WSA. Nierzetelność księgi przychodów i rozchodów

Z uzasadnienia: Korzystając z wyników wykładni tego pojęcia użytego w treści innych aktów prawnych, a jednocześnie uwzględniając swoistość przepisów podatkowych dotyczących prowadzenia ewidencji przychodów, należy uznać, sformułowanie "błędne zapisy są skutkiem oczywistej omyłki" oznacza błędne, czyli niezgodne ze stanem rzeczywistym, zapisy w ewidencji, które są skutkiem oczywistego błędu rachunkowego (np. błędu w dodawaniu, itp.), błędu pisarskiego (np. nieprawidłowego umieszczenia przecinka, dopisania lub niedopisania zera, itp.) oraz innych oczywistych omyłek, zwłaszcza w księgowaniu (np. jednorazowego dokonania zapisu w rubryce innej niż wymagana).

SENTENCJA

Dnia 30 marca 2016 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Maja Chodacka, Sędzia: WSA Wiesław Kuśnierz (spr.), Sędzia: WSA Jarosław Wiśniewski, Protokolant: sekr. sąd. Anna Boczkowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 marca 2016 r., sprawy ze skargi M.K., na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej, z dnia 8 grudnia 2015 r. Nr [...], w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego za 2012 r.:

  1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji,
  2. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz skarżącego, koszty postępowania w kwocie 8 925,58 zł (osiem tysięcy dziewięćset, dwadzieścia pięć złotych / pięćdziesiąt osiem groszy),
  3. zarządza zwrot na rzecz skarżącego z kasy tutejszego Sądu kwoty 291,42 zł, (dwieście dziewięćdziesiąt jeden złotych / czterdzieści dwa grosze) tytułem, nadpłaconego wpisu.

UZASADNIENIE

Naczelnik Urzędu Skarbowego decyzją z dnia 19 sierpnia 2015 r. znak [...],[...] określił M.K. z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej w firmie Wydawnictwo "E" M.K. zobowiązanie podatkowe w zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne za rok 2012 w wysokości 101 341 zł.

Jako podstawę prawną decyzji organ wskazał art. 207 § 1, art. 21 § 1 pkt 1, § 3, art. 3 pkt 9, art. 23 § 2 w związku z art. 51 § 1, art. 53 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.), dalej "O.p.", a także, w brzmieniu obowiązującym w 2012 r.: art. 4 ust. 1 pkt 1, pkt 3, art. 6. Ust. 1, art. 11 ust. 1, 2, 3, art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. b, pkt 5 lit. b, art. 12 ust. 3, art. 13 ust. 1, 2, art. 17 ust. 1 i 2, art. 20 ust. 2, 3, 4, 5, art. 21 ust. 2 pkt 2, ust. 4 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. z 1998 r., nr 144, poz. 930 ze zm.), dalej "u.z.p.d.", w związku z art. 5a pkt 6, art. 14 ust. 1 c, art. 25 ust. 1, 4, 5, 6, 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), dalej "u.p.d.o.f.", art. 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 10 września 2009 r. w sprawie sposobu i trybu określenia dochodów osób fizycznych w drodze oszacowania oraz sposobu i trybu eliminowania podwójnego opodatkowania osób fizycznych w przypadku korekty zysków podmiotów powiązanych (Dz.U. z 2014 r., poz. 1176), dalej "rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 10 września 2009 r.", § 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2002 r. w sprawie prowadzenia ewidencji przychodów i wykazu środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (Dz.U. z 2014 r., poz. 701), dalej "rozporządzenie w sprawie prowadzenia ewidencji przychodów".

Decyzja została wydana w następującym stanie faktycznym i prawnym.

M.K. w roku 2012 prowadził działalność gospodarczą pod nazwą Wydawnictwo "E." M.K. opodatkowaną na zasadach zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów ewidencjonowanych. Był czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W dniu 30 stycznia 2013 r. M. K. złożył zeznanie PIT-28 o wysokości uzyskanego przychodu, wysokości dokonanych odliczeń i należnego ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Następnie w dniu 27 kwietnia 2013 r. złożył korektę zeznania PIT-28, w której wykazał:

