Strata pieniędzy nie zawsze jest podatkowym kosztem

Czynności logowania wykonywane przez Wnioskodawcę na konto bankowe związane z prowadzoną działalnością powinny podlegać bieżącej kontroli Wnioskodawcy pod względem bezpieczeństwa logowania. Umożliwiłoby to wykrycie próby przejęcia danych. Wnioskodawca, podejmując normalne procedury kontrolne, mógł nie dopuścić do powstania tej straty. Zatem, Wnioskodawca nie może zaliczyć poniesionej straty środków pieniężnych powstałej w związku z kradzieżą z konta firmowego do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności - wyjaśnił Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 marca 2019 r. (data wpływu 23 kwietnia 2019 r.), uzupełnionym w dniu 29 kwietnia 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów straty środków pieniężnych powstałej w związku z kradzieżą z konta firmowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 kwietnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów straty środków pieniężnych powstałej w związku z kradzieżą z konta firmowego.

Wniosek uzupełniono w dniu 29 kwietnia 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu xx xxxx 2018 r. z konta bankowego banku doszło do wyprowadzenia kwoty 48.800 zł, która to kwota została wysłana na konto zewnętrzne założone na obywatela litewskiego. Następnie środki wypłacono.

Prokuratura nie wykryła sprawcy i w związku z tym umorzyła postępowanie na podstawie postanowienia.

Obecnie Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą związaną z usługami medycznymi na podstawie umowy z NFZ, a ww. środki były środkami wynikającymi z wystawienia faktury za usługi zgodnie z umową. Bank potwierdził dochowanie wszystkich procedur bezpieczeństwa (z tego względu odmówił zwrotu równowartości skradzionej kwoty). Wnioskodawca nadmienia, że komputer z którego dokonywał płatności internetowych, przeglądania poczty, miał oprogramowanie antywirusowe, które powinno zapobiec instalacji złośliwego oprogramowania typu „trojan”. Wyżej wymienione oprogramowanie spowodowało przejęcie loginu i hasła oraz prawdopodobnie kodu SMS – tak stwierdziła prokuratura.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego poniesione przez Wnioskodawcę straty środków pieniężnych powstałe w związku z kradzieżą z konta firmowego, można zaliczyć do straty nadzwyczajnej, o której mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i zaliczyć ją do kosztów uzyskania przychodów?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu.

Zgodnie z praktyką organów podatkowych, kosztem uzyskania przychodów jest każdy wydatek który spełnia łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku został pokryty przez podatnika z zasobów majątkowych podatnika,
• jest rzeczywisty, tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika,
• poniesione zostaną w celu uzyskania przychodu, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodu,
• został właściwie udokumentowany,
• nie został włączony z katalogu wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów.

W świetle powyższego o kwalifikacji podatkowej danego wydatku jako koszt uzyskania przychodu decyduje przede wszystkim istnienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym kosztem a uzyskanym przychodem lub realną szansą uzyskania przychodu. W związku z powyższym, Wnioskodawca uważa, że utrata środków pieniężnych poprzez kradzież z konta bankowego powinien zaliczyć do kosztów uzyskania tym bardziej, że powstała w sposób niezawiniony przez podatnika.

Wnioskodawca uważa, że zrobił wszystko aby należycie zabezpieczyć dane przed dostępem osób trzecich (miał NIK nadany przez Bank, hasto do banku oraz powrotny numer przychodzący na SMS, a komputer był zabezpieczony programem antywirusowym).

Pytanie oraz własne stanowisko wynika z wniosku i jego uzupełnienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej, kosztem uzyskania przychodów będzie taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 cyt. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychod&oac...