicanych na bieżąco aktów prawnych (podatki, ubezpieczenia społeczne i działalność gospodarcza)
  • narzędzi: powiadamiania o nowych przepisach, zmianach w przepisach i terminach
  • kalkulatorów i baz danych
  • działów tematycznych zawierających pogłębione informacje na interesujące Cię tematy; omówienia, odpowiedzi na najczęściej pojawiające się pytania
  • strony osobistej, na której znajdziesz aktualne informacje przeznaczone dla osoby o Twoim profilu zawodowym. Dodatkowo będziesz mógł edytować własną listę zakładek w celu szybszego docierania do szczegółowej informacji
  • newslettera informującego regularnie o wydarzeniach związanych z podatkami i działalnością gospodarczą

Czas rejestracji - ok. 1 min

Uwaga

Podczas rejestracji nie zbieramy żadnych szczegółowych danych personalnych i teleadresowych. W każdej chwili możecie usunąć trwale i bezpowrotnie dane dotyczące Waszego konta. Przed rejestracją prosimy o zapoznanie się z regulaminem »