VAT: Dokumentowanie usług najmu lokali stanowiących współwłasność małżeńską

Pytanie podatnika: Czy Wnioskodawca miał prawo zgodnie z ustawą o podatku VAT wystawić rachunek lub fakturę, gdy to nie on lecz jego żona podpisała umowę wynajmu czyli to ona, a nie Zainteresowany była stroną umowy? Czy to zatem Wnioskodawca, czy też jego żona jest podatnikiem z punktu widzenia ustawy o podatku VAT?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 30 grudnia 2012 r. (data wpływu 2 stycznia 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 5 stycznia 2013 r. (data wpływu 9 stycznia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości dokumentowania usług najmu lokali stanowiących współwłasność małżeńską - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 stycznia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości dokumentowania usług najmu lokali stanowiących współwłasność małżeńską. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 5 stycznia 2013 r. (data wpływu 9 stycznia 2013 r.) o sprostowanie błędnego nr NIP.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca wraz z żoną posiada wspólność majątkową. Wspólnie są właścicielami 8 mieszkań w budynku wielorodzinnym oraz innych nieruchomości. Żona Zainteresowanego wynajęła w 2011 r. te mieszkania na cele mieszkaniowe osobie fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą. W tym celu podpisała z tym najemcą pisemną umowę najmu. Stroną umowy była ze strony wynajmującego tylko żona Wnioskodawcy. Czynsz za najem wpływał przelewem na konto bankowe podane w umowie. Oboje małżonkowie zgłosili do US oświadczenie o opodatkowaniu dochodów z najmu na zasadzie ryczałtu jako najem prywatny niezwiązany z działalnością gospodarczą. Oboje złożyli również oświadczenie do US; że to Wnioskodawca będzie rozliczał dochody z najmu wspólnych nieruchomości pod kątem podatku dochodowego. Tak też Zainteresowany wpłacał w 2011 r. zaliczki na podatek ryczałtowy od najmu, w każdym miesiącu i rozliczył cały rok podatkowy. Dochód (u Wnioskodawcy, a także u jego żony) nie przekraczał kwoty 150.000 zł. Zarówno żona Zainteresowanego, jak i on sam nie prowadzą działalności gospodarczej. Jest to najem prywatny. Przez pierwszych kilka miesięcy, przez pomyłkę to Zainteresowany, wystawiał rachunki za najem tych lokali zamiast żony. Wynikało to z tego, że wynajmuje on również inne nieruchomości samodzielnie i wystawiając inne rachunku pomyłkowo wystawił również te. Obecnie Wnioskodawca zauważył tą pomyłkę i chciał skorygować lub anulować te rachunki, gdyż to nie on był stroną umowy najmu lecz jego żona. Ponieważ przepisy nie przewidują korekty rachunku, Zainteresowany wysłał pismo do najemcy, że wystawione rachunki są nieważne i zostaną anulowane, gdyż to nie Wnioskodawca lecz jego żona była stroną umowy. Po konsultacji na infolinii podatkowej MF Zainteresowany dowiedział, się, że osoba fizyczna nie powinna wystawiać rachunku lecz rozliczenie powinno następować na podstawie podpisanej umowy i dokonywanych przelewów czynszu przez bank. Wnioskodawca poinformował więc również o tym najemcę i nie wystawiał już więcej rachunków za najem również gdyby najemca ich żądał.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca miał prawo (czy postąpił prawidłowo), zgodnie z ustawą o podatku VAT wystawić rachunek lub fakturę, gdy to nie on lecz jego żona podpisała umowę wynajmu czyli to ona, a nie Zainteresowany była stroną umowy? Czy to zatem Wnioskodawca, czy też jego żona jest podatnikiem z punktu widzenia ustawy o podatku VAT?
2. Czy w zaistniałej sytuacji wystawiony przez Zainteresowanego dokument o nazwie „rachunek” stanowił w obliczu przepisów prawa o podatku VAT dokument fiskalny czy też jest to nieważne z punktu fiskalnego zwykłe pismo nie mające żadnych skutków fiskalnych?
3. Jeśli jednak jest to ważny z punktu fiskalnego dokument, ale ponieważ to nie Wnioskodawca był stroną umowy, to powinien on jednak anulować ten rachunek i to w sposób jaki tego dokonał?

Zdaniem Wnioskodawcy, ponieważ przepisy ustawy o podatku VAT określają, że podatnikiem podatku VAT jest strona (osoba prawna, czy fizyczna), która świadczy usługę, a zgodnie z podpisaną umową najmu była to wyłącznie jego żona, to też ona a nie Zainteresowany jest tutaj płatnikiem i podatnikiem z punktu podatku VAT. Fakt, że oboje współmałżonkowie są współwłaścicielami omawianych mieszkań nie zmienia nic w tym zakresie, gdyż z przepisu art. 206 Kodeksu Cywilnego wynika, iż każdy ze współwłaścicieli jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych właścicieli. „Zgodnie z powołanym wyżej przepisem każdy ze współwłaścicieli ma uprawnienie do bezpośredniego korzystania z rzeczy wspólnej. Może posiadać całą rzecz i korzystać z całej rzeczy. Identyczne uprawnienia przysługują pozostałym współwłaścicielom” (cyt. z uzasadnienia interpretacji ILPB1/415-879/12-5/AG). Umowę mogła więc podpisać jedynie w swoim imieniu żona Wnioskodawcy na wszystkie omawiane 8 mieszkań. Zainteresowany natomiast nie może rozliczać się pod względem podatku VAT, gdyż nie jest tutaj ani podatnikiem ani płatnikiem podatku VAT. Wystawiony przez niego dokument o nazwie „Rachunek” został więc wystawiony bezpodstawnie i powinien być zlikwidowany - anulowany. Ponieważ przepisy prawa tj.: Ordynacja Podatkowa, Ustawa o Podatku Dochodowym od Osób Fizycznych ani Ustawa o Podatku VAT nie przewidują anulowania czy korekty rachunku więc zasadne wydaje się unieważnienie tego rachunku w formie jakiej dokonał tego Wnioskodawca, czyli poinformowania najemcy, że rachunki te są nieważne, gdyż to nie ich wystawca lecz jego żona była stroną umowy i zostały wystawione przez Zainteresowanego pomyłkowo.

Ponieważ cytowana wyżej interpretacja podatkowa dotyczyła jedynie podatku dochodowego to po uwzględnieniu przepisów ustawy o podatku VAT należy przyjąć stanowisko, że rachunki te były wystawione jednak bezpodstawnie i należało je anulować. Nie można bowiem przyjąć dwóch odmiennych interpretacji w tym samym zakresie, gd...