przychód opodatkowany wg stawki 3 % 607 339,46 zł

przychód opodatkowany wg stawki 8,5 % 6 461,04 zł

ogółem przychody z działalności gospodarczej 613 800,50 zł

składki na ubezpieczenie społeczne 7 417,79 zł

kwota przychodów po odliczeniach opodatkowana stawką ryczałtu 3 % 600 000,00 zł

kwota przychodów po odliczeniach opodatkowana stawką ryczałtu 8,5 % 6 382,00 zł

Podatek obliczony wg stawki ryczałtu 3 % 18 000,00 zł

Podatek obliczony wg stawki ryczałtu 8,5 % 542,56 zł

Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych 18 542,47 zł

składki na ubezpieczenie zdrowotne 2 630,40 zł

Kwota należnego ryczałtu 15 912,00 zł

Kwota wpłaconego ryczałtu 3 010,00 zł

Kwota do zapłaty 12 902,00 zł

Naczelnik Urzędu Skarbowego postanowieniem z dnia 13 stycznia 2014 r. nr [...] wszczął wobec M. K. postępowanie podatkowe w sprawie określenia zobowiązania podatkowego w zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne za 2012 r. Podstawą wszczęcia postępowania był materiał zebrany w toku przeprowadzonej kontroli podatkowej na podstawie upoważnienia do kontroli nr KP/505-343/13 z dnia 23 października 2013 r. w zakresie zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów ewidencjonowanych za okres 1 stycznia 2012 - 31 grudnia 2012 r.

W wyniku przeprowadzonego postępowania podatkowego organ poczynił następujące ustalenia:

  1. Uzyskane przez M. K. w roku 2012 przychody dotyczyły przede wszystkim sprzedaży podręczników szkolnych drukowanych do nauki muzyki, sprzedaży publikacji kompozytorów zawierających nuty w formie drukowanej oraz sprzedaży zeszytów nutowych. Odbiorcami były osoby fizyczne, sklepy muzyczne, księgarnie. Cała sprzedaż dokumentowana fakturami VAT prowadzona była jako sprzedaż wysyłkowa, za pobraniem.
  2. M.K. nie prowadził ewidencji w sposób zapewniający ustalenie przychodów z każdego rodzaju działalności gospodarczej - wydawniczej i usługowej.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawierał umowy (jako wydawca) z autorami książek, utworów. Z przedłożonych w toku kontroli i postępowania podatkowego umów wynika, iż autor publikacji lub utworu przenosi na wydawcę autorskie prawa majątkowe do utworu w zakresie następujących pól eksploatacji:

  • zwielokrotnienia utworu drukiem i inną podobną techniką,
  • wprowadzenia do obrotu egzemplarzy zwielokrotnienia,
  • utrwalania i reprodukowania na nośnikach dźwięku, obrazu i dźwięku w postaci fonogramu, wszelkich nagrań multimedialnych oraz zwielokrotnienia utworu przez inne specjalne formy zapisu,
  • publicznego wykonania i odtwarzania utworu,
  • nadawania utworu drogą przewodową lub bezprzewodową (za pomocą fonii lub wizji) przez stację naziemną lub za pośrednictwem satelity,
  • retransmitowania utworu (równoczesnego i integralnego nadawania utworu, w przypadku jego nadawania przez inną organizację radiową i telewizyjną),
  • wynajmowania i wydzierżawiania egzemplarzy utworu,
  • sporządzania cyfrowego zapisu utworu i wprowadzania go do sieci internet jako formy rozpowszechniania,
  • wprowadzanie utworu do własnej elektronicznej bazy danych w postaci oryginalnej, w całości lub w części i udostępniania w sieci internet.

Organ ustalił, że ww. czynności należy zaliczyć do usług wydawniczych opodatkowanych zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. b u.z.p.d. - "przychody z działalności usługowej..." stawką 8,5%. M.K. do faktur związanych z zawartymi umowami z autorami publikacji do utworu zastosował stawkę 3% - dla działalności usługowej w zakresie handlu, zamiast 8,5% dla działalności prowadzonej w zakresie usług wydawniczych.

3. W remanentach sporządzonych na dzień 1 stycznia 2012 r. i na dzień 31 grudnia 2012 r. występują pozycje spisu, przy których nie wskazano ceny zakupu i tym samym przy ustalaniu wartości podano "0", co narusza art. 20 ust. 2, 3 i ust. 4 u.z.p.d.

4. W roku 2012 w stosunku do dwóch kontrahentów: Księgarnia muzyczna "K" M.M. - C. [...] w K. oraz G. Księgarnia s.c. M.G., W. N. G., ul. Ł. dokonywane były wydania towarów na podstawie dokumentu "Przesunięcia między magazynowe (do kontrahenta)". Jak ustalono do części przesunięć towaru do kontrahentów zostały wystawione faktury VAT.

