Składki ZUS: Ubezpieczenie komunikacyjne dla pracownika

Jeżeli świadczenie uzyskiwane przez pracownika w ramach stosunku pracy stanowi przychód w rozumieniu przepisów ustawy o PIT, a pracownicy będą ponosić częściową odpłatność i stosowny zapis o takim uprawnieniu znajdzie się w przepisach wewnątrzzakładowych, wówczas wyłączeniu podlegać będzie wartość różnicy pomiędzy ceną nabycia świadczenia, a ponoszoną przez pracownika odpłatnością. Powyższe oznacza, że świadczenia w postaci ubezpieczenia komunikacyjnego dla kierowców może podlegać nieuwzględnieniu w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe pracowników, zatem przedsiębiorca nie będzie zobowiązany do opłacenia składek na ww. ubezpieczenia.

We wniosku o interpretację przedsiębiorca wskazał, że w firmie funkcjonuje program pozapłacowy - ubezpieczenie komunikacyjne dla kierowców, do którego mogą, ale nie muszą przystępować pracownicy (ubezpieczenie skierowane do wybranej grupy pracowników - kierowców). Ubezpieczenie  finansowane jest częściowo ze środków obrotowych firmy, a częściowo przez pracownika. Zasady korzystania z ww. benefitu i współfinansowania składki są opisane w regulaminie wynagradzania.

Kwota świadczenia nie stanowi bezpośrednio przychodu ze stosunku pracy. Jest to przychód dla pracownika, ale pochodzący z innego źródła, jakim jest benefit pracowniczy w postaci ubezpieczenia komunikacyjnego dla kierowcy.

Przedsiębiorca zadał pytanie, czy w związku z partycypacją pracownika, pracodawca zwolniony jest z opłacania składek na ubezpieczenie społeczne od kwoty, którą pokrywa. W jego opinii, w związku z partycypacją w kosztach, jak najbardziej może być zwolniony z opłacania składek ZUS (mając odpowiednie zapisy w regulaminie).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych zgodził się z przedsiębiorcą. W wydanej interpretacji ZUS stwierdził:

Zagadnienia dotyczące ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne oraz zasady opłacania tych składek regulują przepisy ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych.

Jednocześnie, zgodnie z art. 81 ust. 1 ustawy z 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne pracowników stosuje się przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.

Stosownie do treści art. 18 ust. 1 i 2, art. 20 ust. 1 w związku z art. 4 pkt 9 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz § 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne (emerytalne, rentowe, wypadkowe, chorobowe) stanowi przychód w rozumieniu przepisów ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, z wyłączeniem:

1. przychodów wymienionych w § 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe,
2. wynagrodzeń za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków z ubezpieczeń społecznych.

Za przychody ze stosunku pracy uważa się: wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Katalog przychodów niestanowiących podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe został zawarty w § 2 ust. 1 ww. rozporządzenia. Zgodnie z pkt 26 powołanego przepisu, podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe nie stanowią korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług oraz korzystaniu z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji.

Powyższe oznacza, że jeżeli świadczenie uzyskiwane przez pracownika w ramach stosunku pracy stanowi przychód w rozumieniu przepisów ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, a pracownicy będą ponosić częściową odpłatność i stosowny zapis o takim uprawnieniu znajdzie się w przepisach wewnątrzzakładowych należących do katalogu źródeł prawa pracy, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z 26 czerwca 1974 r. Kodeksu pracy, wówczas wyłączeniu podlegać będzie wartość różnicy pomiędzy ceną nabycia ww. świadczenia, a ponoszoną przez pracownika odpłatnością. Świadczenia w postaci ubezpieczenia komunikacyjnego dla kierowców może więc podlegać nieuwzględnieniu w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe pracowników na podstawie § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej, zatem przedsiębiorca nie będzie zobowiązany do opłacenia składek na ww. ubezpieczenia.

(Interpretacja indywidualna z 25 listopada 2022 r., sygn. WPI/200000/43/1218/2022 (decyzja nr 1218/2022) - Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie)

Redakcja podatki.biz

(Car photo created by standret - www.freepik.com)