Świadczenie urlopowe a koszty uzyskania przychodów

Interpelacja nr 32617 w sprawie możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów świadczenia urlopowego wypłacanego pracownikom przez pracodawców, zgodnie z przepisami ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, którzy zrezygnowali z tworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

Szanowny Panie Ministrze

W związku z niejednolitymi stanowiskami organów podatkowych oraz zmieniającą się linią orzeczniczą sądów administracyjnych, napływają do mnie pytania pracodawców, którzy zatrudniają ponad 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty i którzy zrezygnowali z prowadzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych w porozumieniu odpowiednio z organizacją związkową i przedstawicielami załogi, jednak wypłacają pracownikom świadczenia urlopowe, na podstawie regulaminów wynagradzania czy układów zbiorowych pracy w wysokości i na zasadach analogicznych do wymogów przewidzianych w ustawie z dnia 4 marca 1994 roku o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych ( dalej: u.z.f.ś.s.). Pytania dotyczą możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 w związku z art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych( dalej: u.p.d.o.p.) świadczenia urlopowego wypłacanego z powyżej wskazanymi zasadami. W odpowiedzi na interpelację proszę o odniesienie się do obowiązujących w tym zakresie uregulowań, między innymi przytoczonymi poniżej.

Do tej pory dominowała interpretacja, iż świadczenia urlopowe wypłacane przez pracodawców zatrudniających powyżej 20 pracowników, którzy nie tworzą zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, nie powinno być wliczane do kosztów uzyskania przychodów pracodawcy. Pomimo wypłaty świadczeń urlopowych na zasadach przewidzianych w u.z.f.ś.s. i uregulowanych czy to układzie zbiorowym pracy czy regulaminie wynagradzania, wypłacane świadczenia przez pracodawców pomimo nazwania ich urlopowymi, nie mogą być utożsamiane ze świadczeniem urlopowym, o którym mowa w u.z.f.ś.s.

W związku z powyższym zasadne wydają się wątpliwości, że przyjmowane przez organy podatkowe stanowisko jest nieuzasadnione, ale i dyskryminujące. Dla przyjęcia wadliwości obecnie stosowanej interpretacji wskazuję analizę obecnie obowiązujących przepisów prawa.

Zgodnie z treścią art. 16 ust. 1 pkt 45 u.p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych natomiast kosztem uzyskania przychodów są jednak świadczenia urlopowe wypłacane zgodnie z przepisami o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Ustawodawca w przytoczonym przepisie nie rozróżnia świadczeń urlopowych wypłacanych z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych i z innego źródła.

Jednocześnie nie wskazuje by źródłem finansowania świadczeń urlopowych dla celów zaliczania ich do kosztów uzyskania przychodów mógł być tylko zakładowy fundusz świadczeń socjalnych. Ustawodawca stawia tylko warunek jaki obligatoryjnie winien zostać spełniony przez pracodawcę, a mianowicie świadczenia urlopowe powinny być wypłacane zgodnie z przepisami u.z.f.ś.s. Z uwagi na przyjętą interpretację przepisu, wydaje się, iż za koszt uzyskania przychodów należy uznać świadczenie urlopowe wypłacane zgodnie z przepisami z u.z.f.ś.s., których źródłem finansowania nie jest tylko zakładowy fundusz świadczeń socjalnych. Niewątpliwym jest, iż świadczenie urlopowe wypłacane pracownikom może być uwzględnione w kosztach działalności pracodawcy w dacie ich wypłaty.

Na poparcie wskazanego powyżej stanowiska interpretacyjnego wskazuję również treść uzasadnienia wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 marca 2014 roku o sygn. akt II FSK 1049/12, gdzie wskazano, że:
„W ocenie Sądu przepis art. 16 ust. 1 pkt 45 nie rozróżnia świadczeń urlopowych wypłaconych z zakładowego fundu...