Organ stwierdził, że Wydawnictwo "E." nie posiadało pisemnych umów o współpracy, czy umów o charakterze usług komisowych, przechowania bądź usług marketingowych odnośnie dostaw towarów. Nie było udokumentowanych zwrotów towarów, kontrahenci nie potrafili przeszeregować towaru z dokumentu magazynowego do faktury nabycia wystawionej przez Wydawnictwo "E.". Kontrahenci (G s.c. i Księgarnia Muzyczna "K") zachowywali się jak właściciele towarów, dokonując ich sprzedaży. Rozliczenie towaru było dokonywane na podstawie informacji od kontrahenta o wykonanej sprzedaży. Po tej informacji M.K. wystawiał faktury VAT. Pozostała część towarów wydana nabywcy nie została zafakturowana i przez to nie została wykazana w przychodzie. Uznano, iż zgodnie z art. 14 ust. 1c u.p.d.o.f. w brzmieniu obowiązującym w 2012 r. - wydanie towaru skutkuje powstaniem przychodu z działalności gospodarczej, który winien być wykazany w prowadzonej przez podatnika ewidencji przychodów w dacie wydania przedmiotów. Zaniżona wartość przychodu z tytułu wydania towaru i nie dokonania jego fakturowania wyniosła łącznie 5 020,96 zł.

5. W roku 2012 M.K. dokonał sprzedaży wydawnictw rażąco poniżej ceny rynkowej, a nawet poniżej kosztów związanych z wytworzeniem publikacji. Bez względu na rodzaj publikacji zastosował do wszystkich sprzedawanych utworów cenę jednostkową w wysokości 0,01 zł. Ceny takie były stosowane tylko w stosunku do jednego kontrahenta - T.S., prowadzącej działalność gospodarczą w K. przy ul. J., korzystającej z opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym od przychodów ewidencjonowanych od dnia 1 października 2012 r., będącej podatnikiem podatku VAT. Prywatnie T.S. pozostaje w związku małżeńskim z M. K..

Organ uznał, iż nastąpiło naruszenie art. 17 ust. 1 u.z.p.d., zgodnie z treścią którego w przypadku nieprowadzenia ewidencji lub prowadzenia jej niezgodnie z warunkami wymaganymi do uznania jej za dowód w postępowaniu podatkowym, a także w przypadku stwierdzenia istnienia związków gospodarczych podatnika, o których mowa w art. 25 u.p.d.o.f. - organ podatkowy określi wartość niezaewidencjonowanego przychodu, w tym również w formie oszacowania i określi od tej kwoty ryczałt zgodnie z ust. 2.

Organ w uzasadnieniu decyzji przywołał art. 25 u.p.d.o.f.

W zaistniałej sytuacji, kierując się ustaleniami poczynionymi w trakcie kontroli oraz po przeprowadzeniu postępowania podatkowego, Naczelnik Urzędu Skarbowego, zgodnie z dyspozycją art. 12 ust. 1,2,3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 10 września 2009 r. - do wyliczenia podstawy opodatkowania ze sprzedaży na rzecz podmiotu powiązanego i z tytułu wydania towaru bez fakturowania, przyjął metodę porównywalnej ceny niekontrolowanej.

Ceny te określono w wysokości cen stosowanych przez M. K. dla niezwiązanych z nim podmiotów, na podstawie kopii faktur okazanych przez M. K.. W przypadku, gdy dany egzemplarz utworu nie był wykazany na fakturach VAT sprzedaży przyjęto średnią cenę wyliczoną w ten sposób, że suma cen tytułów zidentyfikowanych równa się średniej cenie jednego tytułu (690,9 zł: 37 sztuk = 18,67 zł).

Łączna wartość niezidentyfikowanego przychodu wynosi 127 540,22 zł, w tym:

  • z tytułu wydania towaru bez fakturowania - 5 020,96 zł
  • z tytułu sprzedaży na rzecz podmiotu powiązanego - 122 519,26 zł.

Przyjmując tą metodę szacowania organ podatkowy miał na uwadze, iż określona podstawa opodatkowania jest zbliżona do rzeczywistej podstawy opodatkowania, tym samym odzwierciedla stan faktyczny firmy.

W ewidencji przychodów za rok 2012 M.K. zaewidencjonował przychód w wysokości 613 800,50 zł, natomiast nie ujął przychodu w wysokości 127 540,22 zł.

Ewidencję przychodów za okres od 1 stycznia 2012 r. do 31 grudnia 2012 r. organ uznał za nierzetelną i zgodnie z art. 193 § 4 i § 6 O.p. nie uznano jej za dowód w postępowaniu podatkowym. Ponadto stwierdzono, iż ewidencja prowadzona była wadliwie, z uwagi na:

  • naruszenie przepisu art. 20 ust. 2, ust. 3 i ust. 4 u.z.p.d., poprzez niedokonanie wyceny ujętych w spisie z natury przedmiotów,
  • naruszenie przepisu art. 20 ust. 5 u.z.p.d., poprzez fakt nieuwidocznienia w ewidencji przychodów wartości remanentu początkowego i końcowego,
  • naruszenie przepisu art. 12 ust. 3 u.z.p.d., poprzez fakt nieprowadzenia ewidencji w sposób zapewniający ustalenie przychodów z każdego rodzaju działalności gospodarczej.

