Prawo i podatki. Nowe zasady funkcjonowania lombardów

W polskim prawie nie ma definicji lombardu. Pod pojęciem tym powszechnie rozumie się instytucję, wktórej udzielane są pożyczki pod zastaw pozostawionych przedmiotów. Wprzypadku gdy pożyczka wraz zjej oprocentowaniem oraz opłatą zaprzechowywanie zastawionych rzeczy będących zabezpieczeniem pożyczki zostanie spłacona wumówionym terminie, pożyczkobiorca odzyskuje zastawiony przedmiot. Winnym przypadku rzecz będąca zabezpieczeniem pożyczki przechodzi nawłasność lombardu imoże zostać wystawiona dosprzedaży.

W świetle ustawy z 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim (tekst jedn. Dz.U. z 2014 r., poz. 1497, z późn. zm.; dalej: u.k.k.) lombard stanowi tzw. instytucję pożyczkową. Zgodnie z art. 5 ust. 2a u.k.k. użyte w tej ustawie określenie „instytucja pożyczkowa” oznacza kredytodawcę innego niż:

1. bank krajowy, bank zagraniczny, oddział banku zagranicznego, instytucja kredytowa lub oddział instytucji kredytowej w rozumieniu ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe,
2. spółdzielcza kasa oszczędnościowo-kredytowa oraz Krajowa Spółdzielcza Kasa Oszczędnościowo-Kredytowa,
3. podmiot, którego działalność polega na udzielaniu kredytów konsumenckich w postaci odroczenia zapłaty ceny lub wynagrodzenia na zakup oferowanych przez niego towarów i usług.

W tej trzeciej grupie mieszczą się lombardy. Konsekwencją tego, że lombard jest uznawany za instytucję pożyczkową, jest to, że zastosowanie znajduje tu obowiązujący od 11 października 2015 r. artykuł 59a u.k.k., w którym czytamy między innymi, że:

• instytucja pożyczkowa może prowadzić działalność wyłącznie w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością albo spółki akcyjnej,
• minimalny kapitał zakładowy instytucji pożyczkowej wynosi 200 000 zł, a kapitał ten może być pokryty wyłącznie wkładem pieniężnym; środki na pokrycie tego kapitału nie mogą pochodzić z kredytu, pożyczki, emisji obligacji lub ze źródeł nieudokumentowanych.

W ustawie przewidziane są również przepisy karne. Obowiązują one od 11 kwietnia 2016 r. I tak, zgodnie z postanowieniami art. 59e u.k.k., kto, będąc kredytodawcą w rozumieniu art. 5 pkt 2a, nie spełnia warunków, o których mowa w art. 59a, podlega grzywnie do 500 000 zł i karze pozbawienia wolności do lat 2. Tej samej karze podlega ten, kto dopuszcza się tego czynu, będąc członkiem zarządu podmiotu prowadzącego działalność w rozumieniu art. 5 pkt 2a lub osobą uprawnioną do jego reprezentacji.

Opodatkowanie działalności lombardowej podatkiem dochodowym

W rezultacie wyżej przedstawionych zmian dotyczących działalności lombardowej, która może być prowadzona tylko w formie spółki z ...