WSA. Odliczenie 100% VAT od wydatków na samochód - wystarczy odpowiedni regulamin

Z uzasadnienia: Dopóki mamy do czynienia z tzw. "czynnikiem ludzkim" zawsze istnieje potencjalne zagrożenie, że dany pojazd może zostać wykorzystany do celów innych niż związane z działalnością gospodarczą spółki. Okoliczności tej nie da się całkowicie wyeliminować, chodzi zatem jedynie o stworzenie takich mechanizmów i wprowadzenie takich zasad używania pojazdów, które dadzą maksymalną gwarancję wykorzystania ich wyłącznie w działalności gospodarczej podatnika. Wydaje się zatem, że sporządzenie stosownego regulaminu obwarowanego sankcjami za nieprzestrzeganie zapisów w nim zawartych, zapoznanie z nim użytkowników pojazdów, kontrola okresowa oraz kontrola w czasie rzeczywistym stanowią wystarczające i obiektywne środki dla zabezpieczenia wykorzystania przedmiotowych pojazdów dla celów działalności gospodarczej.

SENTENCJA

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący S. WSA Kazimierz Włoch / spr./ Sędziowie WSA Małgorzata Niedobylska SO del. Piotr Popek Protokolant ref. staż. Joanna Kulasa po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 października 2015 r. sprawy ze skargi spółki "A" w L. na interpretacje indywidualną Ministra Finansów z dnia [...] maja 2015 r. nr [...] w przedmiocie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług:

1) uchyla zaskarżoną interpretację,
2) zasądza od Ministra Finansów na rzecz skarżącej spółki "A" w L. kwotę 457 (słownie czterysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

UZASADNIENIE

Indywidualną interpretacją z dnia [...] maja 2015 r. nr [...] Minister Finansów uznał za nieprawidłowe stanowisko wnioskodawcy A. sp. z o.o. zawarte we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o pełną kwotę podatku naliczonego, w przypadku poniesienia wydatków związanych z samochodami osobowymi, powierzonymi do użytkowania przez pracowników -menadżerów regionalnych kierowników sprzedaży oraz przedstawicieli handlowych.

We wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego spółka podała, że prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie przetwórstwa owoców i warzyw, oraz sprzedaży hurtowej i detalicznej produkowanych wyrobów. Sprzedaż ta prowadzona jest na terenie całego kraju, a w przedsiębiorstwie zatrudnieni są menadżerowie- regionalni kierownicy sprzedaży oraz przedstawiciele handlowi. Pracownikom tym przekazane zostały samochody osobowe po jednym dla każdego przedstawiciela, które Wnioskodawca dzierżawi na podstawie umowy dzierżawy zawartej na czas określony z innym przedsiębiorcą, będąc uprawnionym do używania dzierżawionych samochodów i pobierania pożytków. Z tytułu zawartej umowy dzierżawy obowiązany jest: płacić czynsz dzierżawny, koszty związane z eksploatacją samochodów, ubezpieczenie, samochodów, opłaty oraz opłaty serwisowe na podstawie odrębnej umowy o świadczenie usług kompleksowej obsługi serwisowej pojazdów. Wnioskodawca uznał ww. dzierżawione samochody przekazane przedstawicielom handlowym i menedżerom, za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Wprowadził w spółce zasady używania samochodów służbowych w formie Regulaminu, w którym zobowiązał pracowników do wykorzystywania ww. pojazdów wyłącznie na cele działalności gospodarczej oraz zobowiązał przedstawicieli handlowych do prowadzenia dla tych pojazdów ewidencji przebiegu dla każdego pojazdu oddzielnie. Zgodnie z § 2 ust. 6(1), 8, 10, 11 Regulaminu wprowadzone zostały zasady wykluczające ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, w szczególności zakazano przejazdów prywatnych, a także powierzania samochodu do używania innym osobom. Zobowiązano pracowników do używania pojazdów wyłącznie do celów służbowych związanych z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, wyłącznie w dniach będących dniami pracy a w innych dniach wyłącznie w celu wykonania podróży służbowej. Zastrzeżono kategorycznie, iż pojazdy nie mogą być wykorzystywane poza godzinami pracy do celów prywatnych. Zastrzeżono także możliwość kontrolowania sposobu wykorzystania przekazanych pojazdów oraz odpowiedzialność pracowników za naruszenie ww. postanowień Regulaminu. Od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu prowadzona będzie dla powierzonych samochodów ewidencja przebiegu pojazdu za pomocą systemu GPS, zawierająca elementy wymienione w art. 86a ust. 7 ww. ustawy o VAT.

