WSA: Nie każda nieruchomość przedsiębiorcy jest związana z działalnością

Z uzasadnienia: Osoba fizyczna, będąca przedsiębiorcą, występuje w obrocie prawnym także jako podmiot nieprowadzący działalności gospodarczej. Dlatego też opodatkowanie nieruchomości stawką jak dla związanych z działalnością gospodarczą jest możliwe jedynie w przypadku ustalenia w toku postępowania podatkowego, że mogłyby one choćby pośrednio służyć w prowadzonej przez skarżącego działalności gospodarczej.

SENTENCJA

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wojciech Gapiński (spr.), Sędzia NSA Eugeniusz Christ, Sędzia WSA Agata Ćwik-Bury, Protokolant Katarzyna Czabaj, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 sierpnia 2018 r. sprawy ze skargi K. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie łącznego zobowiązania pieniężnego na 2017 r.:

1. uchyla zaskarżoną decyzję,
2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach na rzecz strony skarżącej kwotę 2.074 (dwa tysiące siedemdziesiąt cztery) złote tytułem zwrotu kosztów postępowania.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia [...] nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Katowicach (dalej - Kolegium lub SKO), działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201 z późn. zm. - dalej o.p.); art. 1 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 1659 z późn. zm.) i § 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 17 listopada 2003 r. w sprawie obszarów właściwości samorządowych kolegiów odwoławczych (Dz.U. Nr 198, poz. 1925), po rozpoznaniu odwołania K. S. (dalej - skarżący, strona, podatnik), utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy S. (dalej - organ I instancji) z dnia [...] nr [...] (nr ewid. [...]) ustalającą wysokość łącznego zobowiązania pieniężnego na 2017 r. w kwocie [...]zł.

Przedmiotowa decyzja zapadła w następującym stanie faktycznym i prawnym.

Decyzją z dnia [...] organ I instancji ustalił podatnikowi wysokość łącznego zobowiązania pieniężnego na 2017 r. w kwocie [...]zł.

Na skutek odwołania strony, SKO decyzją z dnia [...] nr [...] uchyliło decyzję Wójta Gminy S. z dnia [...], a sprawę przekazało do ponownego rozpatrzenia. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia kasacyjnego zwrócono organowi I instancji uwagę, że skoro w zakresie stanu faktycznego dotyczącego przedmiotu opodatkowania za 2016 r. nie została wydana ostateczna decyzja, to organ podatkowy nie był uprawniony do wydania decyzji w oparciu o przywołane w decyzji okoliczności.

Z tego też względu organ I instancji zawiesił z urzędu postępowanie podatkowe do czasu zakończenia w sposób ostateczny postępowania w sprawie ustalenia wysokości łącznego zobowiązania pieniężnego za 2016 rok (postanowienie z dnia [...]). Nadmienić należy, że Kolegium decyzją z dnia [...] utrzymało w mocy decyzję organu I instancji ustalającą wysokość podatku w łącznym zobowiązaniu pieniężnym na 2016 r. Wobec ustania przyczyny zawieszenia organ podatkowy podjął z urzędu postępowanie podatkowe (postanowienie z dnia [...]).

Następnie decyzją z dnia [...] organ I instancji ustalił podatnikowi wysokość łącznego zobowiązania pieniężnego na 2017 r. w kwocie [...]zł. Do opodatkowania podatkiem od nieruchomości organ przyjął:

• budynki mieszkalne o powierzchni 253 m2,
• budynki mieszkalne związane z działalnością gospodarczą o powierzchni 13,6 m2,
• inne zabudowania związane z działalnością gospodarczą o powierzchni 207,48 m2,
• grunty związane z działalnością gospodarczą o powierzchni 207,48 m2,
• grunty pozostałe - tereny mieszkaniowe o powierzchni 3540,52 m2,
• grunty pozostałe - nieużytki o powierzchni 0,3601 m2.

Podatkiem rolnym objęto:

• grunty orne klasy IV a o powierzchni 0,1528 ha,
• grunty orne klasy IV b o powierzchni 0,1025 ha,
• pastwiska klasy VI o powierzchni 0,1221 ha.

W odwołaniu z dnia 20 września 2017 r. podatnik zakwestionował decyzję organu I instancji w zakresie w jakim stwierdzono, że garaż oraz grunt o powierzchni 207,48 m2 położony w J. przy ul. [...], podlegają opodatkowaniu w stawce odnoszącej się do budynków i gruntów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, zarzucając naruszenie:

• art. 1a. ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 716 z późn. zm. - dalej u.p.o.l.) poprzez jego błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie polegające na ustaleniu niewłaściwej stawki podatku od nieruchomości odnośnie garażu i gruntu o powierzchni 207,48 m2;
• art. 120, art. 121, art. 122, art. 187 i art. 191 o.p.

