Sprzedaż firmowego budynku w budowie a źródło przychodu w PIT

Z uzasadnienia: Kwoty uzyskane ze sprzedaży budynku stanowiącego część składową nieruchomości, który to budynek co prawda był wykorzystywany w działalności gospodarczej podatnika i jednocześnie nie stanowił w sensie obiektywnym środka trwałego, ponieważ nie był w całości kompletny i zdatny do użytku, a tym samym w ogóle nie podlegał obowiązkowi wpisu do ewidencji środków trwałych, nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy o PIT.

SENTENCJA

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Madej, Sędzia NSA Przemysław Dumana, del. Sędzia SO Paweł Kornacki (spr.), Protokolant Paulina Nowak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 lipca 2014 r. sprawy ze skargi W. D. na interpretację Ministra Finansów z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych:

1) uchyla zaskarżoną interpretację;
2) zasądza od Ministra Finansów na rzecz strony skarżącej kwotę 457 (czterysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

UZASADNIENIE

1. W dniu 29 maja 2012 r. do Izby Skarbowej w K. wpłynął wniosek pełnomocnika W. D. (obecnie skarżącego) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości gruntowej wraz z rozpoczętą na niej budową budynku usługowo - mieszkalnego. Jako przepisy prawa będące przedmiotem interpretacji wskazano: art. 14 ust. 2 pkt 1 w związku z art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm. -dalej: u.p.d.o.f.).

2. We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W grudniu 1998 r. wnioskodawca wraz z żoną nabył do majątku prywatnego nieruchomość wraz z rozpoczętą budową budynku usługowo-mieszkalnego. W listopadzie 1999 r. małżonkowie zakupili niezabudowaną działkę wydzieloną na powiększenie tej nieruchomości. Nabycia te miały charakter incydentalny i nie były związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Handel nieruchomościami nie był przedmiotem działalności wnioskodawcy.

Po zakupie nieruchomości podjęto decyzję o kontynuacji budowy budynku z zachowaniem jego charakteru usługowo-mieszkalnego. Rozbudowę części usługowej wnioskodawca zaliczył do inwestycji w ramach prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej. Wartość kosztów, które miały zostać zaliczone do wartości początkowej tworzonego środka trwałego ustalono proporcją określającą udział powierzchni przypadającej na część usługową w powierzchni całkowitej budynku. Pierwszy etap prac zakończono w 2003 r. i w grudniu 2003 r. małżonkowie uzyskali od Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego pozwolenie na częściowe użytkowanie budynku.

Budynek z uwagi na jego niekompletność nie mógł być wprowadzony do ewidencji środków trwałych.

Do czasu sprzedaży budowa części niemieszkalnej budynku nie została zakończona. Od grudnia 2003 r. do czerwca 2007 r. niemieszkalna część budynku była przedmiotem najmu, rozliczanego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, prowadzonej przez wnioskodawcę. W październiku 2008 r. wnioskodawca zakończył prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej.

W grudniu 2009 r. nieruchomość została sprzedana, a przychód z tej sprzedaży wnioskodawca zaliczył do przychodów z działalności gospodarczej w części przeznaczonej dla celów prowadzonej działalności (około 80%) i dokonał opodatkowania tej sprzedaży w zeznaniu rocznym złożonym za ten okres rozliczeniowy.

3. W związku z powyższym zadano pytanie: czy przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 w związku z art. 10 ust. 2 pkt 3 u.p.d.o.f. interpretować należy w ten sposób, że obowiązek zaliczenia do przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej, dotyczy wyłącznie sprzedaży składników majątku będących środkami trwałymi, które zostały ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych?

Wnioskodawca przedstawił następujące stanowisko:

Przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 w związku z art. 10 ust. 2 pkt 3 u.p.d.o.f. należy interpretować w ten sposób, że obowiązek zaliczenia do przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej dotyczy wyłącznie sprzedaży składników majątku będących środkami trwałymi, które podatnik wpisał do ewidencji środków trwałych i nie ma zastosowania w przypadku sprzedaży nieruchomości niebędących składnikiem przedsiębiorstwa podatnika, niewpisanych do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Sam fakt wykorzystywania nieruchomości w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie kwalifikuje jej do składników przedsiębiorstwa

W uzasadnieniu tego stanowiska podał, że stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.f. przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących środkami trwałymi, ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Dokonując literalnej wykładni tego przepisu należy wskazać na użycie w jego treści partykuły "również", co powoduje, że chociaż przychód w nim wymieniony jest przychodem z działalności gospodarczej, to jednak jest to przychód innego rodzaju niż ujęty w art. 14 ust. 1 u.p.d.o.f. W przepisie tym ustawodawca wskazał konkretne składniki majątkowe, których sprzedaż należy uznać za przychód z działalności gospodarczej. Przepis ten wskazuje również, że przedmiotem zbycia, które powoduje powstanie przychodu z działalności gospodarczej mają być środki trwałe ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Na poparcie zaprezentowanego stanowiska wnioskodawca powołał się na wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego.

