Skutki podatkowe otrzymania dotacji na podjęcie własnej działalności gospodarczej

Pytanie podatnika: Czy otrzymana z urzędu pracy dotacja współfinansowana ze środków Unii Europejskiej na rozpoczęcie działalności gospodarczej, nieprzeznaczona na nabycie środków trwałych, stanowi przychód zwolniony od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 137 tej ustawy? Czy poniesione wydatki sfinansowane z ww. dotacji stanowią koszty nawet jeśli dane zakupy zostały sfinansowane dotacją? Czy zakupione materiały, wyposażenie oraz pozostałe koszty zostały prawidłowo zakwalifikowane i wprowadzone w PKPiR?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 27 października 2014 r. (data wpływu 29 października 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania dotacji na podjęcie własnej działalności gospodarczej

• w zakresie określenia źródła przychodów - jest nieprawidłowe,
• w pozostałym zakresie - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania dotacji na podjęcie własnej działalności gospodarczej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Zgodnie z umową o przyznanie jednorazowo środków na podjęcie działalności gospodarczej z dnia 15 lipca 2014 r. w ramach projektu „P." współfinansowanego ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego realizowanego przez Urząd Pracy dnia 25 lipca 2014 r. Wnioskodawca otrzymał dotację o wartości 20.000 zł brutto, która wpłynęła na jego osobiste konto. W zaświadczeniu o pomocy de minimis określono, iż pomoc ta przyznana została na podstawie art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2013 poz. 674 z późn. zm.) oraz rozporządzenia MP i PS z dnia 23 kwietnia 2012 r. w sprawie dokonywania refundacji kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego oraz przyznawania bezrobotnemu środków na podjęcie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2012 r. poz. 457 z późn. zm.). Pomoc udzielana zgodnie z zawartą umową stanowi pomoc de minimis z Rozporządzenia Komisji UE nr 1407/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis.

Działalność sklasyfikowaną pod symbolem PKD 45.20.Z, 45.40.Z, 96.01.Z (autodetailing, pranie i czyszczenie dywanów i tapicerek) Wnioskodawca rozpoczął dnia 4 sierpnia 2014 r., a zakupy dokonane ze środków otrzymanych z Urzędu Pracy zostały udokumentowane fakturami VAT. Wnioskodawca zarejestrował się jako podatnik VAT czynny, rozliczający się na zasadach ogólnych wg skali podatkowej, prowadzi KPiR.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy otrzymana z urzędu pracy dotacja współfinansowana ze środków Unii Europejskiej na rozpoczęcie działalności gospodarczej, nieprzeznaczona na nabycie środków trwałych, stanowi przychód zwolniony od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 137 tej ustawy?
2. Czy poniesione wydatki sfinansowane z ww. dotacji stanowią koszty uzyskania przychodów nawet jeśli dane zakupy zostały sfinansowane dotacją?
3. Czy zakupione materiały, wyposażenie oraz pozostałe koszty zostały prawidłowo zakwalifikowane i wprowadzone w KPiR?

Zdaniem Wnioskodawcy, jako bezrobotny otrzymał dotację na rozpoczęcie działalności gospodarczej, uzyskał z tego tytułu przychód podatkowy (pieniądze z dotacji wpłynęły na Jego konto przed rozpoczęciem działalności gospodarczej). Nie jest to przychód z działalności gospodarczej, ale przychód z innych źródeł.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), wolne od podatku dochodowego są jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tj.: Starosta z Funduszu Pracy może przyznać bezrobotnemu środki na podjęcie działalności gospodarczej, w tym na pokrycie kosztów pomocy prawnej, konsultacji i doradztwa związane z podjęciem tej działalności, w wysokości określonej w umowie, nie wyższej jednak niż 6-krotnej wysokości przeciętnego wynagrodzenia). Dotację tę Wnioskodawca otrzymał, jak wskazano w zaświadczeniu de minimis właśnie na podstawie tego artykułu. W myśl art. 103 ust. 1 ww. ustawy, Fundusz Pracy jest państwowym funduszem celowym. Stosownie natomiast do art. 106 ust. 1 tej ustawy, przychodami Funduszu Pracy są m.in. środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej na współfinansowanie projektów finansowanych z Funduszu Pracy.

W związku z powyższym przychodu z tytułu otrzymania dofinansowania Wnioskodawca nie ujął w podatkowej KPiR, ani w zeznaniu rocznym. Wydatki związane z otrzymaną dotacją stanowią koszty uzyskania przychodów z działalności gospodarczej. Ograniczenie w tym zakresie dotyczy tylko wydatków na zakup środków trwałych i WNiP.

W myśl art. 22 ust. 1 ww. ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem wydatek mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.

Analiza treści zarówno art. 22 ust. 1 jak i art. 23 ww. ustawy wskazuje, że co do zasady, nie ma przeszkód, aby podatnik zaliczył do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na zakup wyposażenia, materiałów oraz pozostałe drobne wydatki sfinansowane ze środków przyznanych osobie bezrobotnej z Powiatowego Urzędu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej, mimo iż przyznane środki korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten nie został bowiem wymieniony w art. 23 ust. 1 pkt 56 ww. ustawy, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137 - nie ma tu wymienionego art. 21 ust. 1 pkt 121.

Zauważyć przy tym należy, iż zgodnie z § 3 pkt 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2014 r., poz. 1037), przez wyposażenie rozumieć należy rzeczowe składniki majątku, związane z wykonywaną działalnością, niezaliczone zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym, do środków trwałych. Przy czym, dokonując kwalifikacji podatkowej w ww. zakresie, pod uwagę bierze się wartość jednostkową pojedynczej sztuki kompletnego i zdatnego do używania nabytego składnika majątku. Zgodnie z § 4 ust. 1 pkt 2 ww. rozporządzenia, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, o których mowa w § 2 ust. 1, obowiązane do prowadzenia księgi, prowadzą ewidencję wyposażenia. Zgodnie z § 4 ust. 2 ww. rozporządzenia, ewidencją wyposażenia obejmuje się wyposażenie, którego wartość początkowa, w rozumieniu odrębnych przepisów, przekracza 1.500 zł.

Zgodnie z art. 24 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14 a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa. Na mocy art. 24a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm) podatnicy prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą, obowiązani do prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, winni dokonywać w nich zapisów zgodnie z odrębnymi przepisami. W takim przypadku ma zastosowanie rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2014 r. poz. 1037).