Organ przywołał art. 23 § 1 O.p.

W toku weryfikacji dokumentów źródłowych organ stwierdził, iż w ewidencji przychodów M.K. zaewidencjonował przychód w wysokości 613 800,50 zł z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej za okres od 1 stycznia 2012 r. do 31 grudnia 2012 r., który jest zgodny z przychodem wykazanym w zeznaniu PIT-28 oraz jest zgodny z przedłożonymi dokumentami źródłowymi (kopiami faktur VAT na sprzedaż).

Kierując się dyspozycją art. 23 § 2 O.p., odstąpiono od określenia podstawy opodatkowania w drodze oszacowania. Do rozliczenia przyjęto:

  1. przychód wynikający z ewidencji w wysokości 613 800,5 zł.

    Z tego - do przychodu z tytułu sprzedaży zeszytów nutowych w wysokości 17 139 zł zastosowano stawkę 3 %, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 5 lit. b u.z.p.d., a do przychodu w wysokości 596.661,50 zł uzyskanego z działalności usługowej zastosowano stawkę 8,5 %,
  2. przychód przyjęty na podstawie dowodów przesunięć międzymagazynowych w wysokości 5.020,96 zł.
  3. przychód oszacowany na podstawie art. 17 u.z.p.d. w związku z art. 25 u.p.d.o.f. w wysokości 122.519,26 zł (przychód z tytułu sprzedaży dla podmiotu powiązanego 122.575,07 zł minus przychód z faktur VAT wystawionych dla podmiotu powiązanego 55,81 zł). Z tego przychód w wysokości 2 239,92 zł dotyczy sprzedaży zeszytów nutowych opodatkowany stawką podatku 3%, a przychód w wysokości 120.279,34 zł dotyczy działalności usługowej opodatkowanej stawką 8,5%.

Ryczałt od przychodu niezaewidencjonowanego określonego w drodze oszacowania, zgodnie z art. 17 ust. 2 u.z.p.d. stanowi pięciokrotność stawek, o których mowa w art. 12, które byłyby zastosowane do przychodu w przypadku jego ewidencjonowania czyli wynosi: dla handlu - 15 %, dla usług - 42,5 %.

W wyniku tych ustaleń organ przyjął, że za rok 2012 z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej M.K. uzyskał łączny przychód w kwocie 741 340,72 zł. Należny ryczałt od przychodów ewidencjonowanych za rok 2012, obliczony w wyniku przeprowadzonego postępowania podatkowego wynosi 101.341,00 zł. Ustalenia te wraz ze szczegółowym ich opisem zawiera decyzja Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 19 sierpnia 2015 r. nr [...]

M.K. wniósł od powyższej decyzji odwołanie. Zaskarżonej decyzji zarzucił:

1. Naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć wpływ na wynik sprawy, a to:

  1. naruszenie art. 122, art. 187 § 1 i art. 191 O.p. poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów, która przybrała cechy oceny dowolnej i w sposób oczywisty sprzecznej ze zgromadzonym materiałem dowodowym,
  2. naruszenie art. 121 O.p. poprzez rozstrzyganie wszelkich wątpliwości faktycznych na niekorzyść podatnika.

2. Naruszenie przepisów prawa materialnego, a to:

  1. art. 20 ust. 2, 3, 4 i 5 u.z.p.d. poprzez stwierdzenie organu, że podatnik nie wywiązał się z obowiązku rzetelnego sporządzenia spisu z natury, podczas gdy z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż podatnik dokonał uzupełnienia i poprawił wpisane tam omyłkowo błędy, w wyniku czego doszło do uszczuplenia należnego podatku,
  2. art. 12 ust. 3 u.z.p.d. poprzez uznanie, że ewidencja podatkowa prowadzona była w sposób niezapewniający ustalenia przychodów z każdego rodzaju działalności gospodarczej, podczas gdy podatnik dokonał szczegółowych wyjaśnień oraz prawidłowej klasyfikacji dotyczącej każdego rodzaju przychodu,
  3. art. 193 § 3 O.p. poprzez uznanie, że księgi podatkowe podatnika prowadzone były niezgodnie z zasadami wynikającymi z odrębnych przepisów,
  4. § 13 ust. 1 i 3 rozporządzenia w sprawie prowadzenia ewidencji przychodów poprzez przyjęcie, że podatnik prowadził ewidencję w sposób wadliwy i nierzetelny oraz nieuwzględnienie tego, że błędy były skutkiem oczywistych omyłek, a podatnik dokonał stosownych uzupełnień i korekty,
  5. art. 14 ust. 1c u.p.d.o.f. poprzez jego błędne zastosowanie i uznanie, że podatnik wydał towar na rzecz kontrahenta i skutkowało to powstaniem przychodu w przypadku gdy do faktycznego wydania towaru nie doszło. Jak podkreśla, prezentowany przez organ sposób rozumowania doprowadził do podwójnego opodatkowania podatnika z tytułu przychodu osiągniętego z tytułu sprzedaży wydawnictw,
  6. art. 31 § 1, art. 31, art. 35, art. 36 § 3 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz.U. z 1964 r., nr 9, poz. 59 ze zm.; obecnie Dz.U. z 2015 r., poz. 2082 ze zm.), dalej "K.r.o.", poprzez przyjęcie, że rzeczy, w tym towary handlowe, nabyte przez jednego z małżonków nie stanowiły części majątku wspólnego. Uzasadniając swoje stanowisko wskazał, iż ocena stanu prawnego dokonana przez organ podatkowy jest błędna, gdyż podatnik nie mógł sprzedać swojej małżonce towarów handlowych, które w rzeczywistości były własnością zarówno jej jak i jego. M.K. tylko przekazywał swojej żonie T.S. część towarów nabytych w związku z prowadzeniem przez niego działalności gospodarczej na potrzeby działalności gospodarczej prowadzonej przez żonę. W tej sytuacji, jak podkreśla odwołujący się nie nastąpiła zmiana właściciela rzeczy, a jedynie zmieniła się osoba rozporządzająca tymi towarami w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W konsekwencji powyższego wniósł o:

