WSA. Podatek od działki rolnej: Zapis w pozwoleniu na budowę niczego nie przesądza

Z uzasadnienia: Samo uzyskanie pozwolenia na budowę, czyli aktu administracyjnego, nie jest wystarczające, aby uznać, że dany grunt jest "zajęty" na prowadzenie działalności. Dopiero faktyczne, rzeczywiste dokonanie na gruncie czynności składających się na prowadzenie działalności gospodarczej powoduje powstanie obowiązku podatkowego w podatku od nieruchomości.

SENTENCJA

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zbigniew Romała (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Elżbieta Rischka, Sędzia WSA Irena Wesołowska, Protokolant Starszy Sekretarz sądowy Dorota Kotlarek, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 14 czerwca 2017 r. sprawy ze skargi S. T. Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w z dnia 6 grudnia 2016 r., nr Sygn. akt [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2013 rok:

1. uchyla zaskarżoną decyzję,
2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w na rzecz strony skarżącej kwotę 185 (sto osiemdziesiąt pięć) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją z dnia 6 grudnia 2016 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze, po rozpatrzeniu odwołania "A" Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Spółki komandytowej z siedzibą w G., utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta z dnia 26 listopada 2015 r. w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2013 r.

Stan faktyczny sprawy przedstawia się następująco:

Decyzją z dnia 26 listopada 2015 r. Prezydenta Miasta - dalej jako "Prezydent", określił "A" Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością Spółce komandytowej z siedzibą w G. - dalej jako "Spółka", zobowiązanie podatkowe w podatku od nieruchomości za 2013 r. w kwocie 10.915 zł.

W uzasadnieniu decyzji organ pierwszej instancji podał, że w dniu 5 lipca 2013 r. Spółka nabyła działkę gruntu nr [...] o powierzchni 19.665 m2. Poprzedni właściciel tej działki wniósł o wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę budynku biurowo-usługowego wraz z obiektami towarzyszącymi i urządzeniami budowlanymi. Decyzja taka została wydana w dniu 22 maja 2013 r. W jej treści wskazano, że obszar oddziaływania obiektów objętych pozwoleniem na budowę obejmie całą działkę nr [...]. W dniu 9 lipca 2013 r. przeniesiono pozwolenie na budowę na Spółkę.

Zdaniem Prezydenta, nabycie powyższej działki nastąpiło w celach budowlanych (budowa siedziby Spółki). Równocześnie w przypadku wszelkich wymaganych prawem czynności dokonywanych w celu budynku biurowo-usługowego wraz z infrastrukturą towarzyszącą temu obiektowi Spółka wskazywała całą działkę jako teren przeprowadzonej inwestycji. Podkreślono, że powyższy grunt został również w planie zagospodarowania przestrzennego określony jako teren pod zabudowę produkcyjno-usługową.

W ocenie organu pierwszej instancji, powyższe okoliczności przesądzają, że cała działka gruntu nr [...] o powierzchni 19.665 m2 powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości od miesiąca sierpnia 2013 r. (od miesiąca następnego od zakupu nieruchomości). Tym samym, dokonaną przez Spółkę korektę deklaracji uznano za nieprawidłową, stwierdzając w konsekwencji, że brak jest podstaw do wyłączenia gruntu o powierzchni 12.595 m2 z podatku od nieruchomości.

W złożonym od powyższej decyzji odwołaniu Spółka, wnosząc o jej uchylenie w części, zarzuciła jej naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 122, art. 187 § 1, art. 188 i art. 191 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) - dalej jako "Ordynacja podatkowa", polegające na dowolnej ocenie zebranego materiału dowodowego pod kątem faktycznego wykorzystania części działki nr [...] o powierzchni 12.595 m2, oraz art. 2 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 ze zm.) - dalej jako "u.p.o.l.", poprzez uznanie, że grunt o powierzchni 12.595 m2 sklasyfikowany w ewidencji jako rolny jest faktycznie wykorzystywany przez Spółkę na prowadzenie działalności gospodarczej.

