Rower w firmie. Czy może być kosztem?

Przedsiębiorca świadczący usługi w zakresie doradztwa podatkowego oraz usług rachunkowo-księgowych zamierza kupić rower, którym będzie dojeżdżał do biura, urzędów oraz na spotkania z kontrahentami, niemniej może się zdarzyć, że skorzysta z roweru również w celach prywatnych. Wartość roweru będzie oscylować w granicach od 3 tys. zł, do około 12 tys. zł netto. Czy przedsiębiorca ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatku na zakup roweru?

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z przepisu art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Aby zatem dany składnik majątku był uznany za środek trwały musi:

• stanowić własność lub współwłasność podatnika,
• zostać nabyty lub wytworzony we własnym zakresie przez podatnika,
• być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,
• jego przewidywany okres używania musi być dłuższy niż rok,
• być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością albo oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Składniki majątku wykorzystywane są przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia, ustawodawca przyjął zasadę, że wydatki te zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę ich zużycia.

Podatnicy mogą - stosownie do treści art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - uznać za koszty uzyskania przychodów jedynie odpisy amortyzacyjne dokonane zgodnie z przepisami art. 22a-22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 10 000 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Jak stanowi art. 22f ust. 3 wyżej cytowanej ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 22h-22m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 10 000 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 10 000 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22h-22m albo jednorazowo - w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

W przypadku zakupu składników majątku, których wartość nie przekracza 10 000 zł, podatnik ma do wyboru trzy rozwiązania:

1. może nie zaliczać danego składnika majątkowego do środków trwałych, natomiast wydatki związane z nabyciem tego środka trwałego zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, na podstawie cytowanego wyżej art. 22d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;
2. może zaliczyć dany składnik majątku do środków trwałych, a następnie jednorazowo go zamortyzować. Następuje to przez dokonanie jednorazowego odpisu amortyzacyjnego w wysokości odpowiadającej wydatkom na nabycie danego składnika majątku - w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego albo w miesiącu następnym;
3. może amortyzować dany składnik majątkowy na analogicznych zasadach jak wszystkie inne środki trwałe.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż grunty lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup zużywających się stopniowo rzeczowych składników majątku przedsiębiorstwa, niezaliczanych zgodnie z odrębnymi przepisami do środków trwałych - w przypadku stwierdzenia, że składniki te nie są wykorzystywane dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, lecz służą celom osobistym podatnika, pracowników lub innych osób albo bez uzasadnienia znajdują się poza siedzibą przedsiębiorstwa.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że jeżeli podstawowym celem i sposobem korzystania z roweru jest wykorzystywanie w działalności i będzie spełniał on kryteria wymienione w art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a jego wartość będzie wyższa niż 10 000 zł, to przedsiębiorca będzie zobowiązany ująć przedmiotowy rower w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawych jako środek trwały. Wydatek na zakup tego roweru nie będzie mógł być bezpośrednio zaliczony do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej. Do kosztów podatkowych przedsiębiorca będzie mógł zaliczyć odpisy amortyzacyjne w pełnej wysokości dokonywane od wartości początkowej ww. środka trwałego (roweru), na zasadach określonych w przepisach art. 22a-22n ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku gdy, wartość zakupionego roweru będzie poniżej 10 000 zł, wówczas wartość tego roweru można zaliczyć jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Końcowo należy wskazać, ewentualne korzystanie z roweru w innych celach (osobistych) może być wyłącznie incydentalne.

Interpretacja indywidualna z 7 października 2022 r., sygn. 0114-KDIP3-1.4011.779.2022.2.AC - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - pełna treść interpretacji

Redakcja podatki.biz

(Photo by Phillip Collier from freeimages.com)