4. W indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia [...] [...] Dyrektor Izby Skarbowej w K., działając w imieniu Ministra Finansów, na podstawie 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm. - dalej: o.p.) uznał stanowisko wnioskodawcy za nieprawidłowe.

W uzasadnieniu zaprezentował pogląd, że z regulacji art. 14 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f., art. 14 ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.f. i art. 14 ust. 2c u.p.d.o.f. wynika, iż w przypadku wykorzystywania w prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej składników majątku stanowiących środki trwałe, w tym budynku użytkowego oraz związanego z nim gruntu, przychód z ich zbycia jako przychód ze sprzedaży środka trwałego, stanowi przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Wyjątek stanowią - będące środkami trwałymi - budynki mieszkalne oraz związany z nimi grunt, co w sprawie będącej przedmiotem wniosku nie ma zastosowania, gdyż jak wskazano we wniosku, 80% powierzchni użytkowej przedmiotowego budynku było wykorzystywane na cele niemieszkalne. Przychód ze sprzedaży budynków mieszkalnych zawsze stanowi przychód ze źródła wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f., jeśli spełnia inne jeszcze wymienione tam przesłanki.

Zatem, z istoty rozwiązań zawartych we wskazanych przepisach wynika, że przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej, nie wprowadzonych do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych) stanowią przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 1 u.p.d.o.f. Przepis ten nie wymienia bowiem wszystkich przychodów z działalności o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f., a zawarte w art. 14 ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.f. wyszczególnienie przychodów zaliczanych do przychodów z tejże działalności nie ma charakteru zamkniętego.

Poza tym, przy kwalifikacji przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości do źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza decydujące znaczenie ma przedmiotowe i funkcjonalne powiązanie danego rodzaju przychodu ze źródłem jego uzyskania, a bez znaczenia pozostaje w tej kwestii fakt nie wprowadzenia nieruchomości wykorzystywanej na potrzeby działalności gospodarczej do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Zgodnie z treścią art. 22a ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.f., art. 22d ust. 2 u.p.d.o.f., art. 22n u.p.d.o.f. oraz art. 22h ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.f. w przedstawionym stanie faktycznym nieruchomość gruntowa na której znajdował się wskazany we wniosku budynek, była w istocie środkiem trwałym w prowadzonej przez wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej. Przepisy prawa podatkowego nie uzależniają faktu istnienia środka trwałego od faktu wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Dla zakwalifikowania danego składnika do środków trwałych niezbędne jest ustalenie jedynie ustawowych przesłanek, zawartych w ostatnio powołanych przepisach. Każdy składnik majątku, który te przesłanki spełnia stanowi już środek trwały i powinien być ujęty w ich ewidencji. Wpisanie składnika majątku spełniającego ustawowe kryteria do ewidencji środków trwałych jest obowiązkiem podatnika. Od jego woli zależy zaś tylko to, czy będzie dokonywał odpisów amortyzacyjnych od ujętych w ewidencji środków trwałych. Na poparcie tego stanowiska organ wskazał wyroki sądów administracyjnych.

Jednocześnie, w dalszej (końcowej) części uzasadnienia interpretacji organ odnosząc się do skutków podatkowych sprzedaży budynku przez podatnika podniósł, że pomimo tego, iż przedmiotowy budynek nie stanowił środka trwałego - bo nie mógł stanowić, z uwagi na to, że w 2003 r. był tylko częściowo oddany do użytku, a więc nie był w całości kompletny i zdatny do użytku - to był jednak składnikiem majątku związanym z prowadzoną działalnością gospodarczą, wykorzystywanym w tej działalności. Zatem przychód z jego sprzedaży jest przychodem z działalności gospodarczej na podstawie zasady ogólnej, wyrażonej w art. 14 ust. 1 u.p.d.o.f.

