Remonty a stawka VAT. Fiskus wie najlepiej?

Jak się okazuje, organy podatkowe dość niechętnie widzą opodatkowanie usług budowlanych stawką 8 proc. Chętniej objęłyby je stawką podstawową (23 proc.). Za nic mają nawet orzeczenia sądów. Uważają, że i tak to one wiedzą najlepiej.

Pisała o tym nie tak dawno „Rzeczpospolita”. Chodzi o tekst Fiskus niechętny 8-proc. stawce VAT od robót budowlanych. Gazeta opisywała wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie (sygn. akt III SA/Wa 3508/14), który uchylił jedną z interpretacji prawa podatkowego. Pisemne uzasadnienie wyroku nie zostało jeszcze opublikowane, wiadomo jednak, że chodziło o opodatkowanie podatkiem od towarów i usług montażu bramy garażowej w budynku mieszkalnym.

Warto tu przypomnieć, że zgodnie z art. 41 ust. 12 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz.U. z 2011 r., nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) stawkę podatku w wys. 8 proc. stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym – stosownie do art. 41 ust. 12a ustawy – rozumie się natomiast m.in. obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12.

Do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, w myśl art. 41 ust. 12b ustawy, nie zalicza się:

• budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
• lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

Organ podatkowy nie chciał zgodzić się, by montaż bramy garażowej w budynku mieszkalnym opodatkować obniżoną stawką podatku. Uważał, że należny będzie podatek ze stawką maksymalną. Zdaniem izby skarbowej montaż poszczególnych urządzeń nie jest ani budową, ani remontem, ani modernizacją.

Sąd nie zgodził się z argumentami organu podatkowego. Przypomniał również o uchwale NSA z 24 czerwca 2013 r., sygn. akt I FPS 2/13, o której organ podatkowy, jak się wydaje, nie chciał pamiętać. NSA już w 2013 roku zauważył, że (...) należy przyjąć, że czynności wymienione w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, w tym pojęcie modernizacji, zostały wprowadzone do tej ustawy w rozumieniu przyjętym w języku powszechnym. W takim znaczeniu modernizacja oznacza unowocześnienie, ulepszenie, udoskonalenie, podniesienie standardu obiektu budowlanego lub jego części.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, analizując kwestię stawki VAT na montaż bram garażowych, przypomniał izbie skarbowej o istnieniu tego wyroku.

Szkoda tylko, że musiał to robić. Czy organy podatkowe przy wydawaniu interpretacji tak często muszą iść w zaparte i upierać się przy swoim zdaniu, które potem zostanie obalone przez sądy? Zwłaszcza że w wielu sprawach oczywiste jest, że w sądzie i tak nie zdołają obronić swojego stanowiska. Za cały ten bałagan płacimy my wszyscy jako podatnicy. Po pierwsze, sami nie wiemy, jak postępować i jak rozliczać podatki. Po drugie, funkcjonowanie sądów też przecież kosztuje. Przykłady takich nieodpowiedzialnych działań organów podatkowych można pewnie mnożyć bez końca. Z pewnością każdy z Państwa może wskazać jakąś wątpliwą sytuację. Weźmy chociażby kwestię opodatkowania świadczeń pracowniczych. Trybunał Konstytucyjny wydał korzystny dla pracowników wyrok, ale w ilu późniejszych interpretacjach organy podatkowe udawały, że tego wyroku w ogóle nie było, i chciały opodatkowywać wszystko, co pracownik dostał od pracodawcy?

Może za merytoryczne błędy w intepretowaniu przepisów ktoś powinien zacząć odpowiadać finansowo?

Krzysztof Koślicki
redaktor naczelny
www.podatki.biz