WSA. Opodatkowanie VAT darowizny znaku towarowego

Z uzasadnienia: Nie jest działalnością gospodarczą darowizna składnika majątku osobistego (prywatnego). Uznanie jednorazowej czynności darowizny znaku towarowego za opodatkowaną podatkiem od towarów i usług wymagałoby wykazania, że w momencie jej realizacji skarżąca działała w charakterze producenta, handlowa lub usługodawcy, z zamiarem wielokrotnego wykonywania tych czynności, co w sprawie nie wystąpiło.

SENTENCJA

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alicja Polańska (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Marzena Kowalewska, Sędzia WSA Kazimierz Maczewski, Protokolant starszy sekretarz sądowy Lidia Maląg, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 10 lutego 2016 r. sprawy ze skargi M. K. na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia 29 września 2015 r. nr [...] w przedmiocie zastosowania przepisów prawa podatkowego:

1. uchyla zaskarżoną interpretację indywidualną,
2. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz M. K. kwotę [...] złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

UZASADNIENIE

W dniu 7 lipca 2015 r. M.K. złożyła wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług (wpływ do Dyrektora Izby Skarbowej w B.: 10 lipca 2015 r.). We wniosku wnioskodawczyni przedstawiła następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną, nieprowadzącą działalności gospodarczej. Nie jest również zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawczyni w przyszłości może otrzymać od syna prowadzącego działalność gospodarczą znak towarowy wraz prawami ochronnymi do tego znaku. Znak towarowy będzie zarejestrowany w Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM), jako wspólnotowy znak towarowy, chroniony prawem ochronnym na zasadach wynikających z Rozporządzenia Rady (WE) NR 207/2009 z 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U.UE.L.2009.78.1). Wnioskodawczyni nie wyklucza, że po pewnym czasie dokona darowizny tego znaku towarowego na rzecz swojego syna, od którego uprzednio go otrzymała.

W związku z tak przedstawionym stanem faktycznym i zdarzeniem przyszłym, wnioskodawczyni zadała następujące pytanie: "Czy darowizna znaku towarowego będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?"

Przedstawiając własną ocenę stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, wnioskodawczyni wskazała, że ponieważ nie jest ona podatnikiem podatku od towarów i usług, to nieodpłatne przekazanie znaku towarowego nie będzie podlegało opodatkowaniu tym podatkiem. Opodatkowaniu mogą podlegać te czynności, w przypadku których spełniony został zarówno podmiotowy jak i przedmiotowy zakres opodatkowania, tzn. podmiot mający cechę podatnika wykona czynność podlegającą opodatkowania, przy czym, dany podmiot będzie podatnikiem podatku od towarów i usług jedynie w odniesieniu do czynności opodatkowanych, które wykonywał w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. W ocenie wnioskodawczyni, uznanie aktywności danego podmiotu za działalność gospodarczą nie jest uzależnione od celu takiej działalności ani od jej rezultatu, w szczególności działalność ta nie musi być prowadzona w celu osiągnięcia zysku. Jednakże, podmiot który wykonuje jedynie czynności nieodpłatne nie może być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Dlatego też, oceniając czy dana transakcja podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług należy ustalić, czy wykorzystywanie danego dobra następuje w celu uzyskiwania stałych dochodów oraz czy podmiot ma zamiar dokonywania czynności w sposób powtarzalny. Transakcja dotycząca majątku prywatnego osoby fizycznej, tj. takiego który nie jest wykorzystywany na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej i nie jest przedmiotem tej działalności, pozostaje poza system VAT.

W konsekwencji, wnioskodawczyni zajęła stanowisko, że nie wytworzyła znaku towarowego w celu czerpania z niego korzyści (brak zysków osiąganych w sposób stały i zarobkowy z tytułu dzierżawy znaku), tym samym - nie ma podstaw do uznania jej za podatnika podatku od towarów i usług. W rezultacie, nieodpłatne przekazanie znaku w formie darowizny nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Na potwierdzenie swojego stanowiska wnioskodawczyni przywołała orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz sądów administracyjnych, a także stanowisko Ministra Finansów przedstawione w indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego.

