WSA. Odprawa dla zwolnionego z pracy z PIT

Przewidziane w programach dobrowolnych odejść lub porozumieniach pracowników, odprawy (pomimo nazwania jej odszkodowaniem) nie są objęte zwolnieniem z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odszkodowanie na mocy porozumienia nie ma charakteru odszkodowania lub zadośćuczynienia w rozumieniu ww. przepisu i nie może korzystać ze zwolnienia z podatku - orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie.

W związku z zamykaniem oddziałów placówek banku oraz redukcją zatrudnienia, bank (jako pracodawca) podpisał z organizacjami związkowymi działającymi u niego porozumienie dotyczące grupowego. Podatniczka zawarła z pracodawcą porozumienie o rozwiązaniu umowy o pracę, w którym wskazano, że pracowniczka została wybrana do grupowego zwolnienia i to pracodawca zaproponował jej zawarcie przedmiotowego porozumienia. Bank wypłacił pracowniczce odprawę wynikającą z art. 8 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników oraz inne świadczenia przewidziane w § 8 ww. porozumienia (dodatkowe odszkodowanie). Od kwot tych świadczeń naliczono zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zdaniem podatniczki, ww. świadczenia - zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - zwolnione są z opodatkowania, wobec czego złożyła korektę zeznania PIT-37 i wniosek o stwierdzenie nadpłaty.

Organ podatkowy odmówił podatniczce stwierdzenia nadpłaty. W uzasadnieniu decyzji podkreślił, że wypłacone z tytułu rozwiązania stosunku pracy świadczenia nie podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT, ponieważ nie spełniają przesłanek wynikających z ww. przepisu, tj. nie mają charakteru odszkodowania, zadośćuczynienia. Przedmiotowe świadczenia stanowią podlegające opodatkowaniu przychody ze stosunku pracy. W przedmiotowej sprawie nie można mówić o jakiejkolwiek ...