Przemieszczanie towaru a VAT. Kiedy WNT, a kiedy eksport?

Teza: Przemieszczenie – z pominięciem terytorium Polski – towaru nabytego w jednym kraju unijnym przez krajowego podatnika, posługującego się krajowym numerem VAT-UE, do firmy spedycyjnej zlokalizowanej na terytorium innego kraju unijnego, w celu jego przetransportowania poza obszar Unii Europejskiej, jako miejsce przeznaczenia: nie spełnia przesłanek wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, w rozumieniu art. 20 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L 2006.347.1.) oraz art. 9 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., nr 177, poz. 1054, ze zm.) i uznania, że ma ono – na podstawie art. 25 ust. 1 i 2 u.p.t.u. – miejsce opodatkowania w Polsce; nie ma charakteru eksportu, w ujęciu art. 2 pkt 8 u.p.t.u., gdyż brak przesłanki realizacji wysyłki lub transportu towaru z terytorium kraju (Polski) poza terytorium Unii Europejskiej.

SENTENCJA

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Bartosz Wojciechowski, Sędzia NSA Janusz Zubrzycki (spr.), Sędzia del. WSA Joanna Tarno, Protokolant Marek Wojtasiewicz, po rozpoznaniu w dniu 8 września 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. Sp. z o. o. w L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 20 listopada 2014 r. sygn. akt I SA/Rz 844/14 w sprawie ze skargi A. Sp. z o. o. w L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w R. z dnia 4 sierpnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za maj 2013 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok, 2) uchyla zaskarżoną decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w R. z dnia 4 sierpnia 2014 r. nr [...] oraz decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w L. z dnia 7 maja 2014 r. nr [...], 3) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w R. na rzecz A. Sp. z o. o. w L. kwotę 8.667 (słownie: osiem tysięcy sześćset sześćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

UZASADNIENIE

1. Wyrok Sądu pierwszej instancji i przedstawiony przez ten Sąd tok postępowania przed organami podatkowymi.

1.1. Wyrokiem z 20 listopada 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie, w sprawie o sygn. akt I SA/Rz 844/14, oddalił skargę A. sp. z o.o. z siedzibą w L. – nazywanej dalej "Spółką", na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w R. z 4 sierpnia 2014 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za maj 2013 r.

1.2. Stan sprawy Sąd pierwszej instancji przedstawił następująco.

W trakcie kontroli podatkowej organ ustalił, że Spółka nabyła telefony komórkowe od A. spol. s r.o. z siedzibą w Słowacji (faktura z 7 maja 2013 r.). Następnie 7 maja 2013 r. J. P., prowadzący działalność gospodarczą pod firmą PW B. J. P., na podstawie zlecenia transportowego, przewiózł telefony z magazynu słowackiego dostawcy do Wiednia. W Wiedniu pozostawił je austriackiemu spedytorowi, który dostarczył je nabywcom z Dubaju. Przewóz telefonów z Bratysławy do Wiednia został udokumentowany fakturą wystawioną 13 maja 2013 r. Z wyjaśnień Spółki wynikało, że telefony te nie zostały przewiezione do Polski.

Zdaniem Naczelnika Urzędu Skarbowego, stosownie do art. 9 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., nr 177, poz. 1054, ze zm.) – powoływanej dalej jako "u.p.t.u.", transakcja zawarta ze słowacką spółką stanowiła wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Ponieważ Spółka posiadała jedynie polski numer identyfikacji podatkowej i nie rozliczyła podatku od towarów i usług z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na terenie Austrii, Naczelnik Urzędu Skarbowego w L. wydał 7 maja 2014 r. decyzję podatkową zgodnie z art. 25 ust. 2 u.p.t.u. W konsekwencji, zdaniem organu, w świetle art. 88 ust. 6 u.p.t.u., Spółce nie przysługuje prawo obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem telefonów.

1.3. Po rozpoznaniu odwołania Spółki, wspomnianą na wstępie decyzją, Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji.