Dyrektor Izby Skarbowej w B., działający z upoważnienia Ministra Finansów, [...] wydał interpretację indywidualną nr [...], w której stanowisko wnioskodawczyni uznał za nieprawidłowe. Według organu, definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie terminem "podatnik" te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Nadto, z art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatkuod towarów i usług (Dz.U.2011.177.1054 ze zm., dalej: "u.p.t.u.") wynika,że pod termin działalność gospodarcza obejmuje także czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W tym przypadku, decydujące znaczenie ma stałość, ciągłość wykorzystywania majątku, przy czym, przez ciągłość wykorzystywania składników majątku rozumieć należy także wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Podatnikiem podatku od towarów i usług jest każda osoba, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu, przy czym czynności te powinny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców lub osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem i działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

W konsekwencji, organ wyraził stanowisko, że czynność wnioskodawczyni nieodpłatnego przekazania na rzecz syna znaku towarowego, który wcześniej od niego otrzymała, będzie stanowić działalność gospodarczą, zgodnie z art. 15 ust. 2 u.p.t.u., a wnioskodawczyni będzie występować w tej czynności jako podatnik podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 u.p.t.u. Charakter znaku towarowego i korzyści wynikające z faktu bycia jego właścicielem wykluczają, aby mógł być on wykorzystywany na cele osobiste. Funkcje znaku towarowego, czyli oznaczenie pochodzenia, jakościowa oraz reklamowa, powodują, że niemożliwe jest skuteczne realizowanie praw z niego wynikających w sferze życia prywatnego, w oderwaniu od działalności gospodarczej. Nadto, trudno jest wskazać okoliczności, kiedy i w jaki sposób znak towarowy miałby służyć celom osobistym osoby fizycznej. Możliwe jest samo posiadanie praw do znaku towarowego i niekorzystanie z nich. Jednak, gdy dochodzi do realizacji uprawnień z niego wynikających, zawsze jest to cel zarobkowy, a nie osobisty.

Nie zgadzając się z ww. interpretacją indywidualną, pismem z dnia 16 października 2015 r., wnioskodawczyni wezwała organ do usunięcia naruszenia prawa.

Dyrektor Izby Skarbowej w B., działający z upoważnienia Ministra Finansów, stwierdził brak podstaw do zmiany indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, co przedstawił w odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, zawartej w piśmie z dnia 8 grudnia 2015 r. nr [...], doręczonym wnioskodawczyni 11 grudnia 2015 r.

W skardze na powyższą interpretację indywidualną, złożonej 14 grudnia 2015 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, skarżąca wniosła o jej uchylenie, zarzucając naruszenie:

1) art. 15 ust. 1 i ust. 2 u.p.t.u. poprzez błędną interpretację i przyjęcie, że w opisanym stanie faktycznym skarżąca wystąpi w roli podatnika podatku od towaru i usług;

2) art. 14c § 1 i § 2 w zw. z art. 121 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U.2012.749 ze zm., dalej: "o.p.") poprzez brak odniesienia się do argumentacji skarżącej oraz brak wskazania uzasadnienia prawnego, które tłumaczyłoby uznanie stanowiska skarżącej za nieprawidłowe, a w konsekwencji - postępowanie w sposób niebudzący zaufania do organu podatkowego;

3) art. 14a § 1 o.p. poprzez nieuwzględnienie przez organ interpretacyjny w zaskarżonej interpretacji orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej;

4) art. 120 o.p. poprzez pominięcie brzmienia art. 15 ust. 1 i ust. 2 u.p.t.u. i zajęcie stanowiska na podstawie kryteriów, które nie wynikają z treści przepisów ustaw podatkowych, tj. przyjęcie, że posiadanie znaku towarowego jest zawsze równoznaczne z prowadzeniem działalności gospodarczej.

W uzasadnieniu skargi skarżąca zarzuciła, że zaprezentowany przez organ proces wykładni jest sprzeczny z zajętym stanowiskiem (brak relacji wynikania pomiędzy wykładnią a rezultatem tej wykładni). W ocenie skarżącej, argumentacja organu dotycząca art. 15 ust. 1 i ust. 2 u.p.t.u., prowadzi do wniosku, że w opisanym zdarzeniu przyszłym n...