WSA. Koszty uzyskania przychodów: Dokumentowanie zakupu towarów handlowych

Z uzasadnienia: Wydatki powinny być udokumentowane dowodami sprawdzalnymi, a więc takimi, które organy podatkowe są w stanie zweryfikować. Nie spełniają tego wymogu zestawienia kwot i rodzaju zakupionego asortymentu, sporządzone przez skarżącą na kartkach, skoro na tej podstawie nawet nie można zidentyfikować sprzedawcy. W tym miejscu należy podkreślić, że to na podatniku, a nie na organie podatkowym, ciąży obowiązek przedstawienia wiarygodnych dowodów na okoliczność poniesienia wydatku kosztowego. Skoro skarżąca nie przedstawiła takich dowodów, to organ nie miał obowiązku ich poszukiwać.

SENTENCJA

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Cezary Koziński Sędziowie: Sędzia WSA Joanna Tarno (spr.) Sędzia WSA Bożena Kasprzak Protokolant: Sekretarz sądowy Dominika Borowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 kwietnia 2016 r. sprawy ze skargi E. D. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] r. nr [...] [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2012 r. oraz wysokości zobowiązania w zryczałtowanym podatku dochodowym od przychodów ewidencjonowanych za rok 2012 oddala skargę.

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją z [...] Dyrektor Izby Skarbowej w Ł. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego Ł.-Ś. z [...] określającą E. D. wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2012 r. oraz wysokość zobowiązania w zryczałtowanym podatku dochodowym od przychodów ewidencjonowanych za rok 2012.

W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał, że z zebranego materiału dowodowego, wynika, iż w roku 2012 podatniczka do celów prowadzonej działalności gospodarczej wykorzystywała rachunki bankowe nr [...] w A S.A. i nr [...] w B S.A.

W dniu 2 listopada 2012 r. E. D. zgłosiła rozpoczęcie wykonywania działalności gospodarczej. Dokonała również wyboru formy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych wybierając zryczałtowany podatek dochodowy od przychodów ewidencjonowanych od dnia 2 listopada 2012 r.

Z dokumentów przedłożonych do kontroli wynika, że pierwszy wpływ na konto bankowe w A z tytułu należności za sprzedany towar za pośrednictwem portalu C nastąpił w dniu 9 stycznia 2012 r.

W ocenie organu doszło tym samym do naruszenia art. 9 ust. 1 ustawy dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 1988 r., Nr 144, poz. 930 ze zm.), dalej: "u.z.p.", i dlatego podatniczce nie przysługiwało prawo do rozliczenia dochodu (przychodu) uzyskanego z prowadzonej działalności gospodarczej w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za cały rok podatkowy 2012. Dalej organ wskazał, że w roku 2012 strona nie prowadziła podatkowej księgi przychodów i rozchodów. W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w zakresie sprzedaży odzieży za pośrednictwem portalu C podatniczka osiągnęła przychód w kwocie 148.878,10 zł, natomiast wydatki, które poniosła w związku z uzyskanym przychodem wynosiły 15.658,88 zł - co wynikało z faktur okazanych do kontroli.

Utrzymując w mocy rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji Dyrektor Izby Skarbowej w Ł. w decyzji z dnia [...] stwierdził, że w niniejszej sprawie bezsporny jest fakt, iż oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów osiąganych z tytułu rozpoczętej działalności gospodarczej, zostało złożone po terminie uzyskania pierwszego przychodu. Zatem nie ma zastosowania forma opodatkowania - ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, a w konsekwencji podatniczka powinna opłacać podatek dochodowy od osób fizycznych na ogólnych zasadach określonych w art. 27 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), dalej: "u.p.d.o.f.". Ustaleń w tym zakresie strona nie kwestionuje.

Na podstawie przedłożonych przez podatniczkę wyciągów z rachunków bankowych w A oraz B organ pierwszej instancji ustalił, że w związku z prowadzoną pozarolniczą działalnością gospodarczą w zakresie sprzedaży odzieży za pośrednictwem portalu C na wyżej wymienione konta kupujący dokonali wpłat w łącznej kwocie 148.928,10 zł. Organ uwzględnił wyjaśnienia strony z dnia 12 grudnia 2014 r. dotyczące zwrotu towaru na kwotę 169,00 zł oraz sprzedaży towaru za gotówkę w kwocie 119,00 zł. Wobec powyższego, przychód osiągnięty przez podatniczkę z prowadzonej działalności gospodarczej w roku 2012 stanowił kwotę 148.878,10 zł, zaś koszty uzyskania przychodów zostały udokumentowane przedłożonymi przez stronę fakturami VAT. Wydatki te dotyczą opłat za paczki krajowe, polecone krajowe i pobraniowe, usługi kurierskie i pośrednictwa - usługi C. Podatniczka nie przedłożyła natomiast żadnych dowodów zakupu towarów handlowych, wyjaśniając (pismo oraz oświadczenie z dnia 28 lipca 2014 r., pismo z dnia 8 września 2014 r.), że nie posiada dowodów zakupu towarów, towar kupowała w różnych miejscach w outletach w Ł. i okolicach oraz w W., na bazarach w T., G., W., w Ł. na stadionie [...]. Na zakupiony towar otrzymywała paragony, których nie przechowywała. Podatniczka nie potrafiła przy tym wskazać miejsc stanowisk i punktów sprzedaży, w których nabywała towar, ani danych identyfikujących sprzedawców.

Mając na uwadze powyższe organ zauważył, że aby dany wydatek mógł zostać uznany za koszty uzyskania przychodu, zdefiniowane w art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f., koniecznym jest wykazanie, iż został rzeczywiście przez podatnika poniesiony, pozostaje w związku z uzyskanym przychodem, nie należy do katalogu wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów (art. 23 ww. ustawy) oraz jest właściwie udokumentowany. Dla uznania wydatku za koszt podatkowy muszą być spełnione wymagania szczegółowo określone przez ustawodawcę i tylko w sytuacji ich spełnienia poniesiony wydatek może być ujęty jako koszt uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego.

Dalej organ stwierdził, że z podatkowoprawnego punktu widzenia istotne jest, aby podatnik domagając się uznania określonych wydatków za koszty uzyskania przychodów potrafił udokumentować nie tylko cel, lecz także sam fakt poniesienia kosztu, tego bowiem wymaga art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f. Tymczasem w niniejszej sprawie strona nie przedłożyła żadnych dokumentów, poza uznanymi w zaskarżonej decyzji, potwierdzającymi poniesienie kosztów.

Odnosząc się do twierdzenia, że podatniczka nie przechowywała dokumentów zakupu, ponieważ wybierając zryczałtowaną formę opodatkowania nie odlicza...