Wymienione samochody osobowe powierzone pracownikom z uwagi na zwiększoną potrzebę mobilności, parkowane będą w miejscu zamieszkania pracownika, któremu przekazany został samochód służbowy lub w innym miejscu gwarantującym bezpieczeństwo parkowania. Wynika to z faktu, iż podstawowym obowiązkiem pracowników pionu sprzedaży jest działalność handlowa, sprzedaż wyrobów do odbiorców zewnętrznych oraz bieżące kontakty z klientami Wnioskodawcy. Zadaniem ww. pracowników jest pozyskiwanie nowych rynków sprzedaży, nowych klientów. W tym celu wprowadzono w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy system zadaniowego rozliczenia czasu pracy. Pracownicy nagradzani będą za zwiększenie sprzedaży wyrobów Wnioskodawcy. W celu zwiększenia mobilności pracowników pionu sprzedaży za konieczne i niezbędne uznano przekazanie tej grupie pracowników samochodów, aby możliwie najefektywniej mogli zrealizować zamierzenie wnioskodawcy polegające na znacznym zwiększeniu rynku sprzedaży i zwiększenia przychodów i zysków spółki.

Wnioskodawca uznał za najkorzystniejsze i najefektywniejsze parkowanie samochodów w miejscu zamieszkania pracowników, gdyż pracownicy ci mieszkają w znacznej odległości od siedziby Wnioskodawcy tj. w Rzeszowie, Niepołomicach, w powiecie Ostrowieckim w woj. Świętokrzyskim, w Skawinie, w powiecie Lubartowskim, które to miejscowości położone są w odległości od 80 km (Rzeszów) do 300 km (Lubartów) od siedziby Wnioskodawcy. W tej sytuacji odwożenie samochodów do siedziby Wnioskodawcy skutkowałoby poniesieniem znacznych kosztów dodatkowych kosztów przejazdów z miejsca zamieszkania pracownika do siedziby Wnioskodawcy oraz skracałoby znacznie dzień pracy pracowników.

Wyliczono, iż konieczność odstawienia samochodu do siedziby wnioskodawcy skutkowałaby koniecznością przejechania dziennie ok 160 km dodatkowo, co w skali roku daje dodatkowo 38400 km czyli ok 32.095 zł dodatkowych kosztów, tylko od jednego samochodu przekazanego pracownikowi zamieszkałemu w Rzeszowie. Dla samochodu przekazanego pracownikowi zamieszkałemu w Lubartowie koszt ten wyliczono na kwotę 120.355,20 zł. rocznie, stwierdzając jednocześnie, że codzienny przejazd takiego pracownika do siedziby firmy po samochód oraz powrót po wykonaniu pracy byłyby zwyczajnie niemożliwe do wykonania, gdyż zajęłyby większość dnia pracy tego pracownika. Biorąc pod uwagę względy ekonomiki prowadzenia działalności gospodarczej oraz wzgląd na efektywne wykorzystanie czasu pracy pracownika, Wnioskodawca podkreślił, iż wskazanie jako miejsca parkowania samochodu służbowego miejsca zamieszkania pracownika jest w pełni uzasadnione tak praktycznie jak i ekonomicznie.

Wskazał również, iż zgodnie z Regulaminem pracownik, któremu powierzono samochód ponosi za niego odpowiedzialność w tym także odpowiedzialność materialną za powierzony pojazd, wobec tego koniecznym jest aby mógł jak najefektywniej sprawować pieczę nad powierzonym mieniem. Ponieważ na terenie, na którym wnioskodawca prowadzi działalność przetwórczą tj. w Zakładach produkcyjnych w L. i w S. nie ma możliwości garażowania samochodów, a na terenie Zakładów znajdują się jedynie place manewrowe dla pojazdów dostarczających oraz odbierających towar, które nie są parkingami oraz otwarte dla pracowników i klientów ogólnie dostępne parkingi - najlepszym miejscem do sprawowania pieczy nad powierzonym samochodem jest miejsce zamieszkania pracownika.

