Umowa komisu a VAT

Umowa komisu zdefiniowana została w art. 765 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z tym przepisem przyjmujący zlecenie (komisant) zobowiązuje się za wynagrodzeniem (prowizja) w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do kupna lub sprzedaży rzeczy ruchomych na rachunek dającego zlecenie (komitenta), lecz w imieniu własnym. Z definicji tej wynika, iż wyróżnić tu należy dwie umowy po sobie następujące. Po pierwsze zobowiązanie się komisanta do sprzedaży powierzonych mu ruchomości. W drugiej kolejności mamy do czynienia z umową sprzedaży ruchomości powierzonych mu przez komitenta.

Obowiązek podatkowy

Obowiązek podatkowy w przypadku takiej sprzedaży, zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty. Zatem przy sprzedaży komisowej rządząca jest metoda kasowa, w myśl której chwila powstania obowiązku podatkowego determinowana jest otrzymaniem przez komisanta zapłaty za sprzedaną rzecz. To, iż miało miejsce jej wydanie a więc przeniesienie prawa do rozporządzania nią jak właściciel nie ma tutaj znaczenia. Komitent odprowadza podatek w okresie rozliczeniowym, w którym otrzyma należność za sprzedany przez komisanta towar. Tak więc dla powstania obowiązku podatkowego liczy się moment otrzymania przez komitenta zapłaty za wydany towar.

W przypadku komisanta obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub otrzymania całości lub części zapłaty (w zależności od tego, która z tych czynności jest wcześniejsza).

Przykład
W lipcu komitent przekazał do sprzedania towar komisantowi. Strony uzgodniły, że kwota uzyskana z tytułu sprzedaży zostanie przekazana na rachunek komitenta w ciągu 14 dni od dokonania sprzedaży przez komisanta. Sprzedaż miała miejsce pod koniec października w związku z czym otrzymana zapłata trafiła na konto komitenta w listopadzie. W związku z tym obowiązek podatkowy po stronie komitenta powstanie w grudniu czyli w rozliczeniu za listopad.

Podstawa opodatkowania

Dla umowy komisu obowiązują te same zasady ustalenia podstawy opodatkowania co w przypadku dostaw innych towarów. Oznacza to, że znajdzie tu zastosowanie regulacja art. 29a ust. 1 ustawy o VAT. Zgodnie z nim podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy ma otrzymać od nabywcy z tytułu sprzedaży.

W szczególnych przypadkach w zakresie dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków znaleźć może zastosowanie procedura opodatkowania marży określona w art. 120 powołanej ustawy.

Dokumentowanie

Faktu...