  1. uchylenie zaskarżonej decyzji w całości zgodnie z zarzutami wskazanymi w uzasadnieniu odwołania, zaś w przypadku uznania, iż rozstrzygnięcie wymaga uzupełnienia materiału dowodowego, wnosi o przeprowadzenie uzupełniającego postępowania dowodowego i rozstrzygnięcie co do istoty sprawy, z uwzględnieniem żądań i zarzutów przedłożonych w odwołaniu,
  2. przeprowadzenie przez organ odwoławczy rozprawy w oparciu o art. 200a Ordynacji podatkowej, celem wyjaśnienia istotnych okoliczności faktycznych związanych z rzekomą sprzedażą towarów po rażąco niskiej cenie oraz dokonywaniem przesunięć magazynowych, przeprowadzenie uzupełniających dowodów w postaci dowodu z przesłuchania strony, dowodu z przesłuchania świadków,
  3. orzeczenie przez organ odwoławczy co do istoty sprawy, bez przekazywania akt organowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Co do pozostałych ustaleń zawartych w zaskarżonej decyzji odwołujący się nie wniósł zastrzeżeń.

Dyrektor Izby Skarbowej decyzją z dnia 8 grudnia 2015 r. znak [...] na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 O.p. utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy wskazał, że przedmiotem sporu w sprawie są ustalenia zawarte w zaskarżonej decyzji organu pierwszej instancji poczynione po przeprowadzeniu postępowania podatkowego wskazujące na zaniżenie przez M. K. przychodu poprzez:

  • niezaewidencjonowanie przychodu z tytułu wydania towaru bez fakturowania na kwotę 5 020,96 zł,
  • sprzedaż na rzecz podmiotu powiązanego na kwotę 122 519,26 zł.

M.K. przesłuchany w charakterze strony w dniu 19 listopada 2015 r. w prowadzonym przez Dyrektora Izby Skarbowej postępowaniu odwoławczym, odnosząc się do ustaleń postępowania podatkowego zeznał:

"Podtrzymuję dotychczasowe stanowisko w sprawie wyrażane w wielu wyjaśnieniach składanych w ramach postępowania podatkowego prowadzonego przez Urząd Skarbowy, jak i podniesionych w odwołaniu. Chciałbym wskazać, że w trakcie postępowania przed organem pierwszej instancji miałem wrażenie, byłem przekonany, że wszelkie wyjaśnienia były wybiórczo interpretowane w taki sposób, aby potwierdzić stanowisko organu w sprawie. Dotyczy to np. sytuacji, kiedy padło pytanie o oprogramowanie komputerowe oraz sprzęt komputerowy wykorzystywane przez moją firmę i firmę żony odpowiedź brzmiała, że były to różne oprogramowania i odrębny sprzęt, co zostało zignorowane i pominięte. Było wiele takich sytuacji, kiedy wyjaśnienia były ignorowane bądź pomijane."

Skarżący oświadczył, iż w jego przekonaniu działał zgodnie z prawem obowiązującym w Polsce. Dotyczy to nie tylko prawa podatkowego, ale także prawa cywilnego, kodeksu spółek handlowych, czy wskazywanego w przedmiotowym postępowaniu prawa rodzinnego i opiekuńczego.

Na pytanie, czy nadal korzysta z opodatkowania w formie ryczałtu, oświadczył, że od roku 2014 w związku z przekroczeniem wysokości obrotu pozwalającego na korzystanie z opodatkowania w formie ryczałtu prowadzi działalność na zasadach ogólnych. Żona dalej prowadzi działalność gospodarczą.

