VAT od kart multisport dla pracowników

Z uzasadnienia: W przypadku, gdy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten nabył i wyświadczył te usługi. Oznacza to, że podmiot "refakturujący" daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Konsekwencją natomiast uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi za świadczącego, jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi. Zatem, przekazanie pracownikom kart multisport uprawniających do korzystania z obiektów sportowo-rekreacyjnychpodlega VAT.

SENTENCJA

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Arkadiusz Cudak, Sędzia NSA Krystyna Chustecka (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Roman Wiatrowski, Protokolant Marta Sokołowska - Juras, po rozpoznaniu w dniu 21 września 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej G. L. S.A. z siedzibą w G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 12 lipca 2011 r., sygn. akt I SA/Gd 551/11 w sprawie ze skargi G. L. S.A. z siedzibą w G. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 23 lutego 2011 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług:

1. oddala skargę kasacyjną,
2. zasądza od G. L. S.A. z siedzibą w G. na rzecz Ministra Finansów kwotę 180 zł (słownie: sto osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 12 lipca 2011 r., sygn. akt I SA/Gd 551/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę G. L. S.A. z siedzibą w G. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 23 lutego 2011 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług.

Ze stanu sprawy przyjętego przez Sąd I instancji wynikało, że Spółka zwróciła się z wnioskiem o udzielenie interpretacji w kwestii dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu dokumentowania wpłat otrzymanych od pracowników tytułem zwrotu kosztów nabytych Kart M. Wskazano, że strona jest spółką akcyjną z siedzibą na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych. Jest zarejestrowana jako podatnik VAT. W toku prowadzonej działalności często działa w imieniu i na rzecz innych osób. W związku z powyższym na podatnika wystawiane są faktury przez usługodawców. Podatnik nie odlicza z tego tytułu podatku naliczonego oraz nie uznaje poniesionych wydatków za koszty uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wydatki są księgowane na specjalnym koncie. Całość poniesionych w ten sposób kosztów podatnik przenosi na osobę w imieniu i na rzecz której działał - na podstawie zawartej umowy albo na podstawie potwierdzenia czynności przez tę osobę. Przykładem jest Program M. Podatnik otrzymuje na siebie jedną fakturę VAT w miesiącu, która obejmuje koszt dostępu jego pracowników do programu. Na tej podstawie wystawiane są Karty Multisport. Nie są one dostępne na rynku detalicznym i dlatego podatnik pośredniczy w ich nabyciu. Koszt uczestnictwa pokrywają pracownicy. Z tytułu pośredniczenia podatnik nie otrzymuje wynagrodzenia.

Spółka zadała pytanie, czy koszty poniesione "w imieniu i na rzecz innej osoby" na podstawie faktury wystawionej na podatnika (od których nie odliczył podatku VAT, których nie ujął w kosztach uzyskania przychodu i które zaewidencjonował na odrębnym koncie księgowym) mogą być przeniesione przez podatnika na tą inną osobę za pomocą noty księgowej zgodnie z art. 79 lit. c) Dyrektywy 112/2006 Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U.UE.L.06.347.1) dalej: Dyrektywa 112/2006/WE.

Zdaniem Spółki, poniesione koszty "w imieniu i na rzecz innej osoby" na podstawie wystawionej na nią faktury mogą być przeniesione na tę inną osobę za pomocą noty księgowej - zgodnie z art. 79 lit. c) Dyrektywa 112/2006/WE. Podstawowym warunkiem skorzystania z dyspozycji cytowanego przepisu jest działanie danego podmiotu w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy. Nie ma znaczenia na kogo jest wystawiona faktura VAT. Istotne jest uregulowanie należności z faktury przez podmiot działający w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy. Należy przy tym uwzględnić kwotę zwrotu wydatków na tzw. koncie przejściowym.

Dyrektor Izby Skarbowej w B. działając w imieniu Ministra Finansów w interpretacji indywidualnej z 23 lutego 2011 r. uznał stanowisko wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Spółka wezwała organ wydający interpretację do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi organ stwierdził brak podstaw do zmiany wydanej interpretacji.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Spółka wniosła o uchylenie interpretacji Ministra Finansów w całości, zarzucając błędną wykładnię art. 8 ust. 1 w zw. z art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) dalej: ustawa o VAT w zw. z art. 79 lit. c) Dyrektywy 112/2006/WE.

W odpowiedzi na skargę Minister Finansów wniósł o jej oddalenie.

Sąd I instancji wskazał, że ze stanu faktycznego rozpoznawanej sprawy wynika, że Spółka ponosi określone koszty "na rzecz" swoich pracowników. Faktury VAT są jednak wystawiane na Spółkę, która całość poniesionych w ten sposób kosztów, księgując je na specjalnym koncie, przenosi na pracownika - "na rzecz którego" została zakupiona usługa. Końcowy konsument usługi (pracownik Spółki) nie mógł być bezpośrednim nabywcą Karty M., albowiem nie jest prowadzona ich sprzedaż detaliczna. Nie mogła zatem Spółka nabywać tych kart w imieniu pracowników. Dopiero po ich nabyciu we własnym imieniu następowała ich dalsza odsprzedaż na rzecz pracowników. W ocenie WSA, nie można więc zgodzić się ze stanowiskiem skarżącej, że kwoty otrzymane przez nią od swoich pracowników z tytułu udostępnienia Kart M. należy uznać za zwrot wydatków w rozumieniu art. 79 lit. c) Dyrektywy 112/2006/WE. Jest to bowiem zapłata z tytułu świadczenia "odsprzedaży usługi", która na wcześniejszym etapie obciążała stronę względem świadczenia organizatora programu.

W ocenie Sądu powyższe oznacza, że na gruncie rozpoznawanej sprawy doszło do powstania sytuacji określonej w art. 28 Dyrektywy 112/2006/WE, do której nawiązuje przepis art. 30 ust. 3 ustawy o VAT zgodnie z którym w przypadku, gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu świadczenia usług, pomniejszona o kwotę podatku. Nie wynika z niego...