5. Po wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa organ interpretacyjny stwierdził brak podstaw do zmiany wydanej interpretacji.

6. W skardze na interpretację, zarzucono naruszenie:

a) przepisów postępowania, to jest art. 14c § 1 i 2 o.p. poprzez wydanie interpretacji indywidualnej bez stosownego uzasadnienia;

b) przepisów prawa materialnego, poprzez błędną wykładnię art. 14 ust. 2 pkt 1 w związku z art. 10 ust. 2 pkt 3 u.p.d.o.f. z uwagi na uznanie, że do przychodów związanych z działalnością gospodarczą w rozumieniu ww. przepisów należy zaliczyć również sprzedaż składników majątku wykorzystywanych na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, które nie zostały ujęte w ewidencji środków trwałych.

Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonej interpretacji oraz zasądzenie kosztów postępowania na rzecz strony skarżącej "według norm przepisanych".

W uzasadnieniu skargi zasadniczo powtórzono argumentację przedstawioną na uzasadnienie stanowiska we wniosku o wydanie interpretacji.

Dodano, że skarżący nie wpisując przedmiotowego gruntu do ewidencji środków trwałych kierował się przesłankami z art. 22a ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f. uznając, że do czasu zakończenia budowy budynku mieszkalno-pensjonatowego, grunt sam w sobie nie wyczerpuje kryterium kompletności i zdatności do użytku. W rodzaju działalności prowadzonej przez skarżącego nabyty grunt nie mógł być wykorzystywany przed zakończeniem budowy budynku.

Ponadto skarżący podkreślił, że jeszcze bardziej niezrozumiałym jest uznanie za przychód z działalności gospodarczej sprzedaży częściowo oddanego do użytkowania budynku usługowo-mieszkalnego. Organ uznał, że sprzedaż nie spełnia kryteriów z art. 14 ust. 2 pkt 1 lit.a u.p.d.o.f., równocześnie wskazując, że zastosowanie w tym przypadku znajduje ogólna regulacja art. 14 ust. 1 u.p.d.o.f. Skarżący podkreślił, że w tej części uzasadnienie interpretacji jest tak lakoniczne, że trudno z nim polemizować. Ne spełnia ono wymogów z art. 14c § 1 i 2 o.p.

7. W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie. Podtrzymał prezentowane dotychczas argumenty. Dodał, że budynek użytkowany (w części) na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, stanowi w sensie cywilnoprawnym część składową gruntu, choć w świetle przepisów prawa podatkoweg...

DOSTĘP DO PEŁNEJ TREŚCI SERWISU WWW.PODATKI.BIZ JEST BEZPŁATNY
WYMAGANE JEST JEDNAK ZALOGOWANIE DO SERWISU.
UŻYTKOWNICY ZALOGOWANI MOGĄ RÓWNIEŻ DODAWAĆ KOMENTARZE.

Jeżeli jeszcze nie jesteś zarejestrowany, zapraszamy do wypełnienia krótkiego formularza rejestracyjnego.

REJESTRACJA

dla nowych użytkowników

LOGOWANIE

dla użytkowników podatki.biz

Zapomniałem hasła | Problemy z logowaniem

DLACZEGO WARTO SIĘ ZAREJESTROWAĆ DO SERWISU PODATKI.BIZ?

Otrzymujesz całkowicie bezpłatny stały dostęp do wielu informacji, między innymi do:

  • ujednolicanych na bieżąco aktów prawnych (podatki, ubezpieczenia społeczne i działalność gospodarcza)
  • narzędzi: powiadamiania o nowych przepisach, zmianach w przepisach i terminach
  • kalkulatorów i baz danych
  • działów tematycznych zawierających pogłębione informacje na interesujące Cię tematy; omówienia, odpowiedzi na najczęściej pojawiające się pytania
  • strony osobistej, na której znajdziesz aktualne informacje przeznaczone dla osoby o Twoim profilu zawodowym. Dodatkowo będziesz mógł edytować własną listę zakładek w celu szybszego docierania do szczegółowej informacji
  • newslettera informującego regularnie o wydarzeniach związanych z podatkami i działalnością gospodarczą

Czas rejestracji - ok. 1 min

Uwaga

Podczas rejestracji nie zbieramy żadnych szczegółowych danych personalnych i teleadresowych. W każdej chwili możecie usunąć trwale i bezpowrotnie dane dotyczące Waszego konta. Przed rejestracją prosimy o zapoznanie się z regulaminem »