W motywach decyzji organ drugiej instancji w pełni podzielił stanowisko Naczelnika Urzędu Skarbowego. W jego ocenie, Naczelnik Urzędu Skarbowego zasadnie przyjął, że nabyty na Słowacji towar został przetransportowany przez Spółkę do Austrii (terytorium innego państwa członkowskiego) – a dopiero później został zbyty nabywcom spoza Unii Europejskiej. Równocześnie Spółka posiadała jedynie polski numer identyfikacji podatkowej, jak również nie rozliczyła podatku należnego na terenie Austrii. Tym samym, zgodnie z art. 25 ust. 2 u.p.t.u., należało przyjąć, że miejscem opodatkowania tej transakcji powinna być Polska. Równocześnie, z uwagi na wystąpienie przesłanek wymienionych w art. 88 ust. 6 u.p.t.u., Spółka utraciła prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem telefonów w sposób przewidziany w art. 86 ust. 1 u.p.t.u.

2. Skarga do Sądu pierwszej instancji.

2.1. W skardze na powyższą decyzję, skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, Spółka podniosła zarzut naruszenia:

• art. 122 oraz art. 187 § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, ze zm.) – powoływanej dalej jako "O.p.", poprzez ustalenie stanu faktycznego sprawy w sposób sprzeczny z zebranym materiałem dowodowym;
• art. 2 ust. 1 lit. b), art. 20 i art. 40 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L 2006.347.1.) – powoływanej dalej jako "Dyrektywa 2006/112/WE" oraz art. 5 ust. 1 pkt 4, art. 9 ust. 1 i art. 25 ust. 2 pkt 1 u.p.t.u.

W motywach skargi Spółka wyjaśniła, że Austria nie była miejscem dostawy, a jedynie punktem pośrednim w transporcie towaru poza Unię Europejską. Ponadto, jej zdaniem, organ niezasadnie potraktował jeden przewóz, jako dwa odrębne przewozy. Pierwszy miał zostać zrealizowany na potrzeby własne, drugi zaś na potrzeby nabywców towaru. Tymczasem w Wiedniu towar został przekazany przez jednego przewoźnika innemu przewoźnikowi w ramach tego samego przewozu, którego odbiorcą był kontrahent Spółki z Dubaju.

2.2. W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Skarbowej wniósł o jej oddalenie, utrzymując przy tym swoje dotychczasowe stanowisko.

3. Uzasadnienie rozstrzygnięcia Sądu pierwszej instancji.

3.1. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie oddalił skargę na podstawie art. 151 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.) – powoływanej dalej jako "P.p.s.a.".

3.2. Wskazując na art. 5 ust. 1 pkt 4 oraz art. 9 ust. 2 u.p.t.u., Sąd pierwszej instancji stwierdził, że warunkiem uznania transakcji za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów jest:

• nabycie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel;
• przemieszczenie towarów będących przedmiotem transakcji dostawy z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego;
• państwem członkowskim, z którego towar jest wysyłany lub transportowany, musi być państwo, na którego terytorium następuje rozpoczęcie wysyłki lub transportu tego towaru;
• towar jest transportowany przez dostawcę, nabywcę lub podmiot trzeci na rzecz dostawcy lub nabywcy.

Zdaniem Sądu, biorąc pod uwagę stan faktyczny sprawy, przesłanki te zostały spełnione. Skarżąca nabyła towar od słowackiej spółki, a następnie przetransportowała go ze Słowacji do Austrii. Sąd nie zgodził się przy tym ze Spółką, że Austria była jedynie miejscem tranzytowym, pośredniczącym w przemieszczeniu towaru poza granice Unii Europejskiej. Z akt sprawy wynika bowiem, że na podstawie zlecenia transportowego, J. P. odebrał towar od dostawcy, a następnie przewiózł go do Wiednia. Tytułem tej usługi wystawił Spółce 15 maja 2013 r. fakturę. Nie budzi zatem wątpliwośc...