Wnioskodawca skierował pytanie do KIP gdzie uzyskał ustną informację, iż w przedstawionym stanie faktycznym uzasadnione jest gdy pojazdy z uwagi na wymienione wyżej przyczyny jako miejsce parkowania wskazane mają miejsce zamieszkania pracownika zatrudnionego na stanowisku menedżera ds. sprzedaży lub przedstawiciela handlowego albo w innym miejscu gwarantującym bezpieczeństwo parkowania. W takiej sytuacji dla wnioskodawcy w przypadku wydatków związanych z ww. pojazdami kwotę podatku naliczonego o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy o VAT stanowi 100% kwoty podatków związanych z ww. samochodami, także koszty poniesione w związku z wydatkami na ww. pojazdy stanowią koszty uzyskania przychodów spółki. Stanowisko to jednak nie jest wiążące dla organów podatkowych. W KIP sugerowano, by wystąpić w pisemnym wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej z uwagi na krótki czas od wejścia w życie ww. przepisów i brak skrystalizowanego orzecznictwa sądów lub organów podatkowych w tej sprawie.

W piśmie uzupełniającym z 27 marca 2015 r. Wnioskodawca doprecyzował opis sprawy i wyjaśnił, że w spółce Wnioskodawcy wprowadzony został Regulamin określający zasady wykorzystywania samochodów służbowych A Sp. z o.o. w L., który obowiązuje w spółce od kwietnia 2014 r. przy czym w o okresie od kwietnia 2014 r. do grudnia 2014 r. w spółce wykorzystywane były samochody do celów mieszanych wymienione w załączniku Nr 1 w części I do Regulaminu tj. pojazdy wykorzystywane do użytku mieszanego oraz pojazdy samochodowe wymienione w załączniku Nr 1 w części 2 tj. samochody typu VAN tj. pojazdy o konstrukcji wskazującej na ich podstawowe przeznaczenie dla celów gospodarczych, wykluczającej ich użycie dla celów prywatnych. W grudniu 2014 r. wprowadzone zostały zmiany do ww. Regulaminy spowodowane wprowadzeniem do użytkowania w spółce pojazdów samochodowych samochodów osobowych dzierżawionych wymienionych w załączniku Nr 11 do Regulaminu wykorzystywanych wyłącznie do użytku firmowego. Regulaminy wprowadzone zostały przez podatnika na takich zasadach jak regulamin pracy dotyczą one bowiem sfery porządku i organizacji pracy. W Regulaminie wprowadzono stanowcze zapisy zobowiązujące pracowników do wykorzystywania powierzonych im samochodów wyłącznie na cele związane z działalnością gospodarczą pracodawcy, wyłącznie do na cele przejazdów służbowych z wyłączeniem przejazdów prywatnych, oraz wprowadzono odpowiedzialność finansową pracownika za naruszenie zakazu jazd prywatnych - możliwość nałożenia kary pieniężnej. Wprowadzono też zakaz oddawania samochodu do używania osobie trzeciej bez zgody pracodawcy.

Z postanowień regulaminu wynika uprawnienie pracodawcy do kontrolowania sposobu wykorzystania pojazdów w każdy dostępny sposób tj. poprzez system GPS w pojazdach. Za pomocą systemu GPS prowadzona jest ewidencja przebiegu pojazdu, która zawiera wszystkie elementy określone w art. 86a ust. 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. W regulaminie wskazano grupy pracowników uprawnionych do korzystania z samochodów służbowych oraz roczne limity przebiegu kilometrów pojazdów samochodowych. Nadzór nad sposobem wykorzystania przekazanych pojazdów sprawowany jest przez podatnika przede wszystkim za pomocą systemu GPS. Podatnik uzyskał aplikację "Aplikację Automonitoring 2" dla systemu Android lub Windows, która to aplikacja zainstalowana została na telefonach służbowych oraz na komputerach przenośnych stanowiących własność Zakładu, umożliwia obserwowanie i analizowanie trasy pojazdu oraz jego aktualnej lokalizacji w czasie rzeczywistym. Sposób wykorzystania pojazdów monitorowany jest na bieżąco m.in. przez kierowników regionalnych sprzedaży którzy mają dostęp do aplikacji automonitoringu dotyczącego ewidencji przebiegu pojazdów wykorzystywanych przez podległych mu pracowników - przedstawicieli handlowych. Nadzór nad wykorzystaniem pojazdó...