Skarżący podniósł, iż przedmiotowy garaż wraz z gruntem pod nim nie jest związany z prowadzeniem działalności gospodarczej, gdyż nigdy nie była prowadzona w nim tego rodzaju działalność. Podkreślił przy tym, że budynek garażowy służy jedynie do przechowywania urządzeń i maszyn rolniczych w związku z posiadaniem i dzierżawieniem gruntów rolnych oraz potrzebą utrzymania nieruchomości podatnika i współmałżonki. Wykorzystywany jest także jako magazyn i jest związany wyłącznie z zaspokajaniem potrzeb ogólnie pojmowanych jako mieszkaniowe. Zauważył także, że maszyny przechowywane są wyłącznie w jednym z pomieszczeń, którego powierzchnia wynosi 105,10 m2.

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] Kolegium utrzymało w mocy rozstrzygnięcie pierwszoinstancyjne.

W uzasadnieniu przedstawiono przebieg postępowania oraz uregulowania prawne znajdujące zastosowanie w sprawie. Odnosząc się do sedna sprawy SKO przyjęło, że podatnik prowadzi działalność gospodarczą. Sporny garaż pełni funkcję magazynu, a także miejsca przechowywania posiadanych maszyn rolniczych, jak i osprzętu koparki wykorzystywanej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Wobec tego Kolegium uznało, że budynek garażowy jak i grunt pod nim służą do przechowywania nie tylko urządzeń i maszyn rolniczych w związku z posiadaniem i dzierżawieniem gruntów rolnych ale i także w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Jak bowiem zauważyło Kolegium - grunty, budynki i budowle związane z prowadzeniem działalności gospodarczej to te, które są w posiadaniu przedsiębiorcy. Następnie wyjaśniło, że w orzecznictwie sądów administracyjnych wskazuje się, iż ustawodawca użył w art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. określenia "związane z prowadzeniem działalności gospodarczej" a więc szerszego niż prowadzenie działalności gospodarczej, a więc do tego rodzaju nieruchomości zaliczyć należy także te, które nie biorą bezpośredniego udziału w działalności wytwórczej, budowlanej, handlowej czy usługowej.

W ocenie SKO, organ I instancji jednoznacznie ustalił w ramach postępowania dowodowego, iż sporny garaż służy do przechowywania sprzętu rolniczego, jak i osprzętu koparki służącej do świadczonych usług, zaewidencjonowanych jako środki trwałe i związane z prowadzoną działalnością gospodarczą niezależnie od tego, czy jak podnosi podatnik, działalność gospodarcza stanowi jedynie dodatkowe zajęcie wykonywane okazjonalnie o czym świadczy wysokość uzyskiwanych dochodów.

W skardze z dnia 1 marca 2018 r., wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, pełnomocnik strony zarzuciły zaskarżonej decyzji:

1) naruszenie przepisów prawa materialnego:

• art. 1a. ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. poprzez jego błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie polegające na ustaleniu niewłaściwej stawki podatku od nieruchomości odnośnie garażu i gruntu o powierzchni 207,48 m2;

2) naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na wynik sprawy:

• art. 121 o.p. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i prowadzenie postępowania w sposób stawiający pod znakiem zapytania zaufanie do organów podatkowych, a także zachowanie przez organ bezstronności wobec podatnika i zaistniałego stanu faktycznego;
• art. 122 o.p. poprzez niedokładne wyjaśnienie przez organ stanu faktycznego sprawy, co doprowadziło do nieprawidłowych ustaleń i w konsekwencji przyjęcia nieprawidłowej stawki podatku od nieruchomości, w szczególności poprzez ustalenie nieprawidłowej powierzchni garażu podlegającej opodatkowaniu w wyższej stawce podatku;
• art. 187 o.p. poprzez nieprawidłowe rozpatrzenie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego i w konsekwencji wydanie nieprawidłowej decyzji niezgodnej ze stanem faktycznym sprawy;
• art. 191 o.p. poprzez dokonanie dowolnej oceny przez organ zgromadzonego materiału dowodowego w sposób sprzeczny z zasadami logiki i doświadczenia życiowego oraz materiałem dowodowym, a w konsekwencji przekroczenie granicy swobodnej oceny dowodów;
• art. 198 o.p. pośrednio poprzez nieprzekazanie sprawy do ponownego rozpoznania i nieprzeprowadzenie dowodu z ponownych oględzin przedmiotowej nieruchomości w sytuacji kiedy istnieją uzasadnione wątpliwości i rozbieżności w zakresie ustalenia prawidłowej powierzchni nieruchomości objętej podatkiem od nieruchomości w stawce odnoszącej się do prowadzenia działalności gospodarczej i ustalenia jaka powierzchnia powinna być stosowana przy określaniu zobowiązania podatkowego;
• art. 233 § 2 o.p. poprzez jego nieprawidłowe zastosowanie i brak uchylenia decyzji organu I instancji w sytuacji kiedy to rozstrzygnięcie sprawy w...