Przechodząc do oceny zebranego materiału dowodowego w kontekście zarzutów odwołania, organ odwoławczy uznał, że zarzut naruszenia art. 14 ust. 1c u.p.d.o.f. poprzez jego błędne zastosowanie i uznanie, że Skarżący wydał towar na rzecz kontrahenta, co skutkowało powstaniem przychodu - nie znajduje uzasadnienia.

Z materiału dowodowego zgromadzonego w przedmiotowej sprawie wynika, że w roku 2012 w stosunku do dwóch kontrahentów: Księgarni Muzycznej "K." M. M-C w K. oraz Księgarni s.c. M.G., W.N. w G. dokonywane były przez firmę Skarżącego wydania towarów, na podstawie dokumentu "przesunięcia międzymagazynowe (do kontrahenta)". Na rzecz Księgarni Muzycznej "K." M.M.- C były to dostawy o wartości wydanego towaru w kwocie 24 876,49 zł, dla Księgarni Naukowej s.c. były to dostawy o wartości wydanego towaru w kwocie 2 077,46 zł.

Organ ustalił, że do części przesunięć towaru do tych kontrahentów zostały wystawione faktury VAT. Rozliczenie towaru było dokonywane na podstawie informacji od kontrahenta o wykonanej sprzedaży. Po tej informacji Skarżący wystawiał faktury VAT. Pozostała część towarów wydana nabywcy nie została zafakturowana i przez to nie została wykazana w przychodzie. Nie było zawartej żadnej umowy o współpracy, czy to umowy o charakterze usług komisowych, umowy przechowania bądź usług marketingowych, nie było udokumentowanych zwrotów towarów, kontrahenci nie potrafili zaszeregować towaru z dokumentu magazynowego do faktury nabycia wystawionej przez Wydawnictwo "E.", już po sprzedaży towaru przez kontrahenta. Zachowywali się jak właściciele towarów dokonując ich sprzedaży.

W ocenie organu odwoławczego, zeznania M.M.- C i wyjaśnienia właścicieli Księgarni s.c. M.G. i W.N. są spójne i w sposób wyczerpujący opisują dokonywane transakcje i przebieg współpracy z firmą M. K., zaś przedłożone dokumenty potwierdzają poczynione ustalenia. Formuła dokumentu nazwanego "Przesunięcie międzymagazynowe (do kontrahenta)" nie pozostawia wątpliwości co do charakteru dokonanej czynności. Wskazuje wprost - datę, miejsce oraz określenie "Z magazynu: E. - K" "Do magazynu: Księgarnia s.c.".

Natomiast Skarżący utrzymuje, że towar, pomimo przekazania do tych kontrahentów nadal pozostawał własnością jego firmy - nie posiada jednak pisemnych umów o współpracy, czy umów o charakterze usług komisowych, przechowania bądź usług marketingowych odnośnie dostaw towarów, które potwierdzałyby zasadność tych twierdzeń.

M.K. w odwołaniu wniósł o przesłuchanie M.M.- C w charakterze świadka na okoliczność Jego współpracy z Księgarnią Muzyczną "K." oraz o przeprowadzenie rozprawy celem wyjaśnienia istotnych okoliczności faktycznych związanych z rzekomą sprzedażą towarów po rażąco niskiej cenie oraz dokonywaniem przesunięć magazynowych.

Dyrektor Izby Skarbowej postanowieniem nr [...] odmówił przeprowadzenia dowodu z przesłuchania tego świadka uznając, iż nieuzasadnionym jest wniosek o ponowne przesłuchanie M.M.- C, gdyż wyjaśniono wszystkie okoliczności sprawy w stopniu pozwalającym na dokonanie ostatecznych rozstrzygnięć, a zgromadzony materiał dowodowy pozwala, bez uchybienia zasadzie prawdy materialnej ocenić charakter i okoliczności działania M. K. w ramach działalności gospodarczej firmy Wydawnictwo "E." M.K..

Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w sprawie nie ma wątpliwości co do ustalonego stanu faktycznego. Zasadnym jest uznanie przez organ pierwszej instancji, iż zgodnie z art. 14 ust. 1c u.p.d.o.f. w brzmieniu obowiązującym w 2012 r. - wydanie towaru skutkowało powstaniem przychodu z działalności gospodarczej, który winien być wykazany w prowadzonej przez M. K. ewidencji przychodów w dacie wydania przedmiotów.

