Ulga rehabilitacyjna: Wydatki na adaptację i wyposażenie

Pytanie: Jestem na rencie inwalidzkiej i posiadam orzeczenie o stopniu niepełnosprawności. Choruję na ataksje rdzeniowo-móżdżkową, która jest chorobą genetyczną. Choroba ta charakteryzuje się tym, że stopniowo zabiera sprawność życiową całego ciała i wszystkich jego organów. Na obecnym etapie choroby nie można powiedzieć, że jestem osobą samodzielną. Zamierzam ponieść wydatki na adaptację pomieszczenia na łazienkę i jej wyposażenie, a także ułożenie chodnika przed domem do poruszania się z balkonikiem i na wózku inwalidzkim. Czy ww. wydatki mogę odliczyć w ramach ulgi rehabilitacyjnej?

Dodam, że wspomniane wydatki będą obejmowały zakup: kostki brukowej (żwiru, kleju, cementu oraz robocizny), płytek antypoślizgowych do łazienki (kleju, fugi oraz robocizny), kabiny prysznicowej bez brodzika (poręczy, uchwytów, krzesełka prysznicowego montowanego do ściany), umywalki, sedesu w.c. oraz koszty wykonania adaptacji pomieszczenia na łazienkę i ułożenia kostki wokół budynku.

Odpowiedź:

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podstawę obliczenia podatku z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, i 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b-7g tego artykułu.

W myśl art. 26 ust. 7 pkt 4 powołanej ustawy, wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty (…).

Stosownie do treści art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

  1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
  2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
  3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Zgodnie z art. 26 ust. 7f tejże ustawy o podatku dochodowym ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

  1. I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów orzeczono:
    1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
    2. znaczny stopień niepełnosprawności,
  2. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
    1. całkowitą niezdolność do pracy albo
    2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b ustawy).

Natomiast w myśl postanowień art. 26 ust. 13a ww. ustawy, wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub od dochodu na podstawie ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Wydatki na adaptację i wyposażenie

Możliwość odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków poniesionych na zakup kostki brukowej, żwiru, kleju, cementu oraz opłacenie kosztów ułożenia chodnika, a także na zakup płytek antypoślizgowych do łazienki, kleju, fugi, kabiny prysznicowej bez brodzika, poręczy, uchwytów, krzesełka prysznicowego montowanego do ściany, umywalki, sedesu w.c. oraz na opłacenie kosztów wykonania łazienki należy analizować w oparciu o przepisy art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy stanowi, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Ponadto, wskazać należy, iż przepis art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy nie określa szczegółowo, jakie wydatki podlegają odliczeniu.

Rozpatrując czy wskazane wydatki mieszczą się w pojęciu adaptacji i wyposażenia mieszkań/budynków stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, należy rozpocząć od ustalenia znaczenia użytych w przepisie pojęć „adaptacja” i „wyposażenie”.

Zgodnie z językowym znaczeniem terminem „adaptacja” to „przystosowanie do innego użytku, przerobienie dla nadania innego charakteru, np. w budownictwie przeróbka budynku (Mały Słownik Języka Polskiego, Warszawa 1994 r.). Natomiast „wyposażenie” to urządzenia potrzebne do prawidłowego funkcjonowania czegoś”.

Adaptacja mieszkania lub budynku jest zatem przeróbką, mającą mu nadać inny charakter, przystosować do innego użytku. Natomiast wyposażenie mieszkania/budynku mieszkalnego to nadanie mu rzeczowych elementów zwiększających jego walory użytkowe. Zatem - dla celów skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej - adaptacja i wyposażenie lokalu/budynku mieszkalnego musi ułatwiać osobie niepełnosprawnej egzystowanie w nim, biorąc pod uwagę rodzaj niepełnosprawności. Stąd też w przypadku każdego niepełnosprawnego, wydatki na adaptację i wyposażenie lokal/budynku mieszkalnego mogą być inne, gdyż powinny odzwierciedlać potrzeby wynikające z niepełnoprawności.

Ulga rehabilitacyjna nie jest ulgą remontowo-modernizacyjną

Trzeba wyraźnie zaznaczyć, iż ulga przysługująca osobie niepełnosprawnej lub osobie mającej na utrzymaniu osobę niepełnosprawną nie jest ulgą remontowo-modernizacyjną, tak więc w jej ramach nie można dokonać odliczeń wydatków, które w rzeczywistości są tylko i wyłącznie wydatkami mającymi na celu przywrócenie lub poprawienie standardu mieszkania i które to wydatki są ponoszone przez każdego posiadacza (użytkownika) lokalu bez względu na to czy jest osobą niepełnosprawną czy też nią nie jest.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że wydatki, które Pani poniesie na zakup i montaż płytek antypoślizgowych do łazienki, kleju, fugi, kabiny prysznicowej bez brodzika, poręczy, uchwytów, krzesełka prysznicowego montowanego do ściany, umywalki, sedesu w.c. wraz z kosztami wykonania łazienki, spełnia przesłankę określoną w art. 26 ust.7a pkt 1 ww. ustawy. Będą więc mogły być odliczone od dochodu w zeznaniu rocznym jako wydatki poniesione na cele rehabilitacyjne i związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, o ile spełnione zostaną pozostałe warunki, o których mowa wyżej; w tym m.in. wydatki te będą udokumentowane imiennymi fakturami (rachunkami).

Położenie chodnika to nie adaptacja budynku

Natomiast w odniesieniu do wydatków, które planuje Pani ponieść na zakup kostki brukowej, żwiru, kleju, cementu i ułożenie chodnika przed domem należy wskazać, iż teren poza obszarem domu (nie związany z nim integralnie), np. podjazd, chodnik, podwórko nie jest częścią budynku mieszkalnego a odrębnym od niego obiektem. W powołanym wyżej art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca wyraźnie wskazał, że odliczeniu od dochodu podlegają wyłącznie wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Tym samym wydatek na zakup i ułożenie kostki brukowej wraz z materiałami budowlanymi nie może być uznany za spełniający warunki do zastosowania omawianej ulgi. Fakt, iż brak chodnika przed i wokół domu może stanowić dotkliwą uciążliwość dla Pani nie może być przesłanką do skorzystania z odliczenia tegoż wydatku w ramach ulgi. W żadnym bowiem przypadku nie można stwierdzić, że położenie chodnika z kostki brukowej przed domem, to adaptacja budynku mieszkalnego do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Brak jest zatem podstaw do uznania, iż powyżej wymienione wydatki spełnią przesłankę określoną w art. 26 ust.7a pkt 1 ww. ustawy i mogą być odliczone od dochodu.

(Interpretacja indywidualna z 24 lutego 2015 r., sygn. IBPBII/1/415-937/14/MCZ - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach)

Red.

Wszystkie artykuły z tego działu »

WASZE KOMENTARZE (0)

Dodaj nowy komentarz

komentarz:
podpis:
 

Drodzy Użytkownicy podatki.biz. Choć czytamy uważnie Wasze komentarze, nie odpowiadamy na pytania w kwestiach szczegółowych. Zadając je, kierujecie je nie do nas, a do innych Użytkowników podatki.biz. Jeżeli chcecie wyjaśnić lub rozwiązać jakiś problem, zachęcamy do skorzystania z naszego forum dyskusyjnego - www.podatki.biz/forum

Zespół podatki.biz

Napisz komentarz...