W uzasadnieniu podkreślono, że z działki gruntu nr [...] (w ewidencji oznaczonej jako grunty rolne) geodezyjnie wydzielono część działki o powierzchni 7.070 m2 przeznaczoną pod działalność gospodarczą (zabudowę) i tylko ta część działki stanowi rzeczywiste wykonywanie na gruntach rolnych czynności składających się na prowadzenie działalności gospodarczej. Do odwołania załączono zdjęcie wykonane w dniu 9 grudnia 2015 r., z którego jednoznacznie wynika, że poza wydzieloną geodezyjnie częścią działki, w pozostałym zakresie (12.595 m2) grunty nie są faktycznie wykorzystywane w działalności Spółki, tym samym - jako sklasyfikowane w ewidencji jako grunty rolne - nie podlegają podatkowi od nieruchomości.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze - dalej jako "Kolegium", nie podzieliło argumentacji odwołującej się uznając za prawidłowe rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji.

W uzasadnieniu decyzji z dnia 6 grudnia 2016 r. organ odwoławczy podał, że zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2015 r. poz. 520 ze zm.) - dalej jako "Prawo geodezyjne i kartograficzne", podstawę planowania gospodarczego, planowania przestrzennego, wymiaru podatków i świadczeń, oznaczania nieruchomości w księgach wieczystych, statystyki publicznej, gospodarki nieruchomościami oraz ewidencji gospodarstw rolnych stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków. A zatem, o opodatkowaniu nieruchomości decyduje sposób zakwalifikowania nieruchomości w ewidencji gruntów i budynków. Dlatego dla opodatkowania nie ma decydującego znaczenia fakt wykorzystywania nieruchomości lub dane wynikające z księgi wieczystej - mające charakter informacyjny - lecz dane zawarte w ewidencji.

Odnosząc się do podnoszonej przez Spółkę okoliczności, że część nieruchomości nie jest związana i wykorzystywana w działalności gospodarczej Kolegium wskazało na art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l., który w 2013 r. stanowił, iż grunty, budynki i budowle związane z prowadzeniem działalności gospodarczej to grunty, budynki i budowle będące w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, z wyjątkiem budynków mieszkalnych oraz gruntów związanych z tymi budynkami, a także gruntów, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. b), chyba że przedmiot opodatkowania nie jest i nie może być wykorzystywany do prowadzenia tej działalności ze względów technicznych.

Organ odwoławczy wskazał, że w podobnej kwestii wypowiadał się także Naczelny Sąd Administracyjny, który w wyroku z dnia 13 września 2016 r. sygn. akt II FSK 2257/14 stwierdził, iż czasowe niewykorzystywanie nieruchomości przez przedsiębiorcę lub nawet wykorzystywanie na inne rodzaje działalności niż gospodarcza nie zwalnia przedsiębiorcy z płacenia podatku od nieruchomości wg stawek przewidzianych dla gruntów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Opierając się na judykaturze Kolegium wskazało, że określenie przez samego przedsiębiorcę daty rozpoczęcia działalności gospodarczej wpisywanej do ewidencji powoduje istnienie domniemania faktycznego, że z tą datą działalność gospodarcza została podjęta i jest prowadzona aż do czasu jej wykreślenia z ewidencji. Domniemanie faktyczne ma znaczenie dowodowe i może być obalone, co oznacza, że czasookres prowadzenia działalności gospodarczej wynikającego z wpisu do ewidencji może być korygowany, lecz czynność ta musi być powiązana z wynikami postępowania dowodowego. W takiej sytuacji ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która wywodzi z niego skutki prawne. Uprawdopodobnienie faktycznego zaprzestania prowadzenia działalności gospodarczej wymaga przedstawienia przez stronę dowodów na poparcie jej twierdzeń, jak również przedstawienia przez organ dowodów przeciwnych w przypadku nieuwzględnienia twierdzeń strony. Podkreślono, że działalność gospodarcza jest działalnością, z którą związana jest konieczność ponoszenia przez przedsiębiorcę ryzyka gospodarczego. A zatem, przedsiębiorca rozpoczynający działalność powinien liczyć się z takim ryzykiem obejmującym okresy faktycznego przestoju w wykonywaniu działalności, czy to z powodu braku płynności finansowej, czy też na przykład z powodu choroby przedsiębiorcy i niemożności zastąpienia go w wykonywaniu czynności biznesowych przez współpracownika (pracownika firmy). A faktyczne niewykonywanie dz...