Praca w Szwecji a obowiązki polskiego płatnika

Pytanie podatnika: Czy od wynagrodzeń za pracę polskich pracowników zatrudnionych w spółce G i wykonujących pracę na terytorium Szwecji, spółka G jako płatnik, powinna pobierać zaliczki na podatek dochodowy w Polsce?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 21 kwietnia 2016 r. (według daty wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE
W dniu 21 kwietnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie zawierał pełnomocnictwa udzielonego przez Wnioskodawcę na rzecz Pani – wskazanej w treści wniosku jako pełnomocnik Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów, pismem z dnia 13 maja 2016 r. nr ILPB1/4511-1-497/16-2/PP wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Wezwanie wysłano za pomocą skrzynki podawczej na platformie e-PUAP w dniu 13 maja 2016 r., skutecznie doręczono w dniu 13 maja 2016 r., natomiast w dniu 19 maja 2016 r. do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Wnioskodawca uzupełnił wniosek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
Wnioskodawca (zwany także dalej spółką G) prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie udostępniania pracowników innym podmiotom. Spółka K jest spółką szwedzką, o statusie zbliżonym do polskiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Spółka K prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie obsługi placów budowy (transport rusztowań, montaż rusztowań, udostępnianie zaplecza socjalnego, itd.).

Spółka G zawarła umowę ze spółką K, na podstawie której spółka K jest zleceniodawcą a spółka G wykonawcą tego zlecenia. Przedmiotem umowy jest udostępnienie spółce K pracowników zatrudnionych w spółce G w celu wykonywania przez nich pracy pod kierownictwem spółki K. Pracownicy ci będą zajmowali się montażem i obsługą rusztowań. Umowa została zawarta na okres roku. W zamian za udostępnienie pracowników, spółce G będzie przysługiwało wynagrodzenie.

W ramach zawartej umowy spółka G jest odpowiedzialna za:

• wyposażenie pracowników (ubrania robocze, podstawowe narzędzia, itd.),
• zapewnienie dojazdu pracowników na miejsce wykonywania pracy,
• przeprowadzenie kursów BHP,
• zapewnienie pracownikom ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków.

Spółka G odpowiada również za to, aby pracownicy posiadali przewidziane polskim prawem uprawnienia (certyfikaty) dla monterów rusztowań. Udostępniani pracownicy będą pozostawali w stosunku pracy ze spółką G i będą od niej otrzymywali wynagrodzenie za pracę.

W ramach zawartej umowy spółka K jest odpowiedzialna za:

• zapewnienie pracownikom noclegów w czasie pobytu w Szwecji,
• zapewnienie pracownikom zaplecza socjalnego w czasie pobytu w Szwecji,
• zapewnienie pracownikom odzieży przeciwpożarowej oraz specjalistycznych narzędzi.

Spółka K jest również odpowiedzialna za wyznaczenie osoby, która będzie nadzorowała pracowników (osoby kierującej pracą pracowników, wydającej im polecenia pracownicze).

Udostępnieni pracownicy będą wykonywali pracę na terytorium Szwecji. Każdy z pracowników spółki G może przebywać na terytorium Szwecji łącznie powyżej lub poniżej 183 dni w okresie dwunastu miesięcy rozpoczynających się lub kończących w danym roku podatkowym.

Spółka G nie posiada w Szwecji siedziby zarządu, a także nie wynajmuje oraz nie posiada tam biura lub innych pomieszczeń, w których byłaby prowadzona działalność gospodarcza. Spółka G nie prowadzi na terytorium Szwecji robót budowlanych lub instalacyjnych.

Wniosek dotyczy kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym wynagrodzenia pracowników spółki G z tytułu pracy wykonywanej na terytorium Szwecji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
Czy od wynagrodzeń za pracę polskich pracowników zatrudnionych w spółce G i wykonujących pracę na terytorium Szwecji, spółka G jako płatnik, powinna pobierać zaliczki na podatek dochodowy w Polsce?

Zdaniem Wnioskodawcy, zasady opodatkowania podatkiem dochodowym pracowników w Polsce określa ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej w skrócie u.p.d.o.f.).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.f. jednym ze źródeł przychodów jest stosunek pracy. Art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f. stanowi, że „za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych”.

Art. 31 u.p.d.o.f. przewiduje, że „osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej”. Art. 32 ust. 6 zdanie pierwsze u.p.d.o.f. stanowi, że zakład pracy nie pobiera zaliczek na podatek dochodowy od dochodów uzyskanych przez pracownika z pracy wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pod warunkiem że dochody te podlegają lub będą podlegać opodatkowaniu poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej”.

W celu udzielenia odpowiedzi na zadane przez Wnioskodawcę pytanie należy ustalić, w którym państwie - w Polsce czy w Szwecji - będą opodatkowane dochody pracowników. Art. 3 ust. 1 u.p.d.o.f. przewiduje, że „osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy)”. Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 1a u.p.d.o.f. „za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym”.

Powyższe przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska (art. 4 u.p.d.o.f.). W omawianej sytuacji zastosowanie znajduje polsko-szwedzka umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania z dnia 19 listopada 2004 r. (dalej jako umowa).

Art. 15 ust. 1 umowy przewiduje, że „Z uwzględnieniem postanowień artykułów 16, 18 i 19, pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tak wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie”.

Przepis ten konstytuuje ogólną zasadę opodatkowania pracy najemnej w miejscu faktycznego jej wykonywania. Za miejsce wykonywania pracy uznawać należy miejsce, w którym pracownik fizycznie przebywa, gdy wykonuje pracę, za którą otrzymuje wynagrodzenie. Wobec tego art. 15 ust. 1 umowy należy odczytywać w taki sposób, że wynagrodzenie, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Polsce otrzymuje z pracy najemnej, podlega opodatkowaniu tylko w Polsce, chyba że praca najemna wykonywana jest w Szwecji; jeżeli bowiem praca najemna jest wykonywana w Szwecji, to otrzymywane za nią wynagrodzenie będzie opodatkowane tylko w Szwecji. W ocenie Wnioskodawcy powyższa zasada opodatkowania dochodów z wynagrodzenia za prace znajdzie zastosowanie w przedstawionym stanie faktycznym. Pracownicy mają miejsce zamieszkania w Polsce, ale praca jest przez nich wykonywana na terytorium Szwecji. Zatem zgodnie z art. 15 ust. 1 zdanie drugie umowy, dochody pracowników od pierwszego dnia ich pracy za granicą podlegają opodatkowaniu wyłącznie w Szwecji.

Wyjątek od tej zasady wprowadza art. 15 ust. 2 umowy, zgodnie z którym: „Bez względu na postanowienia ustępu 1, wynagrodzenie, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną wykonywaną w drugim Umawiającym się Państwie, podlega opodatkowaniu tylko w pierwszym wymienionym Państwie, jeżeli:

1. odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni w okresie dwunastu miesięcy rozpoczynających się lub kończących w danym roku podatkowym i
2. wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie, i