WSA. Rezygnacja ze zwolnienia z VAT możliwa także u notariusza

Nie jest proporcjonalny wymóg złożenia oświadczenia naczelnikowi urzędu skarbowego o wyborze opodatkowania przed dniem dokonania dostawy, w przypadku, gdy do dostawy dochodzi w dacie zawarcia aktu notarialnego i w tym akcie notarialnym strony złożyły zgodne oświadczenie o rezygnacji ze zwolnienia i wyborze opodatkowania transakcji. Taka interpretacja organu jest wyraźnym przedłożeniem kwestii formalnych ponad istotę i treść zamierzonej przez podatników transakcji, które zostały dostatecznie jasno wyrażone - orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach.

W deklaracji VAT-7 za czerwiec 2018 r. podatnik wykazał kwotę zwrotu na rachunek bankowy w terminie 60 dni. W celu zbadania zasadności zwrotu podatku od towarów i usług organ podatkowy przeprowadził czynności sprawdzające.

Wydając decyzję w zakresie podatku od towarów i usług określającą podatnikowi kwotę zwrotu w kwocie niższej od zadeklarowanej przez podatnika, organ pierwszej instancji uznał, że podatnik nie dochował warunku określonego w art. 43 ust. 10 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, tzn. przed dniem dokonania dostawy nieruchomości nabytej na podstawie aktu notarialnego sporządzonego w dniu 19.06.2018 r. nie złożył oświadczenia, że strony transakcji wybierają opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części. W ocenie Naczelnika Urzędu Skarbowego dostawa nieruchomości miała miejsce 19.06.2018 r., tj. z chwilą podpisania aktu notarialnego, natomiast oświadczenie zostało złożone przez podatnika dopiero 20.06.2018 r.

Sprawa ostatecznie trafiła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach.

WSA podzielił poglądy wyrażone w wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 marca 2018 r., sygn. akt I FSK 854/16 oraz z dnia 10 sierpnia 2018 r., sygn. akt I FSK 1208/15, zgodnie z którymi w przypadku złożenia oświadczenia o wyborze opodatkowania w treści aktu notarialnego zachowane są wymogi formalne dla skuteczności uznania, że strony zrezygnowały ze zwolnienia od podatku.

Jak wyjaśnił sąd, zgodnie z treścią art. 135 lit. j Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: "Dyrektywa 112") państwa członkowskie zwalniają z podatku dostawy budynków lub ich części oraz związanego z nimi gruntu, inne niż dostawy, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. a (tzw. okazjonalnego podatnika). Zgodnie z art. 137 pkt 1 lit. b Dyrektywy 112 państwa członkowskie mogą przyznać podatnikom prawo wyboru opodatkowania dostaw budynków lub ich części oraz związanego z nimi gruntu innych niż dostawy dokonywane przez tzw. okazjonalnego podatnika. Państwa członkowskie określają szczegółowe zasady korzystania z prawa wyboru opodatkowania. Państwa członkowskie mogą ograniczyć zakres tego prawa wyboru (art. 137 ust. 2 Dyrektywy 112).

Z przywołanych przepisów prawa unijnego wynika zatem, że państwo członkowskie może przyznać podatnikom prawo wyboru opodatkowania zwolnionych z podatku transakcji dotyczących nieruchomości (budynków lub ich części), określając szczegółowe z...