Ustalenie momentu zakończenia budowy

Obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości powstaje z dniem 1 stycznia roku następującego po roku, w którym budowa została zakończona albo w którym rozpoczęto użytkowanie budynku lub ich części przed ich ostatecznym wykończeniem. Czasami jednak pojawia się problem z ustaleniem momentu, kiedy właściwie budowa została zakończona. Tę kwestię rozstrzygał NSA w postępowaniu apelacyjnym.

Teza

W przypadku budowy budynku na podstawie decyzji o zmianie pozwolenia na budowę, o którym mowa w art. 36a) u.Pr.b., dochodzi do budowy tego samego budynku na podstawie projektu budowlanego, który wchodzi w miejsce pierwotnego projektu budowlanego, które to okoliczności należy uwzględnić przy wykładni pojęcia „zakończenie budowy”, o którym mowa w art. 6 ust. 2 u.p.o.l.

Ssentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Stefan Babiarz (sprawozdawca), Sędzia NSA Jolanta Sokołowska, Sędzia NSA del. Zbigniew Romała, protokolant Joanna Legieć, po rozpoznaniu w dniu 2 kwietnia 2019 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Prezydenta Miasta [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 lutego 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 94/16 w sprawie ze skargi D.sp. z o.o. z siedzibą w W. na interpretację indywidualną Prezydenta Miasta [...] z dnia 8 października 2015 r. [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Prezydenta Miasta [...] na rzecz D. sp. z o.o. z siedzibą w W. kwotę 480 (słownie: czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z dnia 2 lutego 2017 r., III SA/Wa 94/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uwzględnił skargę D. sp. z o.o. z siedzibą w W. (zwanej dalej spółką) na interpretację indywidualną Prezydenta Miasta z dnia 8 października 2015 r. w przedmiocie podatku od nieruchomości.

2. Ze stanu sprawy przyjętego przez sąd I instancji wynika, że we wniosku wskazano, iż spółka "w 2010 r. zakupiła teren budowlany wraz z pozwoleniem na budowę budynku usługowo-handlowo-biurowego z lokalami gastronomicznymi na parterze i dołączoną dokumentacją architektoniczno - konstrukcyjną. Pozwolenie na budowę zostało wydane w oparciu o warunki zabudowy, z uwagi na brak miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Budowa na podstawie ww. pozwolenia na budowę została rozpoczęta w roku 2010. W związku z uchwaleniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego spółka wystąpiła z wnioskiem o zmianę warunków technicznych budowy. Wskutek informacji udzielonych przez organ administracji architektoniczno-budowlanej spółka w lutym 2014 r. zakończyła budowę i wystąpiła o pozwolenie na dalszą budowę tego samego budynku. Budowa na podstawie nowego pozwolenia została zakończona w marcu 2015 r., natomiast od kwietnia 2015 r. spółka zaczęła dokonywać odpisów amortyzacyjnych. Zdaniem spółki obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości powstaje z dniem 1 stycznia 2016 r.".

3. Organ interpretacyjny w dniu 8 października 2015 r. uznał stanowisko spółki za nieprawidłowe. Stwierdził, że z przedstawionego stanu faktycznego, wynika, iż pierwsza budowa została zakończona w lutym 2014 r. - a więc obowiązek podatkowy powstał z dniem 1 stycznia 2015 r. albowiem zgodnie z artykułem 6 ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 849 - zwanej dalej u.p.o.l.) obowiązek podatkowy w przypadku budynków nowowybudowanych powstaje z dniem 1 stycznia roku następującego po roku, w którym budowa została zakończona albo w którym rozpoczęto użytkowanie budynku lub ich części przed ich ostatecznym wykończeniem. W ocenie organu fakt, że po zakończeniu pierwszej budowy, budynek stał się przedmiotem dalszych robót budowlanych, ma wpływ na moment powstania obowiązku podatkowego z tego tytułu, o tyle o ile roboty budowlane będą prowadziły do powstania nowego przedmiotu opodatkowania, tj. zarówno budowy nowego budynku, jak i rozbudowy dotychczas istniejącego.

4. Po wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa w skardze na powyższą interpretację indywidualną spółka zaskarżonej interpretacji zarzuciła m.in. :

- naruszenie art. 122, art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 – zwanej dalej: ord. pod.) przez niewyjaśnienie, czy w sprawie dotyczącej nieruchomości występują znamiona zakończenia inwestycji rodzące obowiązek podatkowy począwszy od dnia 1 stycznia 2015 r.

