Rygor natychmiastowej wykonalności nieostatecznej decyzji

Tezy: Wykazanie w postanowieniu o nadaniu decyzji nieostatecznej rygoru natychmiastowej wykonalności, że w przeszłości podatnik wielokrotnie nieterminowo regulował należności publicznoprawne, może zostać uznane za spełnienie przesłanki z art. 239b § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), tj. uprawdopodobnienie przez organ podatkowy, że zobowiązanie wynikające z decyzji nie zostanie wykonane.

SENTENCJA
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Artur Mudrecki, Sędzia NSA Danuta Oleś (spr.), Sędzia del. WSA Dagmara Dominik - Ogińska, Protokolant Marek Wojtasiewicz, po rozpoznaniu w dniu 12 czerwca 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej "A." [...] sp. j. w Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 4 grudnia 2013 r. sygn. akt I SA/Łd 743/13 w sprawie ze skargi "A." [...] sp. j. w Z. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 17 kwietnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji nieostatecznej w części dotyczącej rozliczenia w podatku od towarów i usług za marzec, czerwiec oraz od sierpnia do listopada 2007 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od "A." [...] sp. j. w Z. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w L. kwotę 180 (słownie: sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

UZASADNIENIE
Zaskarżonym wyrokiem z 4 grudnia 2013 r., sygn. akt I SA/Łd 743/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę A. S. i S. sp. j. w Z. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w L. z 17 kwietnia 2013 r. w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji nieostatecznej.

W wyniku kontroli skarbowej przeprowadzonej w A. S. i S. sp. j. w Z. (dalej "spółka") stwierdzono, iż faktury dokumentujące nabycie oleju napędowego od S. P. (firma S. z L.) nie odzwierciedlały rzeczywistych transakcji. Wobec powyższego organ kontroli skarbowej w decyzji z 30 grudnia 2010 r., wydanej w zakresie podatku od towarów i usług za marzec, czerwiec oraz od sierpnia do grudnia 2007 r., uznał, że spółka niesłusznie obniżyła kwoty podatku należnego o VAT naliczony wynikający z zakwestionowanych faktur.

Decyzja Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w L. została 6 października 2011 r. uchylona przez Dyrektora Izby Skarbowej w L. Po ponownym rozpoznaniu sprawy Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w L. decyzją z 19 października 2012 r. dokonał weryfikacji rozliczenia w VAT za marzec, czerwiec oraz od sierpnia do grudnia 2007 r. Również od tej decyzji strona wniosła odwołanie.

Postanowieniem z 22 listopada 2012 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w Z. nadał rygor natychmiastowej wykonalności decyzji z 19 października 2012 r. Organ powołał się na okoliczność wymienioną w art. 239b § 1 pkt 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm., dalej "Ordynacja podatkowa") oraz wskazał na spełnienie warunku określonego w art. 239b § 2 tej ustawy.

W zażaleniu na to postanowienie pełnomocnik spółki zarzucił naruszenie art. 120, art. 180 § 1, art. 187 § 1, art. 191, art. 239b § 2 i art. 210 § 4 w związku z art. 219 oraz art. 239b § 1 i 2 Ordynacji podatkowej.

Dyrektor Izby Skarbowej utrzymując w mocy rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji wskazał, że decyzji nieostatecznej może zostać nadany rygor natychmiastowej wykonalności, gdy zachodzi jedna z przesłanek określonych w art. 239b § 1 pkt 1-4 Ordynacji podatkowej oraz gdy zaistnienie jednej z tych przesłanek daje prawdopodobieństwo (uprawdopodabnia), że zobowiązanie wynikające z decyzji nie zostanie wykonane.

Organ odwoławczy wskazał, że w dacie podjęcia rozstrzygnięcia o nadaniu rygoru natychmiastowej wykonalności, okres do momentu upływu terminu przedawnienia zobowiązań w podatku od towarów i usług za marzec, czerwiec i od sierpnia do listopada 2007 r., był krótszy niż 3 miesiące. Zatem, zdaniem organu, wystąpiła okoliczność, o której stanowi art. 239b § 1 pkt 4 Ordynacji podatkowej uprawniająca do nadania rygoru natychmiastowej wykonalności.

W kwestii uprawdopodobnienia obawy niewykonania decyzji Dyrektor Izby Skarbowej podniósł, że w przeszłości spółka nieterminowo regulowała zobowiązania podatkowe. Z opóźnieniem wpłacała zobowiązania w VAT za: lipiec 2004 r., grudzień 2005 r., luty 2006 r., maj 2008 r., maj 2009 r., czerwiec 2009 r., wrzesień 2009 r., lipiec 2010 r. Również ciążące na spółce, jako płatniku, zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych regulowane były po upływie ustawowego terminu. Powyższe dotyczyło należności za poszczególne miesiące 2004 r., 2005 r., 2006 r., 2007 r., 2008 r., 2009 r., 2010 r. i 2011 r.

W skardze wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi spółka zarzuciła naruszenie: art. 122, art. 180 § 1, art. 187 § 1, 191 art. 239b § 2 i art. 210 § 4 w zw. z art. 219 Ordynacji podatkowej poprzez:
- niepodjęcie wszelkich niezbędnych działań w celu ustalenia stanu finansowego spółki, wskutek nie ustalenia wartości majątku spółki, w szczególności wartości nieruchomości oraz majątku ruchomego w tym taboru transportowego;
- niezebranie i nierozpatrzenie całości materiału dowodowego, a tym samym wadliwą ocenę sytuacji finansowej spółki opartą na niezupełnym i wybiórczo zgromadzonym materiale dowodowym, nie uwzględniającym składników majątku spółki;
- niewskazanie w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji przyczyn nieustalenia wartości składników majątku spółki oraz przyczyn niewzięcia pod uwagę przy rozstrzygnięciu sprawy wartości miesięcznych wpłat dokonywanych przez spółkę z tytułu VAT należnego oraz terminowości tych wpłat, co także daje obraz kondycji finansowej spółki.

Zarzucono także naruszenie art. 239b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowe poprzez wadliwą ich wykładnię i wadliwe zastosowanie i przyjęcie, że uprawdopodobnienie danej okoliczności oznacza zupełną dowolność organów bez ustalenia stanu faktycznego odnośnie do położenia finansowego podatnika, podczas gdy to stan finansowy podatnika ma uzasadniać przypuszczenie, że ewentualne przyszłe zobowiązanie nie zostanie wykonane.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi uznał skargę za niezasadną.

W uzasadnieniu orzeczenia Sąd pierwszej instancji wskazał, że spór w sprawie dotyczy spełnienia przesłanki, o której mowa w art. 239b § 2 Ordynacji podatkowej – uprawdopodobnienia, że zobowiązanie wynikające z decyzji nie zostanie wykonane. Sąd zgodził się z argumentacją organu podatkowego, że wielokrotni...