Postanowieniem nr [...] organ odwoławczy odmówił przeprowadzenia rozprawy uznając, iż mimo faktu, że na rozprawie strona może wypowiadać się co do wyników postępowania dowodowego, zgłaszać żądania, propozycje i zarzuty - to jednak w jej toku nie może nastąpić rozstrzygnięcie sprawy ani też ustosunkowanie się do podnoszonych zarzutów. Przeprowadzenie rozprawy, której w istocie celem jest wyjaśnienie istotnych okoliczności stanu faktycznego lub sprecyzowanie argumentacji prawnej przez stronę, następuje bowiem w toku postępowania, które kończy się na ogólnych zasadach, a więc poprzez wydanie przez organ odwoławczy decyzji podatkowej w oparciu o art. 233 O.p.

Odnosząc się do kolejnego zarzutu odwołania dotyczącego naruszenia przepisów art. 31 § 1, art. 31, art. 35, art. 36 § 3 K.r.o., poprzez przyjęcie, że rzeczy, w tym towary handlowe, nabyte przez jednego z małżonków nie stanowiły części majątku wspólnego, a podatnik nie mógł sprzedać swojej małżonce towarów handlowych, które w rzeczywistości były własnością zarówno jej jak i jego - organ odwoławczy uznając zarzut ten za bezpodstawny stwierdził, że zgodnie z u.p.d.o.f. małżonkowie są odrębnymi podatnikami, a prawo jedynie umożliwia im (a nie nakazuje) wspólne rozliczenie (art. 6 ust. 1 ustawy).

Organ ustalił, że M.K. i T.S. prowadzili w roku 2012 odrębnie działalności gospodarcze korzystając z opodatkowania w formie ryczałtu ewidencjonowanego. M.K. dokonał sprzedaży na rzecz firmy żony T.S. wydawnictw rażąco poniżej ceny rynkowej, a nawet poniżej kosztów związanych z wytworzeniem publikacji. Bez względu na rodzaj publikacji zastosował do wszystkich sprzedawanych utworów cenę jednostkową w wysokości 0,01 zł. Czynności te wykonywane były w sposób zorganizowany, ciągły, powtarzalny, zaplanowany, nie miały charakteru przypadkowego czy sporadycznego, o czym świadczy ilość wystawionych faktur w okresie od X do XII 2012 r.

Organ stwierdził, że przepisy u.p.d.o.f. nie wprowadzają ograniczenia w zakresie możliwości zawierania transakcji sprzedaży towarów handlowych, materiałów do produkcji oraz wyrobów gotowych między małżonkami prowadzącymi odrębne pozarolnicze działalności gospodarcze. Transakcje te następują bowiem w oparciu o stosunek prawny łączący dwa odrębne podmioty gospodarcze, a nie małżonków jako osoby fizyczne. Jednakże zawieranie tego typu transakcji podporządkowane jest określonym w ww. ustawie wymogom.

Organ wskazał, że małżonkowie prowadzący odrębnie działalność gospodarczą i dokonujący między sobą transakcji powinni mieć na względzie treść przepisów art. 25 u.p.d.o.f., dotyczących transakcji pomiędzy podmiotami powiązanymi. Stosownie bowiem do treści art. 25 ust. 5 w związku z art. 25 ust. 1 i 4 ustawy, jeżeli w wyniku powiązań o charakterze rodzinnym zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty i w wyniku tego podmiot nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały - dochody danego podmiotu oraz należny podatek określa się bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań.

Odnosząc te ogólne uwagi do przedmiotowej sprawy, organ odwoławczy uznał, że nie nastąpiło naruszenie przepisów K.r.o. Stosunki majątkowe pomiędzy małżonkami nie są przedmiotem sporu w sprawie i nie mają wpływu na prawnopodatkową ocenę stanu faktycznego. Dlatego też nie ma uzasadnienia zarzut błędnej interpretacji charakteru czynności w zakresie przekazywanych towarów w ramach działalności gospodarczych prowadzonych przez małżonków w ustroju wspólności majątkowej małżeńskiej. Organ podatkowy działa bowiem w oparciu o przepisy prawa podatkowego, a nie K.r.o. T.S. i M.K., zgodnie z przepisami prawa podatkowego są przedsiębiorcami prowadzącymi na swój rachunek i oddzielnie działalność gospodarczą.

Organ zwrócił uwagę, iż w aktach sprawy znajduje się faktura VAT Nr 8425/10/2012 z dnia 2 października 2012 r. na sprzedaż o wartości netto 885,71 zł (30 zł za sztukę) dla T.S. - pozycja wydawnicza - "F" Fakt ten przeczy tezie utrzymywanej przez odwołującego się, że nie jest możliwym sprzedaż żonie rzeczy, która już do niej należy.

