Samochód służbowy do celów prywatnych w dni wolne od pracy

Pytanie: Przedstawicielom handlowym przekazywane są samochody służbowe w celu realizowania zadań sprzedażowych spółki. Samochody służbowe udostępniane są przedstawicielom także do ich celów prywatnych rozumianych jako jazdy w dni wolne od pracy (weekendy, urlopy, dni ustawowo wolne od pracy). Czy działaniem prawidłowym jest naliczanie przychodu przedstawicielom z tytułu nieodpłatnego świadczenia uzyskanego w związku z korzystaniem z samochodu służbowego w celach prywatnych w dni wolne od pracy?

W dni robocze tj. od poniedziałku do piątku wszystkie jazdy odbywane przez przedstawicieli realizowane są tylko i wyłącznie w celach służbowych. Jako cel służbowy spółka rozumie również przejazdy przedstawicieli samochodem służbowym na trasie pomiędzy wyznaczonym miejscem zamieszkania lub w jego pobliżu (parkowania), a miejscem wykonywania pracy.

Odpowiedź:

Przedstawiając własne stanowisko spółka wyjaśniła, że fundamentalną zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 cyt. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Ustawy podatkowe nie zawierają definicji legalnej nieodpłatnego świadczenia. Wśród sądów administ...