W uzasadnieniu podniosła, że organ wbrew obowiązkowi dogłębnego wyjaśnienia okoliczności faktycznych, nie poczynił ustaleń faktów relewantnych, a mianowicie, czy prowadzenie robót budowlanych w przedmiotowym budynku oznacza zakończenie budowy oraz osiągnięcie stanu użyteczności. Zdaniem spółki za niedopuszczalne należy uznać interpretowanie na niekorzyść podatnika nieprecyzyjnych przepisów ustawy podatkowej, na co zwraca uwagę sam organ podatkowy w zaskarżonej interpretacji

Organ interpretacyjny w odpowiedzi na skargę, podtrzymując swoje dotychczasowe stanowisko, wniósł o jej oddalenie.

5. Wojewódzki Sąd Administracyjny uwzględnił skargę. Podniósł, że istota sporu sprowadza się do ustalenia, kiedy nastąpiło zakończenie budowy: czy w dniu 26 lutego 2014 r. (na podstawie pierwszego pozwolenia na budowę), czy w dniu 15 marca 2015 r. (w dniu zakończenia robót budowlanych, obejmujących również wykonanie dalszej budowy tego samego budynku w postaci stropu, ale na podstawie kolejnego pozwolenia na budowę). Tego organ nie wyjaśnił, wydając zaskarżoną interpretację "obok" okoliczności stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o jej wydanie, a także "obok" stanowiska prezentowanego przez spółkę. Organ pominął w swoich rozważaniach okoliczność prowadzenia dalszych robót budowlanych przez spółkę na podstawie nowego pozwolenia na budowę, a o to właśnie pytano we wniosku. Sąd I instancji wskazał również, że organ interpretacyjny przywołał treść art. 54 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r., poz. 1409 ze zm. – zwanej dalej: u.Pr.b.) choć ze stanu faktycznego wniosku nie wynikało, czy spółka zawiadomiła właściwy organ o zakończeniu budowy. Okoliczność ta nie była też przedmiotem wezwania z dnia 17 września 2015 r. Dodatkowo, organ wzywał spółkę do wskazania czy i od kiedy dokonywane były odpisy amortyzacyjne oraz do wyjaśnienia czy roboty budowlane zakończone w 2015 r. są budową, czy przebudową. Pomimo, że spółka udzieliła wyczerpującej i jasnej odpowiedzi na te pytania, organ ani nie odniósł się do nich w zaskarżonej interpretacji ani nawet nie przytoczył w ramach opisu stanu faktycznego sprawy.

6. Powyższy wyrok organ interpretacyjny zaskarżył w całości skargą kasacyjną, zarzucając naruszenie:

1) art. 146 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 – zwanej dalej: p.p.s.a.) w związku z art. 14b § 3, art. 14j § 1 i 3, art. 14h i art. 169 § 1 ord. pod. - poprzez uchylenie zaskarżonej interpretacji indywidualnej wobec niezasadnego uznania, że organ interpretacyjny wydał interpretację indywidualną "obok" okoliczności stanu faktycznego przedstawionego we wniosku spółki o jej wydanie, a także "obok" stanowiska prezentowanego przez spółkę. Tymczasem organ interpretacyjny dokonał (negatywnej) oceny stanowiska spółki na podstawie stanu faktycznego wskazanego we wniosku oraz odpowiedzi spółki na wezwanie do uzupełnienia stanu faktycznego,

2) art. 146 § 1 p.p.s.a. w związku art. 14c § 1 i 2 ord. pod. - poprzez uchylenie zaskarżonej interpretacji indywidualnej wobec niezasadnego uznania, że organ interpretacyjny wydał interpretację indywidualną nieodpowiadającą wymogom art. 14c § 1 i 2 ord. pod., gdy tymczasem uchylona interpretacja spełnia te wymogi.

Mając na uwadze powyższe, organ interpretacyjny wniósł o:

- uchylenie w całości zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie;

- zasądzenie zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych,

- nieprzeprowadzanie rozprawy.

W odpowiedzi na skargę kasacyjną spółka wniosła o:

- jej oddalenie,

- przeprowadzenie rozprawy,

- zasądzenie na rzecz spółki zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna nie ma usprawiedliwionych podstaw i dlatego podlega oddaleniu.

7. W pierwszej kolejności sąd trafnie zauważył, że organ wydający interpretację indywidualną nie wyjaśnił, kiedy nastąpiło zakończenie budowy, co stanowi z kolei klu...