W ocenie organu odwoławczego zasadnie organ I instancji uznał, iż w przedmiotowej sprawie nastąpiło naruszenie art. 17 ust. 1 u.z.p.d., zgodnie z treścią którego w przypadku nieprowadzenia ewidencji lub prowadzenia jej niezgodnie z warunkami wymaganymi do uznania jej za dowód w postępowaniu podatkowym, a także w przypadku stwierdzenia istnienia związków gospodarczych podatnika, o których mowa w art. 25 u.p.d.o.f., organ podatkowy określi wartość niezaewidencjonowanego przychodu, w tym również w formie oszacowania i określi od tej kwoty ryczałt zgodnie z ust. 2.

Wbrew temu co zarzuca Skarżący, oszacowanie utraconych dochodów nie jest związane z wykazaniem przez organy podatkowe, że stosowanie cen odbiegających od cen rynkowych zmierza do popełnienia oszustwa podatkowego.

Oceniając prawidłowość zastosowanej w sprawie przy szacowaniu metody porównywalnej ceny niekontrolowanej, organ odwoławczy stwierdził, że zastosowana w sprawie metoda szacowania jest wymieniona wprost w art. 25 ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.f. Zakłada oszacowanie w oparciu o ceny towarów lub usług sprzedawanych lub świadczonych przez podmioty niezależne na podobnych warunkach, które są istotne dla kalkulacji cen, tj. m.in. na tym samym rynku i w tym samym czasie.

Zdaniem organu odwoławczego, organ pierwszej instancji prawidłowo ustalił ceny, przyjmując za podstawę kopie faktur okazanych przez Skarżącego. W przypadku, gdy dany egzemplarz utworu nie był wykazany na fakturach VAT sprzedaży przyjęto średnią cenę wyliczoną w ten sposób, że suma cen tytułów zidentyfikowanych równa się średniej cenie jednego tytułu. Przyjęta metoda szacowania jest zbliżona do rzeczywistej podstawy opodatkowania, tym samym odzwierciedla stan faktyczny firmy. Wartość towarów została wyliczona w oparciu o ceny, jakie Skarżący stosował w ramach współpracy z innymi niezależnymi kontrahentami.

W kontekście powyższego, zdaniem organu odwoławczego, nie znajduje podstaw prawnych zarzut nie wyjaśnienia zasadności przesłanek, jakimi kierował się organ pierwszej instancji ustalając stan faktyczny sprawy, w szczególności odmawiając wiarygodności i mocy dowodowej wyjaśnieniom M. K..

Nie znajduje uzasadnienia ponadto zarzut nieuprawnionego uznania przez organ, że Skarżący nie wywiązywał się z obowiązku rzetelnego sporządzenia spisu z natury, czym naruszył przepis art. 20 ust. 2, 3, 4 i 5 u.z.p.d. - tymczasem dokonał on uzupełnienia i poprawienia błędów.

Z materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, zdaniem organu wynika, że poprawek i uzupełnień M.K. dokonał po zakończeniu kontroli, a zgodnie z zapisem art. 20 ust. 4 ww. ustawy był zobowiązany dokonać wyceny ...

DOSTĘP DO PEŁNEJ TREŚCI SERWISU WWW.PODATKI.BIZ JEST BEZPŁATNY
WYMAGANE JEST JEDNAK ZALOGOWANIE DO SERWISU.
UŻYTKOWNICY ZALOGOWANI MOGĄ RÓWNIEŻ DODAWAĆ KOMENTARZE.

Jeżeli jeszcze nie jesteś zarejestrowany, zapraszamy do wypełnienia krótkiego formularza rejestracyjnego.

REJESTRACJA

dla nowych użytkowników

LOGOWANIE

dla użytkowników podatki.biz

Zapomniałem hasła | Problemy z logowaniem

DLACZEGO WARTO SIĘ ZAREJESTROWAĆ DO SERWISU PODATKI.BIZ?

Otrzymujesz całkowicie bezpłatny stały dostęp do wielu informacji, między innymi do:

  • ujednolicanych na bieżąco aktów prawnych (podatki, ubezpieczenia społeczne i działalność gospodarcza)
  • narzędzi: powiadamiania o nowych przepisach, zmianach w przepisach i terminach
  • kalkulatorów i baz danych
  • działów tematycznych zawierających pogłębione informacje na interesujące Cię tematy; omówienia, odpowiedzi na najczęściej pojawiające się pytania
  • strony osobistej, na której znajdziesz aktualne informacje przeznaczone dla osoby o Twoim profilu zawodowym. Dodatkowo będziesz mógł edytować własną listę zakładek w celu szybszego docierania do szczegółowej informacji
  • newslettera informującego regularnie o wydarzeniach związanych z podatkami i działalnością gospodarczą

Czas rejestracji - ok. 1 min

Uwaga

Podczas rejestracji nie zbieramy żadnych szczegółowych danych personalnych i teleadresowych. W każdej chwili możecie usunąć trwale i bezpowrotnie dane dotyczące Waszego konta. Przed rejestracją prosimy